Τον Ιούνιο του 2013, η δημόσια τηλεόραση σταμάτησε να εκπέμπει με απόφαση της τότε κυβέρνησης.
Τραγουδιστές, θεατράνθρωποι, συνδικαλιστές και απολυμένοι υπάλληλοι εξεγέρθηκαν, στο προαύλιο ο λαός τραγούδησε το ρεπερτόριο της μεταπολίτευσης, κυρίες σκαρφάλωσαν στα κάγκελα πριν εκλεγούν «βουλεύτριες», μικροπωλητές έκαναν δουλειές και σε γενικές γραμμές οι στιγμές χαρακτηρίστηκαν ιστορικές, κάτι σαν τις ώρες πριν από την κατάληψη της Βαστίλλης.
Ο κ. Κουβέλης, ηγέτης μιας μικρής ομήγυρης βουλευτών που συμμετείχαν στην κυβερνητική πλειοψηφία ως «ευπρεπής Αριστερά», παραιτήθηκε από τη συμμαχία που έκτοτε έμεινε ως κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων. Ηταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για την προοδευτική κοινή γνώμη να εκφράσει την αγανάκτησή της για τον νεοφιλελευθερισμό, τον καπιταλισμό, τον ιμπεριαλισμό και τα λοιπά δεινά που είχαν ρημάξει την κάποτε ευτυχισμένη χώρα. Εκοψαν μισθούς, έκοψαν συντάξεις, έκοψαν, έκοψαν, ε όχι να μας κόψουν και την ΕΡΤ. Πώς είναι η ζωή χωρίς δημόσια τηλεόραση;
Ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι η ΕΡΤ ήταν είδος απαραίτητο, όπως τα αρνίσια παϊδάκια και τα αντικαταθλιπτικά. Και η χώρα βυθίστηκε σε πένθος διαρκείας με το «μαύρο» στην ΕΡΤ.
Είναι απαραίτητη η δημόσια τηλεόραση σε μια δημοκρατική χώρα;
Μα και βέβαια είναι. Αυτό το ήξεραν και αυτοί που έκλεισαν την ΕΡΤ και γι’ αυτό δημιούργησαν τη ΝΕΡΙΤ, η οποία άρχισε να λειτουργεί μερικούς μήνες μετά. Με λιγότερο προσωπικό και μικρότερο λειτουργικό κόστος.
Ομως το όνειρο του νάνου είναι να γίνει γίγας, και η ΕΡΤ με το μουσολινικό ραδιομέγαρο και τις τρεις τηλεοπτικές συχνότητες τόνωνε το ηθικό της λιλιπούτειας δημοκρατίας μας.
Η «ευπρεπής Αριστερά» του Κουβέλη φυλλορροούσε παρασυρμένη από τους αέρηδες της καιροσκοπικής απρέπειας, και η επαναλειτουργία του γίγαντα έγινε ένα από τα κεντρικά συνθήματα της Αριστεράς στις επερχόμενες εκλογές, τις οποίες φρόντισε να επισπεύσει ο ίδιος ο κ. Κουβέλης.
Θύμωσε επειδή δεν τον πρότειναν αυτόν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
Μα τι λέτε τώρα; Είναι δυνατόν ένα τέτοιο ηθικό και πολιτικό ανάστημα να ασχολείται με τέτοιες μικρότητες; Απλώς είχε κι αυτός τις κόκκινες γραμμές του: είχε θέσει ως όρο την επαναλειτουργία της ΕΡΤ σε τριπλότυπο, οι συνομιλητές του δεν δεσμεύθηκαν και έτσι έριξε την κυβέρνηση.
Πόση Ιστορία έχει γραφτεί στη χώρα, και όχι μόνον, χάρη στο ηθικό ανάστημα των Κουβέληδων του κόσμου τούτου;
Πάντως περισσότερη από όση μπορεί να αντέξει ο ναρκισσισμός μας.
Και έτσι φθάσαμε αισίως στο 2015, η ΕΡΤ ξανάρχισε να λειτουργεί, το κοινό της ήταν περίπου ίδιο με την εποχή που δεν λειτουργούσε καθόλου, όμως η ΕΡΤ, και ένα και δύο και τρία, ζούσε, οπότε ένα από τα μεγάλα αιτήματα της προοδευτικής κοινής γνώμης είχε δικαιωθεί. Δεν χρειάζεται να την παρακολουθείς. Αρκεί να πληρώνεις την εισφορά με τον λογαριασμό της ΔΕΗ για να έχεις τη συνείδησή σου ήσυχη.
Κι αν σε φέρει ο δρόμος ώς εκεί, διαβάτη, άφησε ένα ζουμπούλι ή ένα μπουκέτο αγριολούλουδα, απ’ αυτά τα ευωδιαστά της άνοιξης, στο μνημείο των πεσόντων της ΕΡΤ. Το λιτό αυτό μνημείο, σε στυλ ελληνομπαρόκ μεταπολίτευσης είναι εκεί για να θυμίζει στους περαστικούς, και στους συνδικαλιστές, τους αγώνες που έδωσαν οι πρόγονοί τους για την εισφορά στη ΔΕΗ. Είναι τόσοι πολλοί που δεν τους ξέρουμε. Μπορεί να είναι μηδέν. Ομως πόσο μακριά είναι το μηδέν από το άπειρο;
Η ένταση του αγώνα αυξάνει την αρτηριακή πίεση, η οποία καταπονεί τις αρτηρίες και προκαλεί καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια. Ασε που ο διαβήτης θερίζει. Ας έκοβαν το κάπνισμα και ας έτρωγαν λιγότερα σουβλάκια. Πώς να κόψεις το κάπνισμα όμως και να καταπολεμήσεις τη λιγούρα όταν αγωνίζεσαι για την ΕΡΤ;
Διάβασα μια ανακοίνωση με την οποία εργαζόμενοι στην ΕΡΤ διεκτραγωδούν την κατάσταση που επικρατεί στα παρασκήνια. Διευθυντές χωρίς δικαίωμα υπογραφής, κλωτσοπατινάδα, ξυλοδαρμοί και λοιπά που αποδεικνύουν ότι η ΕΡΤ δεν πέθανε.
Είναι δυνατόν αυτό το ωραίο και φιλόδοξο σχέδιο να καταντήσει πεδίο εμφυλίου σπαραγμού;
Και μη μου πείτε για το άλλοθί της, τις κλασικές ταινίες που προβάλλει το μεσονύκτιο. Οι περισσότερες υπάρχουν στο Διαδίκτυο, ελεύθερες. Δεν χρειάζεται καν να καταβάλεις την εισφορά στην ΕΡΤ.
Χρειάζεται η δημόσια τηλεόραση;
Χρειάζεται, αν κλείσει και ξαναρχίσει να λειτουργεί με τελείως διαφορετικούς όρους. Απλώς θα παρακαλούσα την επόμενη διοίκηση να διατηρήσει την κ. Ακριβοπούλου, αρκεί να συμφωνήσει να λέει ό,τι και σήμερα.
Είναι θέμα...
διατήρησης της εθνικής μας μνήμης.
Μια πρώτης τάξεως πρωταγωνίστρια για τη «Μηχανή του Χρόνου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου