25η ΜΑΡΤΙΟΥ και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Εάν το 1821 υπήρχε εθνομηδενισμός οι Έλληνες θα ήταν μουσειακό είδος

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΙΧΑΗΛ
    

Εάν ο σημερινός εθνομηδενισμός αποτελούσε την επικρατούσα ιδεολογική στάση στις αρχές του 19ου αιώνα σήμερα οι Έλληνες θα ήταν μουσειακό είδος. Πολύ απλά, η καρδιά που χτυπούσε ακόμα εντός του υπόδουλου εθνικού συνόλου θα είχε σταματήσει, καθιστώντας την έναρξη της ελληνικής επανάστασης αδύνατη. Αντίθετα, θα είχε ξεκινήσει η αργή αλλά σταθερή διαδικασία αποδόμησης του Γένους. Οι Ελλήνων της εποχής εκείνης θα αφομοιώνονταν από τους άλλους λαούς στην Μικρά Ασία, στον ελλαδικό χώρο, στη Μικρά Ασία, στην Κύπρο, στα Βαλκάνια.

 

Το αποτέλεσμα μίας τέτοιας διαδικασίας θα ήταν η εξαφάνιση των Ελλήνων ως διακριτού έθνους. Οι πρόγονοι μας θα είχαν ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, αυτόν της διασποράς και της ανάμιξης τους με άλλους λαούς. Με αυτόν τον τρόπο, στους σημερινούς χάρτες δεν θα υπήρχε η λέξη Ελλάδα αλλά πιθανόν ακόμα η Οθωμανική Τουρκία και ίσως κάποιες άλλες χώρες, αυτές που τα έθνη θα είχαν επιλέξει τον δρόμο της εθνικής απελευθέρωσης.
 

Πάντα στην υποθετική περίπτωση που είχε κυριαρχήσει ο εθνομηδενισμός, η ελληνική γλώσσα, η παιδεία, τα ήθη και τα έθιμά μας θα είχαν ανεπαίσθητα και σταδιακά ανακατευθεί με αυτά των άλλων λαών, με αποτέλεσμα οι Έλληνες να αφομοιωθούν και να πάψουν να αποτελούν υποκείμενο της ιστορίας. Κι αυτό για ένα έθνος που για τρεις χιλιάδες χρόνια έγραψε μία μοναδική ιστορία, αντιστεκόμενο σε παντοδύναμους εχθρούς και ξεπερνώντας ανυπέρβλητα εμπόδια.

 

Και μόνο σ’ αυτή τη σκέψη είμαι σίγουρος πως πολλών συμπατριωτών μας η καρδιά σχεδόν σταματά να χτυπά. 

Αυτή η σκέψη ωστόσο, πρέπει να στοιχειώσει το μυαλό μας. Πρέπει να εξελιχτεί στον χειρότερο εφιάλτη. Ο φόβος αυτός πρέπει να είναι συνεχώς παρών, να μας συνταράζει συθέμελα για να αντισταθούμε στις εθνομηδενιστικές σειρήνες-απειλές του σήμερα.

 

Πρέπει ταυτόχρονα να σηματωρός και κήρυκας γι’ αυτό που αποτελεί προφανές εθνικό καθήκον: να ανατάξουμε την Ελλάδα εθνικά, οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. 

 Εύκολο να λέγεται, δύσκολο να πραγματοποιείται. Πολύ πιο δύσκολο ήταν, όμως, οι πρόγονοί μας να επαναστατήσουν εναντίον της πανίσχυρης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας για να επιτύχουν την εθνική τους απελευθέρωση. Κι όμως το έκαναν, πληρώνοντας βαρύ φόρο αίματος, αλλά συγκροτώντας ελληνικό κράτος από το μηδέν.

 

Αν αυτοί μπόρεσαν, μπορούμε και εμείς.  


Αρκεί η καρδιά μας να συνεχίσει να χτυπά σ’ αυτό τον ρυθμό.  

Αρκεί να μην εγκλωβιστούμε στην ατομική ιδιοτέλεια ή σε εθνομηδενιστικά ιδεολογικά σχήματα. 

Αρκεί...

 να συνεχίσουμε στη γραμμή της παράδοσης που μας κληροδότησαν οι προηγούμενες γενιές από την αρχαιότητα, το Βυζάντιο, το 1821, τους Βαλκανικούς Πολέμους, το Έπος του 1940, αλλά και τον Αγώνα της ΕΟΚΑ…