Γιατί είχε δημιουργήσει προεκλογικά μεγάλες προσδοκίες και η διάψευση ήταν πολύ ισχυρή όταν έγινε η προσαρμογή στην μνημονιακή πραγματικότητα. Όσοι είχαν πιστέψει στις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, από τη σεισάχθεια μέχρι τις γερμανικές αποζημιώσεις, είδαν τα όνειρά τους να γκρεμίζονται με βίαιο τρόπο.
Γιατί έπληξε την μεσαία τάξη με την υπερφορολόγηση στηρίζοντας τους οικονομικά ασθενέστερους και αποτυγχάνοντας να βρει πόρους για την αναδιανομή χτυπώντας την ολιγαρχία και την ελίτ της φορολογικής ασυλίας.
Γιατί η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ ακύρωσε την υπό συζήτηση σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την αισθητική και την ποιότητα της διακυβέρνησης.
Γιατί η επιμονή στη διατήρηση της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τους κατέστησε όμηρους της κάθε Παπακώστα και Μεγαλοοικονόμου. Το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» κυριάρχησε και δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δεν έχουν ενδοιασμούς και ηθικές αναστολές όταν πρόκειται για την παραμονή στην εξουσία.
Γιατί από την αρχή (2015) μέχρι το τέλος (2019) εγκλωβίστηκαν στον στενό κομματικό πυρήνα και δεν επεδίωξαν συμμαχίες με ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις για την προώθηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Η κνίτικη κουλτούρα νίκησε το ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς.
Γιατί δεν μπόρεσαν να συνομιλήσουν με το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που ήθελε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, τις Πρέσπες, το τζαμί, την ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών κοκ βάζοντας απέναντί του Πολάκηδες.
Γιατί δεν μπόρεσαν να αναδείξουν τη σημασία σημαντικών πολιτικών παρεμβάσεων (όπως η πρόσβαση όλων των ανασφάλιστων στο σύστημα υγείας με όρους αξιοπρέπειας, δηλαδή μόνο με τον ΑΜΚΑ, όπως το εθνικό κτηματολόγιο κ.α.).
Γιατί βρέθηκαν σε απόσταση από τον πολιτισμικό μέσο όρο. Εμπεδώθηκε η άποψη ότι ανέχονται τους Ρουβίκωνες, πολεμούν την αριστεία, ενδιαφέρονται μόνο για τους ψηφοφόρους τους, επενδύουν στον διχασμό, στήνουν σκευωρίες για να εξοντώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και κινούνται αντιθεσμικά.
Γιατί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είχε αναμφισβήτητη επικοινωνιακή υπεροπλία αφού οι ίδιοι κινήθηκαν στην ατμόσφαιρα του 3% προκρινοντας το κλείσιμο στα εύκολα και τα σίγουρα. Έτσι, έφτιαξαν μια ΕΡΤ ελεγχόμενη μεν, χωρίς απήχηση δε, ενώ τα ΜΜΕ άμεσης επιρροής τους δεν έχουν πρόσβαση σε μεγάλα κοινά. Αυτά που κατάφεραν να ουδετεροποιήσουν στράφηκαν στο απολιτίκ για να μην τους ενοχλούν, χωρίς όμως να τους βοηθούν ουσιαστικά.
Γιατί πίστεψαν ότι ο Τσίπρας «έχει» τον Μητσοτάκη και ότι με τους τακτικισμούς και τα κόλπα θα παίξουν με τις εσωκομματικές αντιθέσεις της ΝΔ (π.χ. μακεδονικό) και θα αποδυναμώσουν τον βασικό πολιτικό τους αντίπαλο.
Γιατί αντί για κάθαρση παρακολουθήσαμε ασυγκράτητη σκανδαλολογία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η αίσθηση του φιάσκου και στη χειρότερη περίπτωση της σκευωρίας. Παρά τη δεδομένη κοινωνική δυσφορία για την μπόχα στα ντουλάπια του παλιού πολιτικού κατεστημένου, δεν μπόρεσαν να φέρουν φρέσκο αέρα και να τεκμηριώσουν καταγγελίες που έμειναν μετέωρες.
Γιατί υπήρξαν τομείς, όπως η παιδεία, όπου έκαναν τόσο ανυπόφορες επιλογές τις οποίες δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν ακόμη και όσοι πιστεύουν ότι η πολιτική αλλαγή του 2015 έπρεπε να γίνει.
Γιατί το πρωθυπουργικό επιτελείο απέτυχε να αναλύσει σωστά την πολιτική πραγματικότητα, πόσο μάλλον να διαμορφώσει αποτελεσματική στρατηγική. Είναι ενδεικτικό ότι πριν από τις ευρωεκλογές στο Μέγαρο Μαξίμου δεν περίμεναν διαφορά μεγαλύτερη των τεσσάρων μονάδων.
Γιατί Τσίπρας και τίποτα άλλο. Δεν υπήρξε ηγετική ομάδα που να βγαίνει μπροστά στα δύσκολα και τα ισχυρά πρόσωπα (Δραγασάκης, Τσακαλώτος, Βούτσης κ.α.) προστατεύθηκαν όταν οι άνεμοι αγρίεψαν.
Γιατί έχασαν το μέτρο (π.χ. διακοπές Τσίπρα στο κότερο) και την αίσθηση της πραγματικότητας (π.χ. live σύσκεψη μετά το Μάτι).
Γιατί...
Γιατί έπληξε την μεσαία τάξη με την υπερφορολόγηση στηρίζοντας τους οικονομικά ασθενέστερους και αποτυγχάνοντας να βρει πόρους για την αναδιανομή χτυπώντας την ολιγαρχία και την ελίτ της φορολογικής ασυλίας.
Γιατί η συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ ακύρωσε την υπό συζήτηση σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την αισθητική και την ποιότητα της διακυβέρνησης.
Γιατί η επιμονή στη διατήρηση της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τους κατέστησε όμηρους της κάθε Παπακώστα και Μεγαλοοικονόμου. Το δόγμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» κυριάρχησε και δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι δεν έχουν ενδοιασμούς και ηθικές αναστολές όταν πρόκειται για την παραμονή στην εξουσία.
Γιατί από την αρχή (2015) μέχρι το τέλος (2019) εγκλωβίστηκαν στον στενό κομματικό πυρήνα και δεν επεδίωξαν συμμαχίες με ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις για την προώθηση αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Η κνίτικη κουλτούρα νίκησε το ρεύμα της ανανεωτικής αριστεράς.
Γιατί δεν μπόρεσαν να συνομιλήσουν με το κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που ήθελε το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, τις Πρέσπες, το τζαμί, την ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών κοκ βάζοντας απέναντί του Πολάκηδες.
Γιατί δεν μπόρεσαν να αναδείξουν τη σημασία σημαντικών πολιτικών παρεμβάσεων (όπως η πρόσβαση όλων των ανασφάλιστων στο σύστημα υγείας με όρους αξιοπρέπειας, δηλαδή μόνο με τον ΑΜΚΑ, όπως το εθνικό κτηματολόγιο κ.α.).
Γιατί βρέθηκαν σε απόσταση από τον πολιτισμικό μέσο όρο. Εμπεδώθηκε η άποψη ότι ανέχονται τους Ρουβίκωνες, πολεμούν την αριστεία, ενδιαφέρονται μόνο για τους ψηφοφόρους τους, επενδύουν στον διχασμό, στήνουν σκευωρίες για να εξοντώσουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους και κινούνται αντιθεσμικά.
Γιατί το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο είχε αναμφισβήτητη επικοινωνιακή υπεροπλία αφού οι ίδιοι κινήθηκαν στην ατμόσφαιρα του 3% προκρινοντας το κλείσιμο στα εύκολα και τα σίγουρα. Έτσι, έφτιαξαν μια ΕΡΤ ελεγχόμενη μεν, χωρίς απήχηση δε, ενώ τα ΜΜΕ άμεσης επιρροής τους δεν έχουν πρόσβαση σε μεγάλα κοινά. Αυτά που κατάφεραν να ουδετεροποιήσουν στράφηκαν στο απολιτίκ για να μην τους ενοχλούν, χωρίς όμως να τους βοηθούν ουσιαστικά.
Γιατί πίστεψαν ότι ο Τσίπρας «έχει» τον Μητσοτάκη και ότι με τους τακτικισμούς και τα κόλπα θα παίξουν με τις εσωκομματικές αντιθέσεις της ΝΔ (π.χ. μακεδονικό) και θα αποδυναμώσουν τον βασικό πολιτικό τους αντίπαλο.
Γιατί αντί για κάθαρση παρακολουθήσαμε ασυγκράτητη σκανδαλολογία, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η αίσθηση του φιάσκου και στη χειρότερη περίπτωση της σκευωρίας. Παρά τη δεδομένη κοινωνική δυσφορία για την μπόχα στα ντουλάπια του παλιού πολιτικού κατεστημένου, δεν μπόρεσαν να φέρουν φρέσκο αέρα και να τεκμηριώσουν καταγγελίες που έμειναν μετέωρες.
Γιατί υπήρξαν τομείς, όπως η παιδεία, όπου έκαναν τόσο ανυπόφορες επιλογές τις οποίες δεν μπόρεσαν να υποστηρίξουν ακόμη και όσοι πιστεύουν ότι η πολιτική αλλαγή του 2015 έπρεπε να γίνει.
Γιατί το πρωθυπουργικό επιτελείο απέτυχε να αναλύσει σωστά την πολιτική πραγματικότητα, πόσο μάλλον να διαμορφώσει αποτελεσματική στρατηγική. Είναι ενδεικτικό ότι πριν από τις ευρωεκλογές στο Μέγαρο Μαξίμου δεν περίμεναν διαφορά μεγαλύτερη των τεσσάρων μονάδων.
Γιατί Τσίπρας και τίποτα άλλο. Δεν υπήρξε ηγετική ομάδα που να βγαίνει μπροστά στα δύσκολα και τα ισχυρά πρόσωπα (Δραγασάκης, Τσακαλώτος, Βούτσης κ.α.) προστατεύθηκαν όταν οι άνεμοι αγρίεψαν.
Γιατί έχασαν το μέτρο (π.χ. διακοπές Τσίπρα στο κότερο) και την αίσθηση της πραγματικότητας (π.χ. live σύσκεψη μετά το Μάτι).
Γιατί...
μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι. Δεν εξηγείται διαφορετικά η σύνθεση του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου