ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Τα τρία βήματα του εθνομηδενισμού (1ο βήμα: Δικτατορία στη νοηματοδότηση, 2ο βήμα: άλωση παιδείας, 3ο βήμα: απόσπαση της Μακεδονίας από την ελληνική Ιστορία)

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 17 Απριλίου 2019

 

Κατά την διάρκεια της μεταπολίτευσης είχαμε δύο κομματικούς στρατούς να αντιπαλεύουν και να εναλλάσσονται στην εξουσία. 

Με τον όρο εξουσία συνήθως εννοούμε την διαχείριση του κρατικού μηχανισμού, την θεώρηση του κράτους ως λάφυρο.  

Ο ένας από τους δύο στρατούς άλλαξε ηγεσία και χρώμα, αλλά το μοτίβο παρέμεινε περίπου το ίδιο.

 

Συμπληρωματικά με τον ορισμό αυτό υπάρχει μία βαθύτερη και ασφαλώς ουσιαστικότερη εκδοχή της εξουσίας: αυτή που ελέγχει την σκέψη μας. Γίνεται μέσω της διαμόρφωσης των κοινωνικοπολιτικών στερεοτύπων και με τον χρωματισμό των εννοιών. Το ονομάζω δικτατορία στη νοηματοδότηση των πολιτικών όρων.

 

Την ώρα που τα «κόμματα εξουσίας» εφορμούσαν στην λεία, κάποιοι άλλοι ενοχοποιούσαν συστηματικά μία αλυσίδα εννοιών όπως: πατρίδα, σημαία, έθνος, πίστη, παράδοση, αξίες, οικογένεια, συντηρητικός, δεξιός, φιλελεύθερος, ελληνισμός, Ορθοδοξία, εκκλησία, ιερέας, κρυφό σχολειό, ελεύθερη οικονομία, επιχειρηματικότητα, αριστεία.

 

Ταυτόχρονα με τη δαιμονοποίηση αυτή, προέβαιναν και σε εξιδανίκευση άλλων εννοιών όπως: προοδευτικός, συνδικαλισμός, πορεία, απεργία, κατάληψη, αγώνας κλπ. Κυρίως όμως, εδραίωναν το αξίωμα ταύτισης της αριστεράς με τον ανθρωπισμό και την ηθική, σε ανυπέρβλητο μάλιστα βαθμό. Το αξίωμα αυτό κατέστη ιερό δόγμα.
 

Άνθρωποι αυτής της νομενκλατούρας προσέγγισαν και κατέλαβαν θέσεις κλειδιά στον χώρο της παιδείας, του τύπου και της πολιτικής, οριζόντια μάλιστα σε όλο το φάσμα. Όταν ένιωσαν δυνατοί, πριν από περίπου 20 χρόνια, ανέβασαν στροφές και έκαναν το δεύτερο βήμα.

 

Επίθεση στην Εκκλησία με στόχο τον θρησκευτικό αποχρωματισμό των Ελλήνων, άλωση της παιδείας με τα 150 σχολικά εγχειρίδια και ριζική αναθεώρηση της ύλης, αλλά και του πνεύματος των κειμένων, συκοφάντηση της Επανάστασης του 1821 με ανάδειξη οικονομικίστικων λόγων για την έναρξή της, αμφισβήτηση της γενοκτονίας των Ποντίων, έμμεση άρνηση ευθυνών στους Τούρκους για τη Μικρασιατική Καταστροφή κοκ. Σε πολιτικό επίπεδο υποστηρίχθηκε η παράδοση της Κύπρου στην τουρκική σφαίρα επιρροής μέσω του Σχεδίου Ανάν.
 

Όλα αυτά απετέλεσαν το υπόβαθρο για να προχωρήσουν στο τρίτο βήμα, δηλαδή ουσιαστικά την αποκοπή της Μακεδονίας από την ελληνική Ιστορία. Πλέον, το όνομα αυτό σε διεθνές επίπεδο το μονοπωλούν Σλάβοι, ενώ οι Έλληνες, οι πραγματικοί Μακεδόνες, καθίστανται απλώς ο «πληθυσμός της βόρειας περιοχής» της Ελλάδας. Εξ ου και η συχνή του όρου «βόρεια Ελλάδα» αντί των όρων Μακεδονία, Θράκη και Ηπείρος.

 

Τα αναρίθμητα ψεύδη περί «ιστορικού» δικαιώματος χρήσης ή κτήσης του όρου «Μακεδόνας» και «Μακεδονία» από Σλάβους, κατάφεραν να επιπλεύσουν στην δημόσια σφαίρα ακριβώς λόγω της απονεύρωσης των Ελλήνων τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και της γενικευμένης απροθυμίας όλων των πολιτικών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο αυτό του εθνομηδενισμού.

 

Η αποκατάσταση των ενοχοποιημένων εννοιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά όταν οι πολιτικές δυνάμεις χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: 

ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΟΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ - ΣΥΡΙΖΟΛΑΘΡΟΜΑΧΜΟΥΤΑΡΑΔΙΚΟ: Υπάρχουν πολλοί Ελληνες στην Ελλάδα

Από τον Ναπολέων Λιναρδάτο

 

Η καθημερινότητα πολλές φορές σε κάνει να παραβλέπεις προβλήματα που είναι μπροστά στα μάτια σου, κι έτσι είναι σχεδόν αδύνατον να συνειδητοποιήσεις την ύπαρξή τους. Για τον ΣΥΡΙΖΑ ένα από αυτά τα μεγάλα προβλήματα είναι ότι υπάρχουν πολλοί Ελληνες στην Ελλάδα. Είναι ένα πρόβλημα που ταλαιπωρεί τον τόπο, ειδικά τα τελευταία 200 χρόνια.

 

Οπως όλοι γνωρίζουμε, το κακό άρχισε το 1821, όταν ένα μάτσο γκιαούρηδες αποφάσισαν να απελευθερωθούν από μια πολυεθνική και πολυπολιτισμική αυτοκρατορία. Η ιδέα να δημιουργήσουν το δικό τους κράτος, όπου πρώτα από όλα θα έχουν την ελευθερία να ζουν ως Ελληνες, με ένα κράτος διοικούμενο από Ελληνες με βάση τις δικές τους αρχές και αξίες, είναι η πηγή του κακού. Και αυτό το κακό πολλαπλασιάζεται, όταν αυτό το έθνος-κράτος προσπαθεί να οικοδομήσει μια κοινωνία που βασίζεται σε δυτικά πρότυπα, ατομικές ελευθερίες, κράτος υπό συνταγματικούς περιορισμούς, ατομική ιδιοκτησία, διαχωρισμό των εξουσιών και όλα τα σχετικά.

 

Σε όλα αυτά τα προβλήματα ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να δώσει λύσεις. 

Τα ανοιχτά σύνορα είναι ο μηχανισμός που επιλύει μια σειρά ζητημάτων τα οποία δημιούργησε η Επανάσταση του '21. Είναι σαν μια μηχανή του χρόνου που σταδιακά μας μεταφέρει στην περίοδο που για τους περισσότερους συριζαίους ήταν η ιδεατή κατάσταση, όπου αυτό που λέμε τώρα «Ελλάδα» ήταν περισσότερο δυτική επαρχία του πρώτου μέρους.
 

Η αλήθεια είναι ότι, όταν ο κ. Βίτσας μίλησε στους Πακιστανούς, είχε το μεγαλύτερο πλήθος που έχει δει συριζαίος τα τελευταία χρόνια. Και όχι μόνο η αίθουσα ήταν γεμάτη, αλλά είχε παλμό και ένταση. Στον ΣΥΡΙΖΑ καταλαβαίνουν αυτό που ποτέ δεν πρόκειται να ομολογήσουν δημόσια: οι διάφοροι πληθυσμοί έχουν κουλτούρα και κάθε κουλτούρα φέρνει μια σειρά πολιτικών συνεπειών. Οι ορδές των μουσουλμάνων εποίκων είναι πολύ πιο επιρρεπείς στο κράτος-αφέντη και τροφό. Σκεφτείτε μόνο πόσο διαφορετικό θα ήταν το πολιτικό κόστος της Συμφωνίας των Πρεσπών, αν οι εκλογικοί κατάλογοι είχαν λιγότερους Ελληνες και περισσότερους Πακιστανούς.

 

Η αντικατάσταση πληθυσμού είναι το βασικό κίνητρο των ανοιχτών συνόρων, που είναι μια καλά οργανωμένη πολιτική επιδίωξη.  

Τα έθνη της Ευρώπης έχουν ιστορία και παραδόσεις, που δημιουργούν εμπόδια στο πολιτικό κατεστημένο. Θα είναι οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί για πάντα υπάκουοι στην πολιτική τάξη;  

Φυσικά όχι. Οταν οι αριθμοί είναι τέτοιοι, θα δημιουργήσουν τους δικούς τους πολιτικούς σχηματισμούς. Κάτι τέτοιο δεν απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ.


Το πολιτικό όφελος σήμερα υπερισχύει όποιων συνεπειών την επαύριον. Το πρόβλημα για τους θιασώτες των ανοιχτών συνόρων είναι ότι...

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚA ΣΟΥΡΓΕΛΑ - "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@1@ - ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο Πλάτων κάνει ηλιοθεραπεία

Του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ

Η Ελλάδα δεν υπήρξε λευκή. Σιγά την είδηση. Λογικό από πολλές απόψεις. Οι ακτίνες του ήλιου μετατρέπουν το νεαρό πεντελικό ή παριανό μάρμαρο σε λάμα φωτός που πληγώνει το βλέμμα. Οι Ελληνες θα πάθαιναν καταρράκτη από τα είκοσι. Εβαφαν τα αγάλματά τους και τους ναούς τους για τον ίδιο λόγο που οι νησιώτες έτριβαν λουλάκι ή κεραμίδι στον σοβά για να εξημερώνουν το εκτυφλωτικό λευκό.

Τη «Λευκή Ελλάδα» τη χρωστάμε στον μεγάλο Γερμανό Γιόχαν Γιοακίμ Βίνκλεμαν και στο έργο του για την αρχαία τέχνη. Γραμμένο στα τέλη του 18ου αιώνα, προγραμμάτισε την ευαισθησία του νεοκλασικισμού και τις αντιλήψεις περί αγνότητας του ελληνικού πολιτισμού. Σημειωτέον ότι ο ίδιος δεν είχε δει πρωτότυπο ελληνικό έργο. Είχε δει μόνον ρωμαϊκά αντίγραφα. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Σατωβριάνδος στην Ακρόπολη σημειώνει ότι τα μάρμαρα δεν είναι λευκά. Ανάλογα με την ώρα της ημέρας, γίνονται κίτρινα ή τριανταφυλλί. Ακόμη και σήμερα ο Παρθενώνας στο μισοσκόταδο είναι φαιογάλανος.

Εχουν ιδεολογική αξία τα χρώματα; 

Διάβασα ένα άρθρο του καθηγητή του Κέμπριτζ Tim Whitmarsh (σε μετάφραση στη Lifo) όπου αναπτύσσει την άποψη ότι το χρώμα του δέρματος των αρχαίων Ελλήνων δεν ήταν ακριβώς λευκό. Κάπως σκουρόχρωμο. Μεταξύ άλλων, σημειώνει ότι ο Ξενοφών, στην «Ανάβαση», μιλάει για μια φυλή με λευκό δέρμα, που το θεωρεί στοιχείο «ξενότητας». Ναι όντως, ίσχυε αυτό. Στην Ελλάδα του Ξενοφώντα οι άνδρες ήσαν ηλιοκαμένοι. Περιφέρονταν στην αγορά όλη μέρα και γυμνάζονταν όπως τους γέννησε η μητέρα τους. Οι γυναίκες, όπως η λευκώλενος Ελένη του Ομήρου, δεν εξετίθεντο στον ήλιο. Οπως και οι βάρβαροι που φορούσαν βαριά ρούχα και παντελόνια. Οντως το λευκό δέρμα για έναν άνδρα ήταν στοιχείο «ξενότητας».

Ολα αυτά μπορεί να μην είχαν σημασία παρά μόνον για τους ειδικευμένους μελετητές της αρχαιότητας, αν δεν συνδέονταν με μια προσπάθεια αναθεώρησης των αντιλήψεών μας για τον ελληνικό πολιτισμό και κατ’ επέκταση για τον δικό μας πολιτισμό. Εκεί έγκειται η διαφορά ανάμεσα στους ειδικούς του ελληνικού πολιτισμού και στους ειδικούς μελετητές της συμπεριφοράς των βατραχοειδών. Αν οι τελευταίοι αποφανθούν ότι υπάρχει είδος βατράχου που έχει αλλεργία στη χρυσόμυγα, δεν επηρεάζει σε τίποτε την παιδεία μας ή την αντίληψή μας για τον κόσμο. Αν όμως αποδειχθεί ότι ο Πάτροκλος ήταν Αιθίοψ, τότε οφείλουμε να αναθεωρήσουμε πολλές από τις αντιλήψεις μας.

Η ιστορία ξεκίνησε με την πολύκροτη «Μαύρη Αθηνά» του Μπερνάλ και συνεχίζεται. Ο Φιλίπ Μπρινέ σκηνοθέτησε τις «Ικέτιδες» του Αισχύλου που επρόκειτο να παρουσιασθούν στη Σορβόννη βάφοντας μαύρα τα πρόσωπα των γυναικών του χορού. Αντιρατσιστικές οργανώσεις κινητοποιήθηκαν, η παράσταση ακυρώθηκε και ο σκηνοθέτης απολογήθηκε: «Το έκανα για να δείξω τη σχέση των αρχαίων Ελλήνων με την Αφρική». Σκηνοθετικό εύρημα μιας νέας σειράς του BBC, η ερμηνεία των ρόλων του Πατρόκλου και του Αινεία από μαύρους ηθοποιούς. Ετσι για να μην ξεχνάμε ότι ο ελληνικός πολιτισμός έχει αφρικανικές ρίζες και ο Ομηρος εργάστηκε στις φυτείες του αμερικανικού Νότου πριν γράψει τα έπη του από τα οποία γεννήθηκε η τζαζ.

Η Ελλάδα όπως δεν υπήρξε λευκή, δεν υπήρξε και αγνή. Δεν γεννήθηκε από άμωμο σύλληψη. Εχει καταβολές και ασιατικές και αφρικανικές. Πλην όμως το ζήτημα δεν είναι εκεί. Διότι το ζήτημα δεν είναι φυλετικό. Το ζήτημα είναι πολιτισμικό. Μπορεί να υπάρχουν έπη και αφηγήσεις που προϋπάρχουν του Ομήρου, ενδεχομένως δε να επηρέασαν τον Ομηρο ή τους Ομήρους, όμως κανένα απ’ αυτά δεν προγραμμάτισε μιαν ανθρώπινη δραστηριότητα η οποία ξεκινά από τον 8ο αιώνα π.Χ. και φθάνει έως τον Κάφκα. «Αν έχεις διαβάσει Ομηρο και Κάφκα», έλεγε ο Μπόρχες, «σου φθάνει». Μπορεί ο Πλάτων να έμαθε πολλή γεωμετρία από τους Αιγυπτίους, όμως, αν δεν υπήρχε ο Πλάτων, δεν θα είχε υπάρξει και η δυτική φιλοσοφία, η οποία, καλώς ή κακώς, του χρωστάει το λεξιλόγιό της.

 Το ζήτημα είναι ότι η Ελλάδα δημιούργησε μια τομή στη σκέψη και στη δημιουργία από την οποία γεννήθηκε ο πολιτισμός μας. Ακόμη κι αν θέλουμε να τον διορθώσουμε, δεν μπορούμε να μην επανέλθουμε στην τομή για να καταλάβουμε τι μας γίνεται. Κοινώς χωρίς τους Ελληνες δεν υπάρχει κριτική σκέψη.

Ολες αυτές οι προσπάθειες να καλύψουν την πολιτισμική τομή που δημιούργησαν οι Ελληνες στο όνομα της πολιτικής ορθότητας οδηγούν...

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚA ΣΟΥΡΓΕΛΑ - "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@1@ : «Τo μελλον είναι γυναίκα»

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Του Σωκράτη Παπαχατζή

Στα σχόλια που «δίνουν και παίρνουν στο διαδίκτυο» για τον Jackson, το υιοθετημένο 7χρονο παιδί της Charlize Theron, το οποίο φωτογραφίζεται φορώντας περούκες και γυναικεία φορέματα, η ηθοποιός έδωσε την αφοπλιστική απάντηση: το αγόρι αναφέρεται στον εαυτό του ως σε κορίτσι, και μάλιστα δεν είναι σε τίποτα διαφορετικό από την τρίχρονη κόρη της, August.

«Ναι, κι εγώ πίστευα ότι είναι αγόρι » είπε η Charlize. «Μέχρι που με κοίταξε όταν ήταν 3 ετών και μου είπε: «Δεν είμαι αγόρι». Οπότε ορίστε! Έχω δύο όμορφες κόρες που όπως κάθε γονέας θέλω να προστατεύσω και θέλω να τις δω να θριαμβεύουν. Γεννήθηκαν αυτές που είναι, και δεν είναι στο δικό μου χέρι να αποφασίσω πώς να εξελιχθούν μεγαλώνοντας…».

Σκέπτεται κανείς ότι, αυτή η δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού μπορεί να φτάσει μακρυά. Από το αγόρι της Σαρλίζ που αποφάσισε στα …τρία του ότι είναι κορίτσι [προφανώς η ίδια δεν μπήκε σε διαδικασία να το ρωτήσει πώς προέκυψε η εντύπωση, ή πόσο «ασήμαντη λεπτομέρεια» είναι η ανατομία του] μέχρι τη δυνατότητα του οποιουδήποτε να παρουσιάζεται ως οποιοσδήποτε, απλώς επειδή …έτσι αισθάνεται: ο λευκός μπορεί να αυτοπαρουσιάζεται ως μαύρος [white negro] ο ενενηντάχρονος μπορεί να παρουσιάζεται ως δεκαεξάχρονος, ο γήινος ως εξωγήινος, και ο τυφλός ως μονόφθαλμος. Παρεμπιπτόντως, ο «γυφτοσκοπιανός» μπορεί να αισθάνεται μια χαρά ως απόγονος του Μεγαλέξανδρου. Το ίδιο και ο φραπέλληνας που διεκδικεί από εκείνον την αποκλειστικότητα.

Θυμάμαι το αξιοθρήνητο σποτάκι του Athens Pride: «δήλωσε κι εσύ παρούσα». Και σκέφτομαι κάποιους φίλους μου, «παλαιάς κοπής» ομοφυλόφιλους. Οι άνθρωποι δεν ένιωσαν ποτέ, ούτε και δήλωσαν …γυναίκες. Αισθάνονταν άνδρες, που έλκονται ερωτικά από άλλους άνδρες. Όλος αυτός ο θόρυβος έχει σημεία αναφοράς την …έμφυλη κατηγοριοποίηση και τα στερεότυπα. Όμως με ποιον άραγε τρόπο τα γυναικεία γνωρίσματα παύουν να αποτελούν «στερεότυπα», όταν υιοθετούνται από άνδρες;… Και το ότι υπάρχουν, όντως, στερεότυπα, δηλ. επίπλαστες γενικεύσεις, σημαίνει ότι κάθε γενίκευση είναι και επίπλαστη;

Η σχετική παραφιλολογία βάλλει εναντίον της στατιστικής, σεβαστής καθόλα επιστήμης. Από πολιτική σκοπιά άλλωστε, υπάγεται στο πλαίσιο ενός «συναγερμού των δυσαρεστημένων» – πρακτικής αποσταθεροποίησης που ακολουθεί παντού μια εκφυλισμένη ιδεολογικά αριστερά [identity politics, σε ελεύθερη απόδοση: «διαίρει και κυβέρνα»]. 

Να θυμίζουμε τη συμμετοχή κυριών του ΣΥΡΙΖΑ σε εκδηλώσεις – μνημεία γελοιότητας με κεντρικό σύνθημα «γυναίκα δεν γεννιέσαι , γίνεσαι»;

Λεπτομέρεια: αν οι ομοφυλόφιλοι άνδρες της σημερινής βιομηχανίας του θεάματος [= βιομηχανίας παραγωγής …στερεοτύπων] δίνουν εξετάσεις θηλυπρέπειας, δεν ισχύει το αντίστοιχο για τις ομοφυλόφιλες γυναίκες. Το «τυπικό» λεσβιακό ζευγάρι, όπου η μία από τις δυο έφερνε λίγο προς Γιαγκούλα, πάει περίπατο. Στη σύγχρονη βερσιόν, και οι δυο βρίθουν θηλυκότητας. 

Κόκκινο πανί για τη «showbiz» προκύπτει το κλασικό, «παρωχημένο» αρσενικό, που...

ΔΙΕΘΝΗ ΝΕΟΤΑΞΙΚA ΣΟΥΡΓΕΛΑ - "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@1@: Ένοχη για σεξισμό η Κοκκινοσκουφίτσα

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ
Γράφει η Ελένη Κριτσιδήμα.

Αποσύρουν το παραμύθι της κοκκινοσκουφίτσας, από τις βιβλιοθήκες της Βαρκελώνης, λόγω σεξιστικού περιεχομένου. 

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, όλα ξεκίνησαν από το σχολείο Taber, το οποίο αφαίρεσε 200 βιβλία από την βιβλιοθήκη του, ανάμεσα τους και «η Κοκκινοσκουφίτσα». Η βιβλιοθήκη του συγκεκριμένου σχολείου εξετάστηκε από το Associació Espai i Lleure ως μέρος ενός έργου που στοχεύει να αναδείξει το κρυμμένο σεξιστικό περιεχόμενο των βιβλίων. Οι ειδικοί συμπέραναν ότι το 30% των ιστοριών έχουν σεξιστικό περιεχόμενο και στερεότυπα χωρίς καμία παιδαγωγική αξία. Βάσει της έρευνας, οι συγκεκριμένες απεικονίσεις σχέσεων και συμπεριφορών θα οδηγήσουν τα παιδιά να τις θεωρήσουν φυσιολογικές στο μέλλον. Ζητήματα ταυτότητας και φύλου πρέπει να αναφέρονται με μεγάλη προσοχή στις ιστορίες που προορίζονται για παιδιά. Ο τρόπος με τον οποίο πολλά παιδιά βιβλία διαχειρίζονται το ζήτημα του φύλου, του «δυνατού» αγοριού και του λιγότερο δυνατού κοριτσιού, όπως και το θέμα της αρρενωπότητας στέλνει ένα μήνυμα για τη βία του δυνατού απέναντι στον αδύναμο.  

Ειλικρινά, δε μπορώ ούτε να το διαχειριστώ, ούτε να βρω αιτία. Τόσοι αγώνες για τη χειραφέτηση και τα δικαιώματα μας... πήγαν στράφι. Ντρέπομαι για το φύλο μου, αυτό που κάποτε προσδιοριζόταν ως δεύτερο. Αποκτήσαμε τα δικαιώματα εκλέγειν και εκλέγεσθαι, δυνατότητα μόρφωσης, ανεξαρτησία. Στο πέρασμα των χρόνων, βρήκαμε θέση στην κοινωνία. Πάψαμε να αντιμετωπιζόμαστε ως υποδεέστερες. Γυναίκες καταλαμβάνουν – κερδίζουν ενεργό ρόλο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Διαπρέπουμε ως επιστήμονες, κάνουμε καριέρα. Η «φωνή» και η άποψή μας ακούγονται. Θαυμαζόμαστε από ένα άξιο ποσοστό ανδρών για την ικανότητά μας να συνδυάζουμε την εργασία με τη φροντίδα της οικογένειας. Κι όμως επιδιώκουμε να γίνουμε ένα μάτσο κομπλεξικες που βλέπουμε παντού σεξιστικές αναφορές. 

Δεν μας υποτιμούν οι άντρες. Μόνες μας υποτιμούμε τη φύση και την υπόσταση μας. Διαγράφουμε όσα κατακτήθηκαν, όσα αποτελούν –σήμερα- την καθημερινότητά μας. Και αηδιάζω! Αισθάνομαι πως καλούμαι να αποδείξω το αυτονόητο, πως είμαι ισότιμη με οποιονδήποτε άντρα. Όχι σε κάποια τριτοκοσμική χώρα. Εδώ, στην Ευρώπη. 

Τι να αποδείξω, ότι υπάρχω μέσα σε μια κοινωνία και έχω τις ίδιες ευκαιρίες με έναν άντρα;  

Σε ποιον; Σε αυτόν που με αντιμετωπίζει ως ίση προς ίσο; 

Τι ακριβώς καλούμαι να διεκδικήσω; Αυτά που ήδη έχω; 

Για τι να διαμαρτυρηθώ; Για κάτι που δεν υφίσταται; 

Το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας γράφτηκε από τον Γάλλο Σαρλ Περώ, το 1697. Ανάθεμά με, αν έστω ένας άνδρας, στον κόσμο, απέκτησε στερεοτυπικές απόψεις εξ αιτίας του ή μια γυναίκα αισθάνθηκε λιγότερο δυνατή απ’ όσο ήταν. 

Και για να είμαστε ειλικρινείς, οι γυναίκες είμαστε πιο αδύναμες –κυριολεκτικά- από το έτερο φύλο. Δεν έχουμε τον ίδιο σκελετό, ούτε το ίδιο μυϊκό σύστημα.  

Κατά τη γνώμη μου, το συγκεκριμένο παραμύθι, αλλά και οποιοδήποτε άλλο είναι πολύτιμα για τη διαπαιδαγώγηση ενός νηπίου. Το βοηθούν να κατανοήσει πως ελλοχεύουν κίνδυνοι, πως πρέπει να αυτοπροστατεύεται και να προστατεύει. Εκεί που οι άλλοι βλέπουν ζητήματα ταυτότητας, εγώ βλέπω ιστορίες που αντικατοπτρίζουν «τον καλό και τον κακό», που υπάρχουν πράγματι στον κόσμο. Χωρίς το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας, τα κοριτσάκια και τα αγοράκια θα είχαν άγνοια κινδύνου, θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα του κάθε ύπουλου παιδεραστή. 

 Η Σιμόν ντε Μπουβουάρ έλεγε πως η ύπαρξη προηγείται της ουσίας. Με λίγα λόγια, αν εμείς συμπεριφερόμαστε ως κατώτερα όντα, τότε θα είμαστε κατώτερες. Αν -σήμερα- κάνουμε λόγο για σεξισμό και καταπίεση, θα μας συμπεριφερθούν καταπιεστικά και σεξιστικά... Δεν έχει σημασία τι είμαστε στην πραγματικότητα αλλά ως τι θέλουμε να υπάρχουμε μέσα στην κοινωνία. Η αντίληψη πως επικρατεί σεξισμός και αυτές οι φοβικές συμπεριφορές θα οδηγήσουν σε παρέκκλιση από την κανονικότητα μας. 

Αν υπήρχε σήμερα σοβαρό κίνημα φεμινισμού (και όχι μερικές χιλιάδες μισότρελων γυναικών) θα καταδίκαζε αυτά τα φαινόμενα που μόνο πίσω μας πάνε.  

Όλες αυτές που θίγονται από μελιτζάνες και κοκκινοσκουφίτσες ας ενδιαφερθούν και να δραστηριοποιηθούν για τις γυναίκες της Αφρικής, οι οποίες ανταλλάσσονται –ακόμα- με γιδοπρόβατα και υπόκεινται σε κλειτοριδεκτομή. Κι εδώ, στην Ελλάδα, ας λάβουν δράση για όσες γυναίκες ξυλοκοπούνται αγρίως, σε χωριά. Το να επικροτείς λόγια σπουδαίων φεμινιστριών, δεν καθιστά απαραίτητο πως πρέπει να τα ασπαστείς, σε μια περίοδο που είναι άχρηστα και αχρείαστα.  

Η φιλοφρόνηση, το φλερτ πηγάζουν από το ένστικτο του ζευγαρώματος. Φυσικά, λοιπόν, κάποιος που θα προθυμοποιηθεί να κεράσει, επιδιώκοντας να βρει το ταίρι του… θα αποσυρθεί όταν αντιληφθεί πως είναι ήδη ζευγαρωμένο. Δύο επιστήμες έχουν αποφανθεί γι’ αυτά… η Ανθρωπολογία και η Χημεία. Ωστόσο, στον παρανομαστή του ζητήματος πρέπει να προσθέσουμε και το γεγονός πως αν δεν υποχωρούσε, θα κάναμε λόγο για άτομο θρασύ. Προσωπικά, και μελιτζάνες τρώω και κεράσματα δέχομαι και με παραμύθια που έχουν κακούς λύκους μεγάλωσα αλλά δεν έχω αισθανθεί ποτέ πως έτυχα θύμα σεξισμού. Προσβολών, κακόβουλων σχολίων, κριτικής: Ναι! Όμως...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΝΕΟΤΑΞΙΚΗ ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΤΟΛΑΓΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@ΚΙ@:: Λατρευτές ΑΓΝΩΣΤΗΣ θρησκείας!

Για τους πλασιέ της νεοταξικής ισοπέδωσης υπάρχουν μουσουλμάνοι αλλά όχι χριστιανοί. Αυτοί είναι απλά οι… «πασχαλινοί προσκυνητές»

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ
 

Στην επίθεση εναντίον των ισλαμιστών στη Νέα Ζηλανδία (50 νεκροί) δημοσιοποίησαν δηλώσεις στήριξης της μουσουλμανικής κοινότητας.  

Στην επίθεση εναντίον των χριστιανών στη Σρι Λάνκα (359 νεκροί) δεν θέλουν να αναφέρουν καν τον όρο «χριστιανός» και μιλούν για «πασχαλινούς προσκυνητές».  

Αυτοί είναι οι άρχοντες του κόσμου τούτου, αυτοί που θεωρούν ότι ο Τραμπ και ο Πούτιν εκπροσωπούν το «απόλυτο κακό», ενώ οι αφεντομουτσουνάρες τους το… καλό.
 

Ας κάνουμε μια βόλτα στο twitter να δούμε τι έγραψαν (βλ. φωτό).
 

Χίλαρι Κλίντον: Αυτό το ιερό, για πολλές θρησκείες, Σαββατοκύριακο πρέπει να σταθούμε ενωμένοι εναντίον του μίσους και της βίας. Προσεύχομαι για όλους όσοι επλήγησαν από τις σημερινές φρικτές επιθέσεις εναντίον των πασχαλινών προσκυνητών και των ταξιδιωτών στη Σρι Λάνκα.
 

Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα: Οι επιθέσεις εναντίον τουριστών και πασχαλινών προσκυνητών στη Σρι Λάνκα συνιστούν επίθεση εναντίον της ανθρωπότητας. Σε μια ημέρα αφιερωμένη στην αγάπη, τη λύτρωση και την αναγέννηση, προσευχόμαστε για τα θύματα και στεκόμαστε δίπλα στον λαό της Σρι Λάνκα.
 

Τερέζα Μέι: Και η πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου έκανε σχετική ανάρτηση στο twitter και το… τερμάτισε: Χαρακτήρισε το μακελειό των χριστιανών από τους ισλαμιστές «πράξεις βίας κατά εκκλησιών και ξενοδοχείων». Δηλαδή, κάποιοι τα έβαλαν με τα κτίρια, όχι με τους ανθρώπους. Πρόκειται δηλαδή για… οικοδομική τρομοκρατία, όπως ευφυώς γράφτηκε στο διαδίκτυο. Συγκεκριμένα, η κυρία Μέι έγραψε: «Οι πράξεις βίας κατά εκκλησιών και ξενοδοχείων στη Σρι Λάνκα είναι πραγματικά αποτρόπαιες και τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια εκφράζονται προς όλους εκείνους που πλήττονται σε αυτή την τραγική εποχή. Πρέπει να σταθούμε μαζί για να βεβαιωθούμε ότι κανείς δεν πρέπει ποτέ να ασκεί την πίστη του σε καθεστώς φόβου».

 

Φυσικά, όλοι οι παραπάνω, όταν έγινε στη Νέα Ζηλανδία η πολύνεκρη τρομοκρατική επίθεση του παρανοϊκού ακροδεξιού με θύματα ισλαμιστές, δεν δίστασαν να εκφράσουν ανοιχτά τα συλλυπητήριά τους στη μουσουλμανική κοινότητα της χώρας. Για αυτούς...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@1@: Χριστιανοφοβία κι επ-Ανάσταση

Γράφει ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος. 

Τί είναι αυτό που τους ερεθίζει τόσο; 

 Είναι η συμβολή του χριστιανισμού στη φυσιογνωμία του δυτικού πολιτισμού και του καπιταλισμού; Η βουτιά στο άλογο; Η σύνδεση της χριστιανικής ταυτότητας με συντηρητικές αξίες, όπως αυτές της πυρηνικής οικογένειας, της πατριαρχίας, της εθνικής κυριαρχίας, της διάσωσης της γλώσσας, του σεβασμού σε ήθη, έθιμα, προγόνους; 

Την περίοδο πριν καεί από αμέλεια η στέγη και το καμπαναριό της Νοτρ Νταμ, σημειώθηκαν στη Γαλλία 12 εμπρηστικές επιθέσεις σε χριστιανικούς ναούς. Δεν θα γινόταν ευρύτερα γνωστό, αν δεν είχε έρθει στην επιφάνεια ως παράπλευρη είδηση της πυρκαγιάς. 

Από την άλλη, μαθαίνουμε αμεσότατα κάθε επίθεση σε τέμενος και συναγωγή.  

Τί α λα καρτ αντιμετώπιση είναι αυτή;  

Εδώ έχουμε συγκεκριμένη ιδεολογική κατεύθυνση.  

Ομπάμα και Χίλαρυ, οι παγκόσμιοι πάτρονες των απανταχού «προοδευτικών», στα τουιτ τους για τη Σρι Λάνκα δεν έγραψαν περί επίθεσης εναντίον «χριστιανών», αλλά «εορταστών του Πάσχα»! 

Χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, η ΣΥΡΙΖΕΡΤ των μυρίων υπαλλήλων δεν έσπασε καν πρόγραμμα για την φλεγόμενη Παναγία των Παρισίων.  

Γιατί υπάρχει ο όρος «ισλαμοφοβία» και δεν υπάρχει ο αντίστοιχος «χριστιανοφοβία»; 

Ειδικά σε μία εποχή πολύ εξειδικευμένων νεολογισμών, τύπου «γυναικοκτονία», που υπακούν στα κελεύσματα νεοαριστερών πολιτικών ταυτότητας (identity politics), θα περίμενε κανείς η μαζική εχθρότητα προς τη χριστιανική θρησκεία να απεδίδετο τρόπον τινά μέσω μιας ειδικής λέξης. 

Όχι; Γιατί; 

 Εν Ελλάδι, δεκάδες είναι τα τελευταία χρόνια οι κάθε είδους επιθέσεις και βανδαλισμοί αντεξουσιαστών εναντίον χριστιανικών ναών.  

Πέρυσι είδαμε και αραβικά πανώ στο Πολυτεχνείο.  

Οι σύντροφοι αγκαλιάζουν το ισλάμ και μαζί επιζητούν τη διάβρωση της Χριστιανοσύνης. 

Οι πρώτοι γιατί τη θεωρούν πυλώνα του καπιταλισμού, το δεύτερο διότι θέλει σαρία διά ουδετεροθρησκίας. 

Μα οι χριστιανοί, ειδικά της Ορθόδοξης Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ξέρουμε καλά από τέτοια. Ο χριστιανός κυνηγιέται, διώκεται, προσβάλλεται, διασύρεται, χτυπιέται, θυσιάζεται – και ανασταίνεται.  

Είναι ο μεγαλύτερος επαναστάτης όλων. Κι είναι μέσα από τις δοκιμασίες, που...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@1@: Πόλεμος κατά του χριστιανισμού

Η περίπτωση της Σρι Λάνκα επιβεβαιώνει το μένος των ισλαμιστών αλλά και την αδιαφορία της Δύσης για τους αδικοχαμένους πιστούς

 

Από τον Παναγιώτη Δούμα

 

Ο κουρνιαχτός από το τρομοκρατικό χτύπημα στη Σρι Λάνκα καταλάγιασε γρήγορα. Πολύ πιο γρήγορα απ’ ό,τι για το μακελειό στο Κράιστσερτς ή και για την καταστροφή στην Παναγία των Παρισίων.  

Χαρακτηριστικό είναι το βιντεοσκοπημένο σχόλιο του εκπροσώπου του Κινήματος Προάσπισης του Ισραήλ (Israel Advocacy Movement), μιας σιωνιστικής οργάνωσης που εδρεύει στη Βρετανία, στο twitter: «Οι χριστιανοί δολοφονούνται και κανείς δεν νοιάζεται. [...] Ο κόσμος έδωσε ελάχιστη σημασία, ακριβώς επειδή τα θύματα είναι χριστιανοί». Χρησιμοποιώντας την εφαρμογή «trends» της Google ο Ισραηλινός τεκμηριώνει το ελάχιστο ενδιαφέρον που η κοινή γνώμη επέδειξε για τους 321 -χριστιανούς στην πλειονότητά τους- που δολοφονήθηκαν στη Σρι Λάνκα, ανήμερα του Πάσχα των καθολικών. Αντιθέτως, μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον τόσο για το Κράιστσερτς, που είχε πολύ λιγότερους νεκρούς, όσο και για την Παναγία των Παρισίων, που ναι μεν είναι ένας χριστιανικός λατρευτικός χώρος, αλλά δεν παύει να είναι απλά ένα κτίριο. Στους εράνους που έγιναν για την επισκευή της Παναγίας των Παρισίων συγκεντρώθηκε μέσα σε μία εβδομάδα ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Για τις οικογένειες των θυμάτων στη Σρι Λάνκα συγκεντρώθηκαν μόλις 50.000 δολάρια. Θλιβερό!
 

Στο ίδιο σχόλιο επισημαίνεται: «Περίπου 100 χρόνια πριν οι χριστιανοί αποτελούσαν το 14% του πληθυσμού της Μέσης Ανατολής. Σήμερα είναι με το ζόρι 4%. Μιλάμε για μια πτώση κατά 70%».

 

Βέβαια, στην περίπτωση της Σρι Λάνκα τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς. Είναι χειρότερα. Επιβεβαιώνουν το μένος των ισλαμιστών ειδικά για τους χριστιανούς, αφού στη Σρι Λάνκα οι δύο μεγαλύτερες θρησκευτικές ομάδες είναι οι βουδιστές και οι ινδουιστές, εν αντιθέσει με τους μουσουλμάνους και τους χριστιανούς, που αποτελούν μικρές μειονότητες. Και δυστυχώς διαπιστώνει κανείς ότι ο όποιος θόρυβος δημιουργήθηκε στην Ευρώπη γύρω από το περιστατικό είναι λόγω του μεγάλου αριθμού των θυμάτων και πιθανότατα επειδή μεταξύ τους υπήρχαν και Ευρωπαίοι τουρίστες.

 

Είναι λοιπόν λάθος να αναφέρεται κανείς απλά σε θρησκευτικό μίσος. Πρόκειται για πόλεμο κατά του χριστιανισμού, διότι αυτός είναι που αποτελεί τον ισχυρότερο ζωντανό πυλώνα του δυτικού πολιτισμού και τρόπου ζωής. Αυτός είναι το μοναδικό ανάχωμα απέναντι στον «ειρηνικό» διά της μεταναστεύσεως ισλαμικό επεκτατισμό, και μοναδικό κοινό στοιχείο συνοχής των ευρωπαϊκών εθνών. 

Δυστυχώς, οι πολιτικοί ταγοί σε Ελλάδα και Ευρώπη σφυρίζουν αδιάφορα ή τιτιβίζουν -αν θέλετε- στο twitter με εξαιρετική ορθοπολιτική συνέπεια και συγχρόνως αφέλεια.

 

Ο «δικός μας» Κυριάκος Μητσοτάκης σχολίασε στο γνωστό κοινωνικό δίκτυο ότι «… η διεθνής μάχη απέναντι στη θρησκευτική μισαλλοδοξία και την τρομοκρατία πρέπει να είναι αμείωτη». Αντίστοιχα ο υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας, ο σοσιαλδημοκράτης Χάικο Μάας, έγραψε αόριστα «η επίθεση είχε ως στόχο πιστούς και τουρίστες» και προσέθεσε -για να μην ξεχνιόμαστε- ότι «το μίσος από την πλευρά μας δεν μπορεί να είναι η λύση». Οταν όμως είχε γίνει η επίθεση στο Κράιστσερτς, ο Χάικο Μάας ήταν συγκεκριμένος. Εκεί τα θύματα είχαν σαφή ταυτότητα και ήταν «ειρηνικά προσευχόμενοι μουσουλμάνοι».

 

Ο δυτικός κόσμος έχει εγκαταλείψει τους ελάχιστους εναπομείναντες πρέσβεις του στις κοινωνίες της Ασίας και της Αφρικής. Οι τελευταίοι παραμένουν σε ομηρία ως μοναχικοί ήρωες για χάρη μιας αυτοκτονικής Δύσεως, η οποία πασχίζει να βγει από τον λήθαργο. Το θλιβερότερο όλων ωστόσο είναι ότι...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@1@: Ας το παραδεχθούμε: Οι Χριστιανοί είναι υπό διωγμόν

Γράφει ο Γιῶργος Μιχαηλίδης

Η τελευταία δεκαετία κυριαρχείται από μία τάση, ένα κίνημα, όπως θέλετε πείτε το, αυτό της πολιτικής ορθότητας. Σε αυτό, δυστυχώς, οι Χριστιανοί, έχουν έναν περιορισμένο έως και απαξιωμένο ρόλο ως κοινωνική ή θρησκευτική ομάδα.

Ναι, ξέρω, οι παραπάνω λέξεις θα ξυπνήσουν την εύφλεκτη οργή ορισμένων φιλελευθεροταλιμπάν, αφού μπορεί να αντιτάξουν μία-μία τις Σταυροφορίες, την ακροδεξιά, τον θεόμουρλο νεοναζί της Νέας Ζηλανδίας, τον Μπρέιβικ και πολλά άλλα. Ας δούμε, όμως, τα πράγματα με νηφαλιότητα.

Τα τελευταία χτυπήματα στην Σρι Λάνκα, μπορεί να σόκαραν τον πλανήτη, αλλά δεν έλαβαν τις διαστάσεις που θα είχαν εάν τα τρομοκρατικά χτυπήματα των τζιχαντιστών ήταν στο Παρίσι, ή στο Βερολίνο ας πούμε. Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με το πόσο «κοντά» θεωρείται –πολιτισμικά πάντα- η Σρι Λάνκα σε εμάς. Πάμε, όμως, παρακάτω.

Η επίθεση αυτή, την ευθύνη της οποίας ανέλαβε το ISIS δείχνει για μία ακόμη φορά πως οι Χριστιανοί βρίσκονται στο στόχαστρο των Ισλαμιστών (ή των ακραίων μουσουλμάνων για όσους δεν φοβούνται να πουν τα πράγματα με το όνομά τους). Από τις αρχές του αιώνα μας, και συγκεκριμένα, εάν θεωρήσουμε ως ορόσημο την 11η Σεπτεμβρίου, χιλιάδες είναι οι Χριστιανοί που έχουν δολοφονηθεί σε τρομοκρατικές επιθέσεις σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης από ακραία στοιχεία στο όνομα του Ισλάμ.

Η «ιερός πόλεμος» ξεκίνησε από πολλούς παράγοντες. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε πως ο Αραβικός Κόσμος δεν θυμήθηκε ξαφνικά τις Σταυροφορίες, αλλά πέρασε στον Μεσαίωνα, όταν ξεκίνησαν να επικρατούν στον δημόσιο λόγο των χωρών αυτών ακραίοι οι οποίοι βρήκαν την ευκαιρία να αναδυθούν χρησιμοποιώντας τον αντιαμερικανισμό και τον αντιδυτικισμό ως «άμυνα» ενάντια στον παρεμβατισμό που ασκούσαν οι ΗΠΑ από την αρχή του Ψυχρού Πολέμου και ύστερα.

Αυτό έφερε σαν αποτέλεσμα οτιδήποτε θύμιζε την Δύση είτε εντός είτε εκτός Αραβικού Κόσμου, να μπαίνει στο στόχαστρο.  

Πρώτος και κύριος στόχος οι ίδιοι οι Χριστιανοί οι οποίοι υπήρχαν μέχρι πριν μερικά χρόνια εν αφθονία σε όλες τις χώρες του αραβικού τόξου. Οι άνθρωποι αυτοί δεν «πήγαν» εκεί, αλλά βρίσκονταν εκεί πολύ πριν τους ίδιους τους μουσουλμάνους σε μία συνέχεια της ιστορίας, σε ένα χωνευτήρι θρησκειών και εθνοτήτων που ξεκίνησε με τον Μέγα Αλέξανδρο και έφτασε μέχρι και τις μέρες μας.

Συρία, Λίβανος, Αφγανιστάν, Ιράκ, όλες αυτές οι χώρες είχαν μεγάλη χριστιανική παράδοση όσο κι αν φαίνεται περίεργο σε ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν έλθει σε επαφή με αυτήν την πλευρά της εξάπλωσης του Χριστιανισμού. Χαρακτηριστικά και μόνο παραθέτουμε το παράδειγμα της Συρίας, όπου πριν τον πόλεμο υπήρχαν περισσότεροι από 1,2 εκατομμύρια Χριστιανοί ενώ τώρα, μετά βίας ξεπερνούν τις 150.000 χιλιάδες.

Οι κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις και το ακραίο ισλαμιστικό κύμα που έχει σαρώσει αυτές τις χώρες, έχει δημιουργήσει ένα έδαφος, εύφορο για να πούμε ότι βρίσκεται σε εξέλιξη ένα σχέδιο «αφανισμού των χριστιανών».

Μία από τις αρχαιότερες χριστιανικές κοινότητες στον κόσμο, με ιστορία περίπου 2.000 ετών στη Μεσοποταμία ήταν οι χριστιανικοί πληθυσμοί του Ιράκ. Από περίπου πέντε εκατομμύρια το 1947, το 2014 δεν αριθμούσε ούτε 2.000!

 Τα στοιχεία είναι σοκαριστικά και λένε μία αλήθεια που η Δύση αρνείται να παραδεχθεί. Οι Χριστιανοί είναι υπό διωγμόν.

Στον φόβο της Δύσης να πει τα πράγματα με το όνομά τους, συμβάλλουν δύο πράγματα. 

Αφενός η πολιτική ορθότητα που σαρώνει πλέον από τον καθημερινό μας λόγο, μέχρι τα παιδικά παραμύθια

Αφετέρου τα...

ΙΣΛΑΜΟΦΑΣΙΣΜΟΣ και "ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΟΡΘΗ" ΔΥΤΙΚΗ Μ@Λ@1@: Οι χριστιανοί είναι υπό καθεστώς δίωξης, όσο και να το αποκρύπτουν

Γράφει η  Δρ Ελένη Παπαδοπούλου

Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle

Οι επιθέσεις στη Σρι Λάνκα δεν προκαλούν έκπληξη, παρά τον τεράστιο αριθμό των νεκρών τους. Και δεν προκαλούν έκπληξη γιατί απλά προστίθενται στον μακρύ κατάλογο των επιθέσεων που δέχονται χριστιανοί και εκκλησίες σε όλο τον κόσμο από μουσουλμάνους.  

Οταν μιλάμε για ισλαμιστές, δεν μιλάμε για τίποτε άλλο από μουσουλμάνους. Το Ισλάμ δεν είναι κάτι διαφορετικό από τη μουσουλμανική θρησκεία. Είναι Η μουσουλμανική θρησκεία. Ωστόσο, στον πολιτικά ορθό δυτικό κόσμο οι επιτιθέμενοι παρουσιάζονται ως μία ξεχωριστή κοινότητα από τους μουσουλμάνους. Είναι ισλαμιστές. Σαν να λέμε εμείς, ας πούμε, ότι οι ορθόδοξοι είναι κάτι διαφορετικό από τους χριστιανούς.

 

Επιθέσεις, βανδαλισμοί και εμπρησμοί σε εκκλησίες σε όλη την Ευρώπη, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Γεγονότα που αποκρύπτονται, καθώς είμαστε σε προεκλογική περίοδο και τα ταυτοτικά κόμματα των Λεπέν, Σαλβίνι καλπάζουν. Οποιεσδήποτε αναφορές σε τέτοια περιστατικά απλά θα ενισχύσουν τους ψηφοφόρους τους και κανείς δεν το θέλει αυτό σε μία Ενωμένη Ευρώπη, που τόσα έχει επενδύσει στην αντικατάσταση των πληθυσμών και την κατάλυση των εθνών. 

Οσο ωστόσο και να το αποκρύπτουν, η αλήθεια είναι ότι οι χριστιανοί είναι υπό καθεστώς δίωξης. Οσο οι μουσουλμανικές κοινότητες θα αυξάνονται σε πληθυσμό με την άφιξη όλο και περισσότερων λαθρομεταναστών, όσο θα ενισχύεται η θρησκευτική τους ταυτότητα με τις πολιτικές της πολυπολιτισμικότητας τόσο πιο πολύ οι χριστιανοί θα κινδυνεύουν. 

 Οπως έχουμε διαπιστώσει, η απειλή δεν αφορά μόνο ανθρώπους, αλλά και τα σύμβολα αυτού του πολιτισμού, τα οποία προφανώς για το Ισλάμ πρέπει να καταλυθούν. Αυτό επιτάσσει το Κοράνι. Τζιχάντ, πόλεμο στους άπιστους, εμάς δηλαδή. Τους ανεκτικούς στο διαφορετικό, όποιο κι αν είναι αυτό. Ακόμη κι αν μας δολοφονεί.

 

Ελέγχουν, λέει, τα τζαμιά και τους ιμάμηδες οι μυστικές υπηρεσίες για να δουν αν γίνονται κηρύγματα μίσους. Μα δεν χρειάζονται τζαμί και ιμάμης για να ζωστεί κάποιος με εκρηκτικά και να ανατιναχθεί μέσα στο πλήθος.
 

Μια χαρά κάνει τη δουλειά του το διαδίκτυο μέσω του οποίου θα έρθει σε επαφή με τους ομοϊδεάτες του.  

Μια χαρά μπαινοβγαίνουν άνθρωποι του ISIS σαν «πρόσφυγες και μετανάστες» σε ευρωπαϊκές χώρες και στον υπόλοιπο κόσμο μεταδίδοντας την «τεχνογνωσία» τους στις σφαγές και στο αιματοκύλισμα.

 

O κίνδυνος δεν είναι ante portas, αλλά intra portas. Τον ζούμε εδώ και χρόνια. Και τον κοιτάμε αμέριμνοι ανάβοντας κεράκια και ποστάροντας «je suis». 

Κάηκε;  

Δεν πειράζει. Θα το ξαναφτιάξουμε. 

Καταστράφηκε; 

Δεν πειράζει. Ηταν παλιό. 

Σκοτώθηκε;  

Δεν πειράζει. Δεν είναι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος. 

Ηρεμα. Μην ταραχθεί ο ισλαμιστής, μην...

Υπαρκτού ελληνισμού κωμωδία

Σαν σήμερα (30/4/ΧΧΧΧ)

311: H χριστιανική θρησκεία αναγνωρίζεται επίσημα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με διάταγμα του αυτοκράτορα Γαλέριου Βαλέριου Μαξιμιανού .

1803: ΟΙ ΗΠΑ αγοράζουν από τη Γαλλία την περιοχή της Λουϊζιάνας με τιμή 20 δολαρίων να τετραγωνικό μίλι. Συνολικό τίμημα 15 εκατομμυρια δολάρια

1821: Το Συνέδριο των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων στο Λάιμπαχ (σημερινή Λιουμπλιάνα) αποδοκιμάζει την ελληνική επανάσταση.

1919: Επικυρώνεται στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού η αποστολή ελληνικού στρατού στη Σμύρνη, με σκοπό  να προστατεύσει τον χριστιανικό πληθυσμό στην περιοχή και να επιβάλει την τάξη .

1925: Ο Ολυμπιακός, ενάμιση μήνα μετά την ίδρυσή του, δίνει τον πρώτο αγώνα του στο ποδηλατοδρόμιο, το κατοπινό στάδιο Καραϊσκάκη. Νικά τη γαλλική ομάδα του πλοίου «Ζαν Ντ' Αρκ» με 5-0.

1915: Γεννιέται ο ποιητής Νίκος Γκάτσος

1883: Πεθαίνει ο γάλλος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος Εντουάρ Μανέ

1945: Αυτοκτονεί ο Αδόλφος Χίτλερ  και η  Εύα Μπράουν  μία ημέρα μετά το γάμο τους.

1989: Πεθαίνει ο ιταλός σκηνοθέτης και «πατέρας» του σπαγγέτι - γουέστερν Σέρτζιο Λεόνε

 2014: Πεθαίνει, σε ηλικία 71 ετών από πνευμονία ο Βρετανός ηθοποιός Μπομπ Χόσκινς.  

2018:  Πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο εκδότης Γίωργος Κουρής μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ - ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Το «γεω» μπροστά από την «πολιτική»

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

«Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ισχυρίζεται πως είναι ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος, πιστός ακόλουθος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Εάν είναι έτσι, μπορεί όταν πηγαίνει για ύπνο κάθε βράδυ να λέει την προσευχή του και να ρωτάει τον Θεό: “Γιατί δεν έπλαθες μερικά βουνά στην Ουκρανία;”». Με αυτές τις αράδες ξεκινά ο Tim Marshall το βιβλίο του «Αιχμάλωτοι της Γεωγραφίας» (στην Ελλάδα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα). Είναι προφανές πως αν η γη της Ρωσίας είχε κάποια βουνά στα δυτικά της, θα είχε γλιτώσει και εκείνη και η Ουκρανία από αχρείαστες πολεμικές επιθέσεις που ευνοούνται από τις ανοχύρωτες, απέραντες πεδιάδες.

Ο Marshall, ως διπλωματικός συντάκτης, ξεδιπλώνει με δημοσιογραφικό και ταυτόχρονα επιστημονικό τρόπο τη σημασία της γεωγραφίας όχι μόνο για την Ιστορία που ξέρουμε αλλά και για την Ιστορία που γράφεται τώρα. 

Σε 10 κεφάλαια, από τη Ρωσία μέχρι την Κίνα, τις ΗΠΑ, τη Δυτική Ευρώπη, την Αφρική τη Μέση Ανατολή, την Ινδία με το Πακιστάν, την Κορέα με την Ιαπωνία, τη Λατινική Αμερική και την Αρκτική, ο συγγραφέας αναλύει τους λόγους για τους οποίους ένας ποταμός ή μια αμμοθύελλα αποδεικνύονται πιο δυνατά από τους δορυφόρους και το Ιντερνετ.

Το Μακεδονικό, η διαμάχη της Ελλάδας με την Τουρκία πάνω από το Αιγαίο, οι αναταραχές στις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, το τείχος που θέλει να ορθώσει ο Τραμπ στο Μεξικό, ο πόλεμος Ισραηλινών και Παλαιστινίων, όλες τέλος πάντων οι μεγάλες, ιστορικές διαμάχες αυτού του πλανήτη έχουν κάτι κοινό: Τη γεωγραφία.  

Στη γειτονιά μας το ξέρουμε καλύτερα από κάθε άλλον. Η γεωγραφική θέση της Ελλάδας, ευλογία και κατάρα μαζί, ήταν αυτή που ανέκαθεν καθόριζε τις εξελίξεις, ή τουλάχιστον τις συνδιαμόρφωνε μαζί με τις αποφάσεις των ηγετών της και τις ευρύτερες οικονομικοπολιτικές ισορροπίες.

Αν, λοιπόν, προσθέσουμε το «γεω» μπροστά από την πολιτική, τότε έχουμε τη γεωπολιτική και αλίμονο στο λαό ή τον πολιτικό που θα επιλέξει να την αγνοήσει. 

Διότι...