ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Κι όμως, η Γαλλία είναι εδώ

Του Άγγελου Μ. Συρίγου
 

Είχαμε παραταχθεί δίπλα ακριβώς στην πύλη του Αδριανού. Κρατούσαμε ελληνικές και γαλλικές σημαιούλες. Δίπλα μας πρέπει να ήταν και άλλα δημοτικά σχολεία από την Πλάκα και το Κουκάκι. Μόλις εμφανίστηκαν οι δύο επίσημοι, ψηλοί και ευθυτενείς ο κόσμος γύρω μας φώναζε: «Ελλάς-Γαλλία-συμμαχία». Αποτελούσε μια έκπληξη η λαϊκή αποδοχή συμμαχίας με μια δυτική χώρα, σε μία περίοδο η Ελλάδα δονείτο από συνθήματα κατά του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και γενικώς της Δύσεως. Η ιστορική επίσκεψη του Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν στον φίλο του Κωνσταντίνο Καραμανλή είχε σφραγίσει τότε τη μεταπολίτευση στην Ελλάδα.

 
Από τότε έχουν περάσει 44 χρόνια. Στα χρόνια αυτά σπανίως η Γαλλία φάνηκε στα μεγάλα και σημαντικά ζητήματα της περιοχής μας και ιδίως στα ελληνοτουρκικά. Οι παρεμβάσεις της εντοπίζονταν κυρίως στο χώρο της ΕΕ. Ίσως η πιο κρίσιμη παρέμβαση υπέρ της Ελλάδος ήταν τον Ιούλιο του 2015, όταν ο τότε γάλλος πρόεδρος, Φρανσουά Ολάντ, πίεσε για να μη βγούμε από τη ζώνη του ευρώ.

 
Η Γαλλία δεν είναι υπερδύναμη.  

Δεν έχει την ισχύ των ΗΠΑ. 

Δεν παύει, όμως, να είναι ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας και να διαθέτει στρατιωτικές δυνατότητες που υπερβαίνουν αυτές τοπικών περιφερειακών δυνάμεων, όπως είναι της Τουρκίας. Εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και να ενδιαφέρεται για τα τεκταινόμενα στον χώρο της Βόρειας Αφρικής καθώς και της Συρίας. Το 2009 η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή είχε εξετάσει την πιθανότητά να δώσει στους Γάλλους μια ναυτική βάση στη Λέρο. Αργότερα, επί προεδρίας Τάσσου Παπαδόπουλου στην Κύπρο, άρχισαν να αναπτύσσονται ιδιαίτερες σχέσεις μεταξύ Γαλλίας και μεγαλονήσου. Τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξαν και συγκεκριμένες προτάσεις για δημιουργία ραντάρ και για χρήση της αεροπορικής βάσεως «Ανδρέας Παπανδρέου» στην Πάφο και της ναυτικής βάσεως «Φλωράκης» στο Μαρί από γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις.

 
Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους ο Εμανουέλ Μακρόν επισκέφθηκε την Κύπρο και επιβεβαίωσε το γαλλικό ενδιαφέρον. Από το καλοκαίρι του 2018 τα γαλλικά πολεμικά που βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, επιτηρώντας στο Λίβανο αλλά και παρακολουθώντας τις εξελίξεις στη Συρία, επιλέγουν να κινούνται νοτίως του νησιού. Ο λόγος είναι ότι στην περιοχή δραστηριοποιείται η γαλλική πετρελαϊκή εταιρεία Τotal. Μετά από διεθνείς διαγωνισμούς έχει αναλάβει την έρευνα και εκμετάλλευση των τεμαχίων 6, 7 και 11 στην κυπριακή ΑΟΖ. Δεν είναι τυχαίο ότι η κυπριακή κυβέρνηση θέλει να δώσει κάποιο ποσοστό και στα τεμάχια 2, 3 και 9, όπου αυτή τη στιγμή βρίσκονται η ιταλική ΕΝΙ και η (εντελώς αδιάφορη για τα γεωπολιτικά δεδομένα της περιοχής) κορεατική KOGAS.  

Αυτό συνδέεται άμεσα και με την τελευταία τουρκική NAVTEX με την οποίαν ενημερωνόμαστε ότι το σεισμογραφικό πλοίο Μπαρμπαρός Χαϊρεντίν Πασά, θα προχωρήσει στο επόμενο πεντάμηνο σε έρευνες στα τεμάχια 2, 9 και 13 της κυπριακής ΑΟΖ.  

Με τον τρόπο αυτό η Κύπρος ευελπιστεί ότι...

 θα δημιουργήσει στα τεμάχια 2 και 9 αντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ Γάλλων και Τούρκων. 

Στη φάση που βρισκόμαστε, η είδηση για συμμαχίες με ισχυρές χώρες περνά τα σωστά μηνύματα προς την τουρκική πλευρά.