ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η γαϊδουριά ως ιδεολογικό γνώρισμα

Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ

Οσοι από τους «συντρόφους» του έχουν τολμήσει να διαφωνήσουν δημοσίως με την επίθεση του Π. Πολάκη στον Στ. Κυμπουρόπουλο, επισημαίνουν ότι με την «ατυχή», όπως τη χαρακτηρίζουν, δήλωσή του ο Πολάκης «αδικεί τον εαυτό του» – το πουλάκι μου. 

Δεν είναι, θέλουν να πουν, τέτοιος άνθρωπος. Οχι! Παρασύρθηκε, ήταν απρόσεκτος, έγινε μια στραβή.  

Τους συμφέρει να το υποστηρίζουν αυτό και, ενδεχομένως, να τους παρηγορεί κιόλας, διότι πολλοί έχουν αηδιάσει πια με τον «αψύ Σφακιανό» του Τσίπρα.
 

Δεν είναι έτσι όμως· και τους καλοθελητές έρχεται να διαψεύσει ο ίδιος ο Πολάκης με νεότερη ανάρτησή του, στην οποία αναπτύσσει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνεται αυτό που ονομάζει «ηθικό πλεονέκτημα και ήθος της Αριστεράς». Τελευταίο στη σειρά, αλλά όχι σε σημασία, για το ήθος της Αριστεράς κατά Πολάκη, είναι το εξής: «νασαι ο εαυτος σου κι αυτο που κουβαλας απ τα γονιδια, την οικογενεια, την καταγωγη σου, τον τοπο σου, τις σπουδες σου και τη μόρφωση σου, την εμπειρία σου και τη διαδρομη σου». (Το άφησα στο ατονικό σύστημα που προτιμά ο ίδιος).
 

Πώς λοιπόν αδικεί τον εαυτό του; 

Ο Πολάκης όχι μόνο υπερασπίζεται τη γαϊδουριά, αλλά την εξιδανικεύει κιόλας ως φυσικότητα και αυθεντικότητα (ο «ευγενής άγριος» του Ρουσό), την ανάγει μάλιστα στο επίπεδο του ιδεολογικού γνωρίσματος. 

Αυτό είναι το αριστερό ήθος, μας λέει.  

Σου έρχεται να την αμολήσεις;  

Την αμολάς και δεν τρέχει τίποτα. Αν θες και τίποτε περισσότερο, τα κατεβάζεις εκεί επιτόπου και τα κάνεις σαν το σκύλο. Εσύ είσαι αυθεντικός! Των άλλων είναι το πρόβλημα να εκτιμήσουν την αυθεντικότητά σου. 

Αν κάνεις υπομονή και δεν υπακούσεις στο κάλεσμα της φύσης, όπως ορίζει η αυθεντικότητα;  

Τότε είσαι ύποπτος για κεντροαριστερές τάσεις.  

Αν ψάξεις για τουαλέτα; 

 Εκεί πια κατηγορείσαι για δεξιό ρεβιζιονισμό και δεν σε σώζει τίποτα. Χαρτί υγείας, δε, μόνον οι φασίστες χρησιμοποιούν – οι βρωμιάρηδες.
 

Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τσίπρας συμφωνεί απολύτως με τη ζωώδη συμπεριφορά του Πολάκη. Παρ’ όλα αυτά, η θέση του αναπληρωτή υπουργού Υγείας στην κυβέρνηση δεν νομίζω ότι είναι εγγυημένη. Οι εσωκομματικές αντιδράσεις δεν έχουν σταματήσει και το διάλειμμα του Πάσχα δεν προσφέρει αληθινή διέξοδο από το πρόβλημα, γιατί ο Πολάκης δεν κρατιέται και θα επανέλθει σε δράση. Είναι ψυχολογικό το θέμα του – ίσως και ψυχιατρικό, δεν μπορώ να πω. Πάντως, δεν υπάρχει τρόπος να τον συγκρατήσει κανείς.  

Αυτό το απλό πράγμα, ο Τσίπρας (που είναι και τόσο φίλος του) σίγουρα το αντιλαμβάνεται, διότι σε αυτά είναι πολύ ξύπνιος. Καταλαβαίνει, λοιπόν, ότι...

 «κανονικότητα», την οποία υπόσχεται προεκλογικά, με Πολάκη στο προσκήνιο δεν γίνεται.  

Και γενικότερα όμως, η υπόθεση αυτή, της οποίας την έκβαση δεν μπορούμε να προδικάσουμε, αποδεικνύει ότι η προσπάθεια του Τσίπρα να μεταμορφώσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε κάτι πιο πολιτισμένο και πιο mainstream, όπως θα έλεγε ο ίδιος, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.