ΘΡΗΣΚΕΙΑ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: O Ξένος

 Toυ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΟΥΣΟΥΛΗ

Θα απλωνόταν ατμόσφαιρα φόβου. Μετά τη σταύρωση και το θάνατο. Ρωμαϊκή κυριαρχία. Πιλάτος.

Ο Ιωσήφ αποφασίζει –τολμά είναι η λέξη– να ζητήσει από την Αρχή το σώμα του θανατωθέντος Χριστού –Ιησού του αοίκου– για να το τοποθετήσει στο μνημείο. Ένα αίτημα για έναν θανατωθέντα ελάχιστο και ευτελή, προς μία Αρχή προδήλως ισχυρή και μεγάλη.

Το επιχείρημά του για να αποφύγει την άρνηση είναι συγκλονιστικά πραγματικό. Επικαλείται την ελαχιστότητα του θανατωθέντος. Τη μη σημασία του για την εξουσία. Την ασημαντότητα του νεκρού θέτει εμπρός στον Πιλάτο: «Τι γαρ σε ωφελεί το σώμα τούτου του ξένου;».

Δος μοι τούτον τον ξένον. Ζητάει από τον Πιλάτο ο Ιωσήφ.

Ο ξένος στο αρχέγονο φαντασιακό είναι ο αδύναμος ελάχιστος, από αλλού, άλλος. Αυτός που δεν έχει τόπο. Σταθερό σημείο. Δίκτυο αναφοράς. Ελπίδα ασφάλειας. Προσδοκία προστασίας. Δεν έχει οίκο. Δεν ανήκει σε κοινότητα.

Ο ξένος είναι σχεδόν πάντα ο διωκτέος ξένος.

Με τρόπο ανυπέρβλητο, με λόγο συγκλονιστικό και πνεύμα αντι-εξουσιαστικό στην ομιλία του αγίου Επιφανείου Κύπρου, την αφιερωμένη στην ταφή του Χριστού, η διάσταση αυτή του ξένου τίθεται ενώπιόν μας υποβλητική και απογυμνωτική.

Είναι αμήχανη πάντα η εξουσία όταν επικοινωνεί με την αβέβαιη περιοχή. Αφοπλισμένος θα άκουγε ο Πιλάτος την ικεσία του Ιωσήφ:

«…δος μοι τούτον τον ξένον, τον εκ βρέφους ως ξένον ξενωθέντα εν κόσμω,

δος μοι τούτον τον ξένον, ον ομόφυλοι μισούντες θανατούσιν ως ξένον,

δος μοι τούτον τον ξένον, ον ξενίζομαι βλέπειν του θανάτου το ξένον,

δος μοι τούτον τον ξένον, όστις οίδεν ξενίζειν τους πτωχούς τε και

ξένους... ίνα κρύψω εν τάφω, ος ως ξένος ουκ έχει την κεφαλήν που

κλίναι…».

Το παράδειγμα του Ιησού είναι το απόλυτο παράδειγμα αντι-ισχύος.

Το παράδειγμα αντι-δύναμης.

Αυτό εγγεγραμμένο στην ανθρώπινη Ιστορία στέκεται απέναντι στην εξουσία, όπως και εάν αυτή εμφανίζεται. Ως φορέας ιδεολογίας, ως μύθος ακαταμάχητος, ως δέος ακατανίκητο.

Ο Ιησούς, ως ευτελής, ελάχιστος και ξένος, μέσα στις εξωτερικές συνθήκες της εποχής του, στέκεται απέναντι στην εξουσία, ρίχνοντας στη γη το σπόρο της πιο ριζικής αμφισβήτησής της. Αμφισβήτησης της ενότητάς της. Το όλον της είχε από την πρώτη στιγμή του χριστιανικού κινήματος καταλυτικά διαρραγεί. Τίποτα δεν θα ήταν όπως πριν.

«Ούτος (ο Ιωσήφ) πάντα φόβον απορριψάμενος, τολμήσας είσηλθε προς Πιλάτον, αιτούμενος το σώμα του Ιησού».

-Δος μοι τούτον τον ξένον.

Δεν θα μπορούσε ποτέ ο Πιλάτος...

 να υποψιαστεί αυτό που επρόκειτο ιστορικά να ακολουθήσει.