Γράφει ο Λέανδρος Ρακιντζής
Αρεοπαγίτης ε.τ.
Η αποφυλάκιση Φλώρου με απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου βάσει των ευνοϊκών διατάξεων του Νέου Ποινικού Κώδικα, που κατάργησε τον ν.1608\1950 και θέσπισε ανώτατο όριο για τις υπεξαιρέσεις σε βαθμό κακουργήματος τα 15 έτη, απετέλεσε τη λυδία λίθο ή με τη σύγχρονη ορολογία crash test πάνω στο οποίό δοκιμάστηκε ο νέος Π.Κ. Και αποδείχτηκε όχι μόνο μη λειτουργικός, μη αποτελεσματικός και μη ανταποκρινόμενος στους σκοπούς της ποινής της γενικής και ειδικής πρόληψης, έχοντας προκαλέσει σωρεία αντιδράσεων όχι μόνο στο νομικό κόσμο, αλλά και στην ευρύτερη κοινή γνώμη. Κι αυτό επειδή προσβάλλει το κοινό περί δικαίου αίσθημα και τη λειτουργία της Δικαιοσύνης ως θεσμό, καθώς καταχραστές δημοσίου χρήματος πολλών εκατομμυρίων κυκλοφορούν ελεύθεροι με έκτιση μόνο φυλάκιση έξι ετών και μάλιστα με ευεργετικό υπολογισμό τέσσερα έτη.
Στο σημείο αυτό απευθύνω στα μέλη της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και στον τέως Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Καλογήρου ένα απλό ερώτημα. Εάν είναι δυνατόν οι ελαφρότερες ποινές, που προβλέπονται από τον νέο Π.Κ για τα οικονομικά εγκλήματα, να λειτουργήσουν ως αποτελεσματικό μέσον της ειδικής πρόληψης δηλαδή λόγω της αυστηρότητας της ποινής να αποτρέψουν την τέλεση παρομοίων αδικημάτων. Είναι βέβαιο πως κάθε επίδοξος εγκληματίας και μάλιστα εγκλημάτων λευκού κολάρου δηλαδή οικονομικού αντικειμένου θα κάθονταν ευχαρίστως τέσσερα χρόνια φυλακή για να οικονομήσει 285.000.000 ευρώ.
Σε επώνυμο άρθρο γράφτηκε ότι η ισόβια κάθειρξη πρέπει να επιβάλλεται μόνο σε ειδεχθή εγκλήματα, δηλαδή τις ανθρωποκτονίες, ενώ στα οικονομικά εγκλήματα η προβλεπόμενη από τον νέο Π.Κ. ανωτάτη ποινή των δεκαπέντε ετών είναι η πρέπουσα, με τον αρθρογράφο να παραθέτει διάφορα επιστημονικά επιχειρήματα.
Η απονομή της δικαιοσύνης όμως, πρέπει να αντιμετωπίζεται στις πραγματικές της βάσεις και όχι βάσει αορίστων επιστημονικών θεωριών. Στην πραγματικότητα, η προβλεπόμενη ποινή των δεκαπέντε ετών με την αναγνώριση ενός ελαφρυντικού, που σχεδόν είναι υποχρεωτικό για το δικαστήριο, γίνεται ως προς το ανώτατο οκτώ έτη και με την εργασία στις φυλακές ως προς το ανώτατο έξι έτη. Κάθε καλόπιστος όμως, σκεπτόμενος πολίτης πρέπει να δεχθεί ότι η αφαίρεση από το δημόσιο εισόδημα π.χ. του παραπάνω ποσού είναι ειδεχθές έγκλημα, διότι το ποσό αυτό αφαιρείται από τη δημοσία δαπάνη, που διατίθεται για την αντιμετώπιση της φτώχειας, για την κοινωνική πρόνοια και την υγεία με αποτέλεσμα, να προκαλούνται, εμμέσως, περισσότεροι θάνατοι και άλλες κοινωνικές ατυχείς καταστάσεις.
Ο ν.1608\1950 (περί καταχραστών του δημοσίου χρήματος), που κάλυπτε πολλούς τομείς του δημοσίου τομέα είχε λειτουργήσει αποτελεσματικά επί εβδομήντα σχεδόν χρόνια και οι μόνοι, που ζητούσαν την κατάργησή του ήταν κάποιοι θεωρητικοί και οι εν δυνάμει συνήγοροι καταχραστών, που δεν εξέταζαν το όλο θέμα σφαιρικά. Με την έκδοση όμως, δύο αυστηρών καταδικαστικών αποφάσεων κατά καθαριστριών και του δημοσίου θορύβου, που διογκώθηκε τεχνικά, δόθηκε η ευκαιρία για την κατάργησή του, ενώ έπρεπε να διατηρηθεί και να εκσυγχρονιστεί ως προς τα κατώτατα όρια της προβλεπόμενης ποινής και να εισαχθεί και η αρχή της αναλογικότητας. Έτσι, θα αποφεύγαμε την παραπάνω απόφαση με την αποφυλάκιση Φλώρου και άλλες, που θα εκδοθούν και θα προκαλέσουν ίσως μεγαλύτερο θόρυβο, αλλά θα έχουν και άλλες συνέπειες.
Δεν συνηθίζω να σχολιάζω δικαστικές αποφάσεις, γιατί σέβομαι απόλυτα τη δικαστική κρίση. Για την παραπάνω απόφαση το μόνο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι έπρεπε να εξετασθεί η όλη υπόθεση σφαιρικά, διότι πέριξ του χορού των εκατομυρρίων έχουν συμβεί η δολοφονία του δικηγόρου Μ. Ζαφειρόπουλου, η απόπειρα δολοφονίας άλλου δικηγόρου και η καταδίκη για αυτή του Φλώρου σε φυλάκιση έξι ετών, δολοφονίες στις φυλακές, ανάμειξη της αλβανικής μαφίας, συλλήψεις δικηγόρων. Επίσης, το ότι δεν κατέστη δυνατόν να δεσμευθούν όλα τα υπεξαιρεθέντα χρήματα και ως αποτέλεσμα ο Φλώρος διαθέτει οικονομική ευχέρεια για πολλές "χρήσεις", όπως να αποφυλακιστεί για λόγους υγείας ως και άλλους είδους επεισόδια, που όπως φαίνεται το δικαστήριο δεν εξέτασε, κάνοντας δεκτή την αίτηση παρά την αντίθετη εισαγγελική πρόταση.
Παίρνοντας ως παράδειγμα την ταχύτητα που κινήθηκε η Εισαγγελία και το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου, που εντός μιας εβδομάδας ασκήθηκε αναίρεση, συζητήθηκε και εκδόθηκε απόφαση για να δοθεί άδεια εξόδου από τις φυλακές στον Κουφοντίνα, τολμώ να ζητήσω και εφόσον υπάρχει η παραπάνω αντίθετη εισαγγελική πρόταση να κινηθεί με την ίδια ταχύτητα η όλη διαδικασία. Και εντός εβδομάδας να έχομε απόφαση του Αρείου Πάγου, που να επιλύει τα νομικά ζητήματα από την εισαγωγή το νέου Π.Κ., που αποτελούν καταλύτη για πολλές εκκρεμείς υποθέσεις.
Έχω πολλές φορές με άρθρα μου ζητήσει να δημοσιοποιηθούν με τη σειρά διορισμού τα μέλη της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής, που κατάρτισε το σχέδιο του νέου Π.Κ. ως και τα πρακτικά των συνεδριάσεων της επιτροπής με τις θέσεις έκαστου μέλους, όχι μόνο για να λύσομε το quiz που κυκλοφορεί στο νομικό κόσμο. Ποιο, δηλαδή, μέλος της επιτροπής – δικηγόρος ψήφισε διατάξεις υπέρ πελάτη του- ήδη έγινε γνωστό, ότι δικηγόρος του Φλώρου υπήρξε μέλος της επιτροπής– αλλά για να διακρίνομε, ποιες διατάξεις τέθηκαν ή καταργήθηκαν κατόπιν των κατευθυντηρίων οδηγιών της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης, όπως προφανώς...
οι επιεικείς διατάξεις περί εκρηκτικών υλών, τρομοκρατικής οργάνωσης κλπ. Όπως και ποιες οι διατάξεις, χρειάζονταν εκσυγχρονισμό και πρέπει να διατηρηθούν.
Η κυβέρνηση εξάγγειλε στοχευμένες τροποποιήσεις του νέου Π.Κ. που ασφαλώς θα γίνουν από επιτροπή, στην οποία κατά τη γνώμη μου δεν πρέπει να μετέχουν δικηγόροι-ποινικολόγοι, για να μην ακουστούν πάλι περίεργες φήμες αλλά μόνο δικαστικοί λειτουργοί. Η κυβέρνηση μελετά επίσης την αναστολή ισχύος του νέου Π.Κ. για τα από τούδε τελούμενα αδικήματα μέχρι της τροποποιήσεως του, αυτό όμως πρέπει να γίνει τάχιστα ακόμα και με πράξη νομοθετικού περιεχομένου προς αποφυγή δημιουργίας τετελεσμένων ή άνισων καταστάσεων.
Φυσικά οι ευνοϊκές διατάξεις του νέου Π.Κ. θα διατηρήσουν την ισχύ τους, που δεν είναι δυνατόν να ανασταλεί, για τα μέχρι τώρα αδικήματα μέχρι της αμετάκλητης εκδικάσεως τους και έτσι θα εκπληρώσουν τον σκοπό για τον οποίο θεσπίσθηκαν βεβιασμένα και μονομερώς σαν τελευταία πράξη της απερχομένης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Με το νέο Π.Κ. καταργείται το πταίσμα, ως αδίκημα, αλλά η μέχρι τώρα πρακτική απέδειξε, ότι η ποινική αντιμετώπιση της ελλάσονας αντικοινωνικής συμπεριφοράς συντέλεσε στη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης. Συνεπώς πρέπει να διατηρηθεί η τριμερής διάκριση των αδικημάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου