Eνας ο άνθρωπος, πολλές οι δεξιότητες. Τα κάνει όλα και ΔΕΝ συμφέρει, αλλά αποτελεί μπαλαντέρ του ελληνόφωνου πολιτικού κόσμου
Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι μια κατηγορία από μόνος του.
Αν δεν είχε βάλει την Ελλάδα δεμένη χειροπόδαρα στο μπαλαούρο των πιστωτών, θα είχε μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος που έφαγε τα μούτρα του, αποπειρώμενος να αλλάξει αλυσίδα σε ποδήλατο εν κινήσει.
Επίσης, θα κέρδιζε και μια θέση στο πάνθεον των πρωταγωνιστών των μαγνητοσκοπημένων γκαφών, όταν τη Μεγάλη Εβδομάδα, υποδυόμενος τον πιστό χριστιανό, έβαλε ένα αναμμένο κεράκι στο μανουάλι μαζί με το πλαστικό κυπελάκι που χρησιμοποιούν οι πιστοί για να προστατεύουν τη φλόγα από τον άνεμο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει αφήσει τα ίχνη του και στα δελτία συμβάντων του Λιμενικού, με τις επανειλημμένες επιτυχείς επιχειρήσεις διάσωσής του όποτε βγαίνει με το κανό του στις φουσκοθαλασσιές και εκθέτει τον υπερπολύτιμο για το έθνος (όχι το δικό μας, κάποιο άλλο σίγουρα τον χρειάζεται) εαυτό του στους κινδύνους που συνοδεύουν τις φουρτούνες.
Ισως, όμως, τελικά να επιλέξουμε να τον θυμόμαστε για τις τεράστιες επιδόσεις του στο θέατρο.
Δεν αποκλείεται, με την πάροδο του χρόνου, να αποδειχθεί ότι ο Γιωργάκης, ο Τζέφρυ, γνωστός και ως ΓΑΠ, ήταν ο μεγαλύτερος θεατρίνος που περπάτησε ποτέ πάνω στο κοινοβουλευτικό σανίδι.
Περί τούτου απόδειξη είναι και το γεγονός ότι προχθές, όταν ορκίστηκε βουλευτής (από δήμαρχος κλητήρας, δηλαδή), δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο. Την ώρα που οι άλλοι είχαν σηκωμένη τη δεξιά με ενωμένα τα τρία δάχτυλα και ορκίζονταν στον Χριστό, εκείνος ήταν σιωπηλός και τα χέρια του κατεβασμένα.
Ο Γιωργάκης ορκίστηκε εκεί όπου είναι το φόρτε του: στη συνείδησή του.
Τώρα το θυμήθηκε ότι πρέπει να ορκίζεται τοιουτοτρόπως; Τώρα ψάχτηκε και εσωτερικά και φιλοσοφικά και θεολογικά και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για εκείνον δεν υπάρχει Θεός;
Τώρα αποφάσισε ότι η συνείδησή του αποτελεί μεγαλύτερη εγγύηση ως αποδεικτικό των προθέσεών του από το ιερό ευαγγέλιο;
Ωραίο το θέατρο, βρε παιδιά, αλλά...
Αν δεν είχε βάλει την Ελλάδα δεμένη χειροπόδαρα στο μπαλαούρο των πιστωτών, θα είχε μείνει στην ιστορία ως ο πρώτος άνθρωπος που έφαγε τα μούτρα του, αποπειρώμενος να αλλάξει αλυσίδα σε ποδήλατο εν κινήσει.
Επίσης, θα κέρδιζε και μια θέση στο πάνθεον των πρωταγωνιστών των μαγνητοσκοπημένων γκαφών, όταν τη Μεγάλη Εβδομάδα, υποδυόμενος τον πιστό χριστιανό, έβαλε ένα αναμμένο κεράκι στο μανουάλι μαζί με το πλαστικό κυπελάκι που χρησιμοποιούν οι πιστοί για να προστατεύουν τη φλόγα από τον άνεμο.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έχει αφήσει τα ίχνη του και στα δελτία συμβάντων του Λιμενικού, με τις επανειλημμένες επιτυχείς επιχειρήσεις διάσωσής του όποτε βγαίνει με το κανό του στις φουσκοθαλασσιές και εκθέτει τον υπερπολύτιμο για το έθνος (όχι το δικό μας, κάποιο άλλο σίγουρα τον χρειάζεται) εαυτό του στους κινδύνους που συνοδεύουν τις φουρτούνες.
Ισως, όμως, τελικά να επιλέξουμε να τον θυμόμαστε για τις τεράστιες επιδόσεις του στο θέατρο.
Δεν αποκλείεται, με την πάροδο του χρόνου, να αποδειχθεί ότι ο Γιωργάκης, ο Τζέφρυ, γνωστός και ως ΓΑΠ, ήταν ο μεγαλύτερος θεατρίνος που περπάτησε ποτέ πάνω στο κοινοβουλευτικό σανίδι.
Περί τούτου απόδειξη είναι και το γεγονός ότι προχθές, όταν ορκίστηκε βουλευτής (από δήμαρχος κλητήρας, δηλαδή), δεν έδωσε θρησκευτικό όρκο. Την ώρα που οι άλλοι είχαν σηκωμένη τη δεξιά με ενωμένα τα τρία δάχτυλα και ορκίζονταν στον Χριστό, εκείνος ήταν σιωπηλός και τα χέρια του κατεβασμένα.
Ο Γιωργάκης ορκίστηκε εκεί όπου είναι το φόρτε του: στη συνείδησή του.
Τώρα το θυμήθηκε ότι πρέπει να ορκίζεται τοιουτοτρόπως; Τώρα ψάχτηκε και εσωτερικά και φιλοσοφικά και θεολογικά και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι για εκείνον δεν υπάρχει Θεός;
Τώρα αποφάσισε ότι η συνείδησή του αποτελεί μεγαλύτερη εγγύηση ως αποδεικτικό των προθέσεών του από το ιερό ευαγγέλιο;
Ωραίο το θέατρο, βρε παιδιά, αλλά...
αλμυρό το εισιτήριο, ασύμφορο: 340 δισ. και μια πατρίδα μάς κόστισε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου