Του ΒΑΣΙΛΗ ΖΗΡΑ
«Τώρα μπορούμε με σαφώς μεγαλύτερους βαθμούς
ελευθερίας να εφαρμόσουμε το πρόγραμμά μας», λένε εν χορώ από τον
Αύγουστο, που... τελείωσε το μνημόνιο τα κυβερνητικά στελέχη.
Και αξιοποιώντας τον μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας, εξήγγειλαν, ως αριστεροί και ελεύθεροι πλέον, 300 εκατ. ευρώ για επιδότηση ενοικίου. Μέσα στην πανηγυρική ατμόσφαιρα, ξέχασαν πως την εποχή που είχαν το πάνω χέρι οι νεοφιλελεύθεροι της τρόικας, είχαν συμφωνήσει να διαθέσουν διπλάσιο ποσό, 600 εκατ. ευρώ, ως επίδομα στέγασης στους φτωχότερους από εκείνους που πληρώνουν ενοίκιο ή δόση στεγαστικού δανείου.
Αργότερα, αφού είχαμε βγει πια από το μνημόνιο και η αριστερή κυβέρνηση απέκτησε ελευθερία κινήσεων, το κονδύλι για το επίδομα στέγασης μειώθηκε στα 400 εκατ. ευρώ. Ανάλογα μειώθηκαν οι δικαιούχοι και το ποσό της επιδότησης. Τα υπόλοιπα 200 εκατ. διατέθηκαν προκειμένου να μην περικοπούν οι συντάξεις.
Την ίδια εποχή, προς επίτευξη του υπέρτατου στόχου της διασφάλισης των συντάξεων, μειώθηκαν και οι πιστώσεις για την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων. Επιπλέον, για να διογκωθεί το υπερπλεόνασμα και να ενισχυθεί η επιχειρηματολογία πως είναι άσκοπη η μείωση των συντάξεων, δεν υλοποιήθηκαν προγράμματα απασχόλησης ύψους 200 εκατ. ευρώ. Εσχάτως, το επίδομα στέγασης περιορίστηκε σε επίδομα ενοικίου και το κονδύλι μειώθηκε περαιτέρω στα 300 εκατ. ευρώ. Τα 100 εκατ. θα διατεθούν για την επιδότηση της δόσης δανειοληπτών με δάνειο σε καθυστέρηση.
Προφανώς, τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι συγκεκριμένα. Αν υπήρχαν λεφτά και για τους συνταξιούχους και για τους ανέργους και για τους εργαζομένους και για τους συνεπείς δανειολήπτες και για τους ασυνεπείς, είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση θα έδινε σε όλους. Αλλά αυτή δεν θα ήταν αριστερή, δεξιά ή νεοφιλελεύθερη επιλογή. Θα ήταν εύκολη επιλογή τόσο για την παρούσα όσο και για την οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Ωστόσο, τα χρήματα δεν είναι ανεξάντλητα, όπως απέδειξε η χρεοκοπία. Αυτό το αντιλήφθηκαν περισσότερο οι μισθωτοί και οι άνεργοι, καθώς αυτοί είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες εισοδήματος, στα χρόνια της κρίσης, μεγαλύτερες από τους συνταξιούχους.
Ποιες ήταν όμως οι επιλογές της απελευθερωμένης από την τρόικα αριστερής κυβέρνησης;
Να...
αποφύγει τη μείωση των συντάξεων, εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων εργαζομένων, που πληρώνουν νοίκι ή δόση στεγαστικού δανείου, αλλά και των ανέργων.
Να επιδοτήσει αυτούς που δεν εξυπηρετούν το δάνειό τους, εις βάρος εκείνων που με το ίδιο χαμηλό εισόδημα κατόρθωσαν, Κύριος οίδε με πόσες θυσίες, να είναι συνεπείς.
Δεν μου φαίνονται και τόσο αριστερές επιλογές. Μάλλον παλαιοκομματικές και ψηφοθηρικές, σαν αυτές που εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις του παρελθόντος και οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Και αξιοποιώντας τον μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας, εξήγγειλαν, ως αριστεροί και ελεύθεροι πλέον, 300 εκατ. ευρώ για επιδότηση ενοικίου. Μέσα στην πανηγυρική ατμόσφαιρα, ξέχασαν πως την εποχή που είχαν το πάνω χέρι οι νεοφιλελεύθεροι της τρόικας, είχαν συμφωνήσει να διαθέσουν διπλάσιο ποσό, 600 εκατ. ευρώ, ως επίδομα στέγασης στους φτωχότερους από εκείνους που πληρώνουν ενοίκιο ή δόση στεγαστικού δανείου.
Αργότερα, αφού είχαμε βγει πια από το μνημόνιο και η αριστερή κυβέρνηση απέκτησε ελευθερία κινήσεων, το κονδύλι για το επίδομα στέγασης μειώθηκε στα 400 εκατ. ευρώ. Ανάλογα μειώθηκαν οι δικαιούχοι και το ποσό της επιδότησης. Τα υπόλοιπα 200 εκατ. διατέθηκαν προκειμένου να μην περικοπούν οι συντάξεις.
Την ίδια εποχή, προς επίτευξη του υπέρτατου στόχου της διασφάλισης των συντάξεων, μειώθηκαν και οι πιστώσεις για την επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων. Επιπλέον, για να διογκωθεί το υπερπλεόνασμα και να ενισχυθεί η επιχειρηματολογία πως είναι άσκοπη η μείωση των συντάξεων, δεν υλοποιήθηκαν προγράμματα απασχόλησης ύψους 200 εκατ. ευρώ. Εσχάτως, το επίδομα στέγασης περιορίστηκε σε επίδομα ενοικίου και το κονδύλι μειώθηκε περαιτέρω στα 300 εκατ. ευρώ. Τα 100 εκατ. θα διατεθούν για την επιδότηση της δόσης δανειοληπτών με δάνειο σε καθυστέρηση.
Προφανώς, τα δημοσιονομικά περιθώρια είναι συγκεκριμένα. Αν υπήρχαν λεφτά και για τους συνταξιούχους και για τους ανέργους και για τους εργαζομένους και για τους συνεπείς δανειολήπτες και για τους ασυνεπείς, είμαι βέβαιος ότι η κυβέρνηση θα έδινε σε όλους. Αλλά αυτή δεν θα ήταν αριστερή, δεξιά ή νεοφιλελεύθερη επιλογή. Θα ήταν εύκολη επιλογή τόσο για την παρούσα όσο και για την οποιαδήποτε κυβέρνηση.
Ωστόσο, τα χρήματα δεν είναι ανεξάντλητα, όπως απέδειξε η χρεοκοπία. Αυτό το αντιλήφθηκαν περισσότερο οι μισθωτοί και οι άνεργοι, καθώς αυτοί είχαν τις μεγαλύτερες απώλειες εισοδήματος, στα χρόνια της κρίσης, μεγαλύτερες από τους συνταξιούχους.
Ποιες ήταν όμως οι επιλογές της απελευθερωμένης από την τρόικα αριστερής κυβέρνησης;
Να...
αποφύγει τη μείωση των συντάξεων, εις βάρος των οικονομικά ασθενέστερων εργαζομένων, που πληρώνουν νοίκι ή δόση στεγαστικού δανείου, αλλά και των ανέργων.
Να επιδοτήσει αυτούς που δεν εξυπηρετούν το δάνειό τους, εις βάρος εκείνων που με το ίδιο χαμηλό εισόδημα κατόρθωσαν, Κύριος οίδε με πόσες θυσίες, να είναι συνεπείς.
Δεν μου φαίνονται και τόσο αριστερές επιλογές. Μάλλον παλαιοκομματικές και ψηφοθηρικές, σαν αυτές που εφάρμοζαν οι κυβερνήσεις του παρελθόντος και οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου