ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΟΑΛΗΤΑΡΑΔΙΚΟ: Ήρθε και ήταν τεράστια

Από τον  aNameToCome


Η αλήθεια είναι ότι όταν είδα τον Αλέξη χτες στο βήμα να ανακοινώνει προσφυγή στις κάλπες, τον λυπήθηκα.  

Έδειχνε χαμένος, σαν κάποιον που έχει μόλις φάει μια υπερδιαστημική σφαλιάρα χωρίς να το περιμένει. Το γνωστό ψιλοτσαμπουκαλεμένο του υφάκι ήταν τσαλακωμένο, το βλέμμα του απλανές και η αμηχανία του έκδηλη. Ήταν η εικόνα ενός ανθρώπου που όχι απλώς δεν ξέρει να χάνει, αλλά που ούτε είχε σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο.  

«Να χάσω εγώ ο άχαστος από τον Κούλη; Αυτό το ζαβό; Εγώ, ο ηγέτης που θα αλλάξω την Ευρώπη;», φαίνεται να σκεφτόταν ταυτόχρονα με την ακύρωση των φετινών διακοπών σε πολυτελή θαλαμηγό αφού μάλλον δεν θα βρει προσφορά ούτε για φουσκωτό στην Αιδηψό. 

«Τι θα πω τώρα στην Περιστέρα που της είχα τάξει ταξιδάκι Ιμπίζα;» φαίνεται να σκεφτόταν. «Είναι άραγε σκληρή η LV παντόφλα που της δώρισε η κυρία Παναγοπούλου;» 

Οι δικές μου σκέψεις έτρεχαν αλλού.  

Εμένα η βασική μου ανησυχία είναι αν θα επηρεαστεί το διαστημικό πρόγραμμα του κυρίου Παππά. Είναι δυνατόν ο Κούλης να αποτελέσει τροχοπέδη στην προσπάθεια του Νίκου να κατακτήσουμε όχι μόνο την Ευρώπη αλλά και τον Κρόνο;  

Βέβαια μέχρι να βγει ο Αλέξης να κάνει την παραδοχή της ήττας (χωρίς βέβαια να αναφερθεί στον νικητή, πολλώ δε μάλλον να τον συγχαρεί), είχα δει αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στους τηλεοπτικούς σταθμούς που προφανώς είχαν πάρει τα ίδια χάπια αφού έλεγαν ένα παρόμοιο παραμύθι, ότι περίπου δεν χάσανε, ότι δεν έγινε και τίποτα και άλλα παρανοϊκά.  

Πιο θλιβεροί οι διάφοροι παρατρεχάμενοι που δεν είναι καν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος αλλά αγορασμένοι σφουγγοκωλάριοι που προσπαθούσαν να εξηγήσουν γιατί πουλήθηκαν σε ένα ψόφιο άλογο. 

Πού να είναι ο Πολάκης, αναρωτήθηκα. Τον ταΐζει κανείς στο μπουντρούμι που τον έχουν ρίξει;  

Να του έχουν ανακοινώσει άραγε ότι ο Κυμπουρόμπουλος είναι πρώτος σε σταυρούς; 

 Μια πρωτιά που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τις αιτίες της πανωλεθρίας του ΣΥΡΙΖΑ. 

Για κάποιους μπορεί να φαίνεται περίεργο που οι απειλές και εκβιασμοί ότι αν δεν κερδίσει θα πάρει πίσω τα επιδόματα που μάζεψε από τα λεφτά μας, δεν ήταν τελικά η ενδεδειγμένη στρατηγική.  

Για κάποιους άλλους ίσως τελικά δεν ήταν ανατριχιαστικά επίκαιρος ο Άρης Βελουχιώτης.  

Για τους περισσότερους φταίει ο λαός που δεν εκτίμησε το προνόμιο να έχουν για υπουργό έναν Κατρούγκαλο.  

Πάντως μπορεί ο ηγέτης που θα άλλαζε την Ευρώπη να έχασε με 9,5 μονάδες από τον «Κούλη» αλλά τουλάχιστον ο σκληρός αριστερός πυρήνας που τον ψήφισε, πρόλαβε να εκλέξει στην Βουλή την Έλενα Κουντουρά, τον Αλέξη Γεωργούλη και τον Πέτρο Κόκκαλη.  

Ο Νάσος Ηλιόπουλος κατάφερε να βγει δεύτερος με 25 μονάδες διαφορά από τον Μπακογιάννη και θα προσπαθήσει με τα λυπημένα του ματάκια να πείσει τους Αθηναίους να τον ψηφίσουν, άλλωστε μέρος της διαδικτυακής του καμπάνιας ήταν ότι μπορεί να φάει ζαμπονοτυρόπιτα χωρίς να πνιγεί.  

Ο υποψήφιος του Πειραιά του οποίου το όνομα δεν θυμάμαι βγήκε τρίτος ενώ η Νοτοπούλου με μια πολύ φρέσκια καμπάνια με κεντρικό θέμα "ψηφίστε με, είμαι ζαβό" βγήκε τέταρτη στην Θεσσαλονίκη. 

Η μεγάλη έκπληξη –για μένα τουλάχιστον- ήταν η Ρένα Δούρου αφού βρέθηκε ένα 20% του εκλογικού σώματος που την ψήφισαν καθότι μάλλον είναι από αμίαντο.. Βέβαια δεν πρόκειται να εκλεγεί αφού ο Πατούλης έχει τεράστια διαφορά αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ δεν θέλω να βρω τους ψηφοφόρους της Ρένας και να τους συγχαρώ δια χειραψίας ιδιαιτέρως σφιχτής.  

Εκλογές λοιπόν στο τέλος Ιουνίου. Θα καταφέρει ο Αλεξης να αλλάξει το κλίμα και να κερδίσει; 

Εγώ στη θέση του Τσίπρα και με την επερχόμενη συντριβή που λογικά θα είναι ακόμα μεγαλύτερη από την προχτεσινή, θα νοίκιαζα ένα σπιτάκι στη Ραφήνα και θα παράγγελνα το PS4 με έξτρα χειριστήριο. Με μια διαφορά στις 9,5 μονάδες και με την τάση μερίδας του εκλογικού σώματος να πηγαίνει με τον νικητή, η διαφορά στις εθνικές εκλογές θα είναι πάνω από 12 μονάδες στην καλύτερη περίπτωση. Μιλάμε για την απόλυτη συντριβή.  

Και συ γιατί χαίρεσαι ακούω που ρωτάς. 

Να σου πω: Δεν χαίρομαι για την συντριβή της Αριστεράς. Χαίρομαι για τον εξευτελισμό της αλητείας, της χυδαιότητας, του λαϊκισμού, της έπαρσης, της κοροϊδίας, της εξαπάτησης.  

Χαίρομαι που δεν θα ξαναδώ αυτούς του απίθανους τύπους να πουλάνε αντιεξουσιασμό χαϊδεύοντας τα μπάχαλα των Εξαρχείων, που πουλάνε αριστερίλα με στεφάνια στην Καισαριανή και μουσείο Μπελογιάννη, ενώ ταυτόχρονα καπνίζουν πούρα πάνω σε θαλαμηγούς, κάνουν μπίζνες με βοσκοτόπια και ολιγάρχες.  

Χαίρομαι που δεν θα ξαναδώ τύπους να χώνουν πενηντάρικα στα ψηφοδέλτια θεωρώντας του ίδιους τους ψηφοφόρους τους τόσο φτηνούς ενώ ταυτόχρονα τους μιλάνε συνεχώς για ιδανικά και ιδέες. Που δεν θα δω νέους ανθρώπους να μετατρέπονται σε λυσσασμένα τρολάκια για λίγα ευρώ ενώ οι κολλητοί τους που περνάγανε τη μέρα τους βλέποντας Μενεγάκη να διορίζονται σύμβουλοι στρατηγικού σχεδιασμού. 

Χαίρομαι που...

 δεν θα ξαναδώ τύπους που έμαθαν το Bella Ciao από το Casa Del Papel. 

Χαίρομαι ρε φίλε διότι η αριστεία δεν είναι ρετσινιά και η καριέρα δεν είναι χολέρα. 

Χολέρα ήταν αυτοί και ο Πολακισμός τους. 

Μια χολέρα που χτες ηττήθηκε. Για πάντα θέλω να πιστεύω.