Η συντριβή του Σύριζα αποτελεί μία προσωπική ήττα του τακτικιστή Αλέξη Τσίπρα. Που από... Μακιαβέλι το 2015 θύμισε... Μαυρογιαλούρο το 2019.
Πράγματι το πλεονέκτημα του απερχόμενου πρωθυπουργού ήταν η διαχείριση παλινωδιών, σύνθετων και δυσμενών καταστάσεων. Τις οποίες κατάφερνε να γυρίσει προς όφελός του ή να βγει αλώβητος από αυτές. Έτσι επιβίωσε πολιτικά από το δημοψήφισμα του 2015 και το απίστευτο του κλεισίματος των τραπεζών και της επιβολής capital controls. Έτσι κατάφερε να περάσει την κωλοτούμπα για... μαεστρική διαπραγμάτευση, να "καθαρίσει" τους εσωκομματικούς αντιπάλους (Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου κλπ) και να πείσει την ελληνική κοινωνία να του δώσει την ευκαιρία να εφαρμόσει όσα δεν πίστευε!
Εκεί δημιουργήθηκε ο πολιτικός μύθος του... άχαστου και κάπου εκεί... το έχασε!
Μεγαλοπιάστηκε θεωρώντας ότι οι ξένοι ηγέτες τον έχουν πια ως "άνθρωπό τους", ότι έχει στο τσεπάκι τη Μέρκελ και στην κωλότσεπη τους Αμερικανούς. Ότι ο τακτικισμός του είναι η κυρίαρχη πολιτική. Επιφανειακός και χωρίς να εμβαθύνει στα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Προκαλώντας μάλιστα με επιλογές που διέλυαν την καθημερινότητα από ανικανότητα ή ιδεοληψία και επιμένοντας σε πρόσωπα και συνεργάτες που καθημερινά έχτιζαν ένα προφίλ υπέρμετρης πολιτικής αλαζονείας.
Ο κ. Τσίπρας έφτασε έτσι να κυβερνά ως πρωθυπουργός... εξωτερικού αδυνατώντας ή αδιαφορώντας να δει την πραγματικότητα στο εσωτερικό.
Εκεί όπου η κοινωνία στέναζε από τη φορομπηχτική πολιτική, εκεί που η μεσαία τάξη -που του το ξεπλήρωσε...- διαλυόταν μέρα με τη μέρα, εκεί όπου επιχειρούνταν "μπαλώματα" και ημίμετρα για να μην θίγονται οι "συνοδοιπόροι" και η εκλογική πελατεία μέσα από έναν ταξικό διαχωρισμό που ποτέ δεν πέρασε στην κοινωνία. Όσο και αν το προσπάθησαν.
Εκεί όπου αμετροεπείς υπουργοί του προκαλούσαν το κοινό αίσθημα με κουτσαβακισμούς...
Εκεί όπου η κυβέρνησή του έκανε ακριβώς εκείνο που είχε εξαρχής οριστεί ως στόχος. Να πάρουν την εξουσία... Θυμάστε; Πήραμε την κυβέρνηση, αλλά όχι την εξουσία έλεγαν... Και προσπαθώντας να πάρουν την εξουσία ξέχασαν να κυβερνήσουν... Ή δεν μπορούσαν. Ο κ. Τσίπρας αντί να κυβερνά και να στείλει σπίτι τους ανίκανους ονειρευόταν Νόμπελ και διεθνή αναγνώριση.
Η πολιτική αλαζονεία οδήγησε και στην αποτυχία του τακτικισμού με τον οποίο αναρριχήθηκε και διατηρήθηκε στην εξουσία. Εμφανιζόταν ως ηγέτης της Κεντροαριστεράς, χωρίς να κάνει τα πολιτικά ανοίγματα που αυτό απαιτεί -πέραν κάποιων... υπολειμμάτων του ΠΑΣΟΚ από τα αζήτητα - ενώ την ίδια στιγμή όλα τα στελέχη του διαδήλωναν την... αριστεροσύνη τους. Καλοί οι κεντροαριστεροί ψηφοφόροι αλλά όχι η κεντροαριστερά. Και ποιος τους έδωσε τα 35άρια του 2015 ή ακόμα και το 23άρι την Κυριακή; Οι... αριστεροί; Αστεία πράγματα...
Και μέσα σε όλα αυτά ο κ. Τσίπρας απέτυχε ως τακτικιστής ακόμα και...
στο timing της προκήρυξης των εκλογών. Έκαψε το ενδεχόμενο όφελος από τις πολλαπλές κάλπες, απέτυχε στις αυτοδιοικητικές επιλογές και σύρθηκε εν τέλει σε εθνικές εκλογές χωρίς αφήγημα. Ή μάλλον με καταδικασμένο αφήγημα. Στην προεκλογική περίοδο θα προτάσσει τα επιχειρήματα που τον οδήγησαν στο -9,5!!! Ίσως γιατί το "φαινόμενο Μαυρογιαλούρου" που τον χαρακτήρισε προεκλογικά με επιδόματα και αποσπασματικές ενισχύσεις απέναντι σε πολίτες που τους είχε αρπάξει πολλαπλάσια από την τσέπη επί τέσσερα χρόνια. Με παροχολογία, υποσχέσεις και πολλά "θα".
Θεώρησε ότι έφταναν αυτά για να "εξαγοραστούν" πολιτικά οι "άθλιοι" που δημιούργησε (και) η διακυβέρνησή του.
Και το περίεργο είναι ότι μετά τη συντριβή δεν βρήκε ούτε μία κουβέντα αυτοκριτικής ή έστω περί μηνύματος που παρελήφθη... Φταίει ο κόσμος που δεν καταλαβαίνει! Εκείνοι τα έχουν όλα καλώς καμωμένα...! Πολιτική ανωριμότητα μετά από τόσο καιρό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου