Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Η περίπτωση Κυρίτση θα μπορούσε να σηματοδοτεί πρόοδο. Ηταν μάλλον η πρώτη φορά που το κόμμα δεν προσπάθησε να καλύψει –διά των προφάσεων ή διά της σιωπής– μια δήλωση αθώωσης της βίας. Ηταν η πρώτη φορά που ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο μέσω των αυτόνομων φωνών, όπως ο Νίκος Φίλης, αλλά και μέσω των εκφραστών της κομματικής νομιμοφροσύνης, ανάγκασε τον βουλευτή σε δημόσια απολογία – για την απόφανσή του ότι «από μολότοφ δεν πέθανε ποτέ κανείς».
Τι σημαίνει άραγε αυτή η πρωτοτυπία; Τι βαραίνει περισσότερο;
Οτι στον ΣΥΡΙΖΑ θάλλουν ακόμη οι απόψεις περί θεμιτής ή ανεκτής πολιτικής βίας; Ή ότι επισήμως το κόμμα προσπαθεί να ελέγξει αυτές τις απόψεις – ακόμη κι αν το κάνει για να διατηρηθεί ως μέινστριμ δύναμη, με πλειοψηφικές αξιώσεις;
Θα μπορούσε κανείς να αφηγηθεί την ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τρεις φωτιές: Δεκεμβριανά 2008, Marfin 2010, Μάτι 2018. Τρεις φωτιές κατά την πιο ταραγμένη δεκαετία της Μεταπολίτευσης, που συνέπεσε να είναι και η δεκαετία της πολιτικής σταδιοδρομίας του Τσίπρα.
Το 2008 και το 2010, οι τρόποι του πρώιμου, αντιπολιτευόμενου ΣΥΡΙΖΑ κυριάρχησαν στον δημόσιο χώρο, παρότι ο ίδιος ήταν ακόμη εκλογικά ανίσχυρος. Κυριάρχησαν όχι επειδή τάχα ηγεμόνευαν ιδεολογικά. Οι κυρίτσειες ιδέες ήταν πάντα μειοψηφικές. Κυριάρχησαν «επιχειρησιακά», περνώντας μέσα από τις ρωγμές που άνοιγε η πολιτική και ηθική απονομιμοποίηση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος.
Και το Μάτι; Τι σχέση έχει μια φονική φυσική καταστροφή με το δόγμα των πολιτικών «εμπρησμών πόλης»;
Στο Μάτι, όπως και στη Marfin, κατασκευάστηκε μια θεωρία ενοχοποίησης των θυμάτων: Στη Marfin κάηκαν, υποτίθεται, οι απεργοσπάστες· στο Μάτι κάηκαν οι αυθαιρετούχοι – οι μικρομεσαίοι μεζονετούχοι. Καμιάς φωτιάς τα θύματα δεν ήταν εντελώς ανεύθυνα για τον θάνατό τους.
Υπάρχουν βέβαια και διαφορές. Ο ανώριμος ΣΥΡΙΖΑ ανεχόταν τις μολότοφ και απλώς συνιστούσε να μη βρίσκεσαι στη μεριά που πέφτουν. Ο ώριμος ΣΥΡΙΖΑ δεν έδειχνε τέτοιο νερωνικό κυνισμό. Εδειξε όμως τον περασμένο Αύγουστο πώς ήταν έτοιμος να διαχειριστεί πολιτικά τους θανάτους – να τους κρύψει πίσω από νυχτερινές σκηνοθεσίες και δορυφορικές φωτογραφίες. Εδειξε ότι ήταν πια έτοιμος να ασκήσει εξουσία επί των νεκρών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όντως αλλάξει.
Ο πρώιμος κινούνταν από παλιούς ιδεασμούς.
Ο όψιμος δεν δεσμεύεται πια από δόγματα. Εχει μόνο εξεζητημένες εξουσιαστικές σκοπιμότητες.
Η μόνη ομοιότητα είναι ότι...
και στη μία και στην άλλη περίπτωση –και στο Μάτι και στη Marfin– αυτοί που καίγονται λογίζονται ως εμπόδια.
Ως δυσφημίσεις ενός τάχα ανώτερου σκοπού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου