Ήταν Δεκέμβρης του '81. Δύο μήνες μετά τον θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ.
Ο Σωτήρης, παλιός επιτυχημένος επιχειρηματίας της Πάτρας, βρήκε στο γραφείο του ένα πρωί, τέσσερις συνδικαλιστές. Τι έγινε ρε παιδιά; Mε θέλετε κάτι;
«Κάτσε σύντροφε, μη ντρέπεσαι», του είπαν. «Κι αυτά που ήξερες ξέχνα τα, από σήμερα διοικούμε εμείς»!
Η επιχείρηση έκλεισε περίπου δύο χρόνια μετά. Οι εργαζόμενοι έχασαν τη δουλειά τους. Η χώρα έχασε τις επιχειρήσεις της και σιγά σιγά, τον πραγματικό παραγωγικό της ιστό.
Ο επιχειρηματίας συνέχισε να είναι πλούσιος με επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Δεν ζει πια. Υπάρχουν όμως τα παιδιά του, που πέτυχαν περισσότερα από τον ίδιο...
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θυμάστε τον Ανδρέα Παπανδρέου να μιλάει για τον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της χώρας». Η Ελλάδα αν και σταθερά στους Δυτικούς Συνασπισμούς ήταν ανέκαθεν ένα νόθο παιδί του Δυτικού πολιτισμού. Ένα πόδι στην Δύση και ένα στην ανατολή. Καπιταλιστές στις συνήθειες μας και σχεδόν σοβιετικά ελεγχόμενη οικονομία.
Και φυσικά ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν ήταν ο μόνο υπεύθυνος γι' αυτό.
Οποιοδήποτε κόμμα με σχεδόν οποιαδήποτε μορφή ανέβηκε στην εξουσία -ίσως με μόνη εξαίρεση την τετραετία του πατρός Μητσοτάκη- οδήγησε την χώρα αργά αλλά σταθερά, σε μια οικονομία σφιχτά εξαρτώμενη από το κράτος με κλειστές αγορές, κλειστά επαγγέλματα και πάνω από όλα κλειστά μυαλά.
Ο «Σοσιαλιστικός Μετασχηματισμός» επετεύχθη.
Το 2019 στην Ελλάδα καλείται ένας εργαζόμενος να στηρίξει με το εισόδημά του περίπου 6,1 ανθρώπους. Το 67% των Ελλήνων δηλαδή σχεδόν οι επτά στους δέκα, εξαρτούν το εισόδημά τους μόνο από το κράτος δηλαδή δημόσιοι υπάλληλοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, και όλων των ειδών οι επιδοματίες.
Και όχι μόνον αυτό. Σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα της διαΝΕΟσις, μόνο το 8,3% των Ελλήνων θεωρούν πως οι άλλοι άνθρωποι είναι άξιοι εμπιστοσύνης. Έχετε δει το κινηματογραφικό αριστούργημα «οι ζωές των άλλων» που περιγράφει την πλήρη έλλειψη εμπιστοσύνης στη σοσιαλιστική Ανατολική Γερμανία; Ε, εκεί είμαστε. Γυρίστε άλλωστε και παρακολουθήστε τις δημόσιες συμπεριφορές μας. Κανένας σεβασμός στις κοινωνικές συμβάσεις.
Επιπρόσθετα, σύμφωνα με τις μετρήσεις της PISA, ο ένας στους τρεις μαθητές λυκείου έχει πλήρη αδυναμία κατανόησης ακόμα και του πιο απλού κειμένου καθώς και του πιο απλού επιστημονικού συγγράμματος.
Έχουμε δομήσει μια κοινωνία που όχι μόνο δεν θέλει αλλά δεν μπορεί καν να συνεννοηθεί. Ταυτόχρονα η ανομία θεωρείται αγωνιστική δράση και οι Ρουβίκωνες κανονικότητα. Και γι αυτό το τρακάρισμα στον τοίχο όπως συνέβη σε όλες τις Σοβιετικού τύπου οικονομίες και κοινωνίες ήταν αναπόφευκτο.
Στην αλλαγή πλεύσης που πρέπει να συμβεί δεν φτάνει η αλλαγή κυβέρνησης.
Τα αποτελέσματα των εκλογών δεν σημαίνουν τίποτα αν δεν σημάνουν το τέλος του «Σοσιαλιστικού μετασχηματισμού» για το οποίο όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας.
Το ερώτημα δεν πρέπει να είναι μόνο ΝΔ ή ΣΥΡΙΖΑ. Αν είναι...
να έρθει η ΝΔ του Θύμιου Λυμπερόπουλου, ο οποίος ευτυχώς απομακρύνθηκε με τον τρόπο που του άρμοζε, ας καθίσει εκεί που κάθεται.
Άλλη Ελλάδα χρειαζόμαστε, όχι άλλους διαχειριστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου