Του ΜΙΧΑΛΗ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ
Στο τέλος της ημέρας, ο Στάλιν μάζευε μια δράκα έμπιστών του. Κάθε φορά τούς έλεγε την ίδια ιστορία: Πώς τάχα είχε καταφέρει κάποτε στο κυνήγι να σκοτώσει 24 πέρδικες με 24 σφαίρες. Η διήγηση τραβούσε. Διαρκούσε –με παραγεμίσματα και παρεκβάσεις– ανάλογα με τους μορφασμούς στο πρόσωπο του Μιχαήλ Καλίνιν.
Ο καημένος ο Καλίνιν. Υπέφερε από τον διογκωμένο προστάτη του, που του προκαλούσε συχνοουρία. Δεν τολμούσε όμως να διακόψει τον Πατερούλη. Κι έτσι υπέμενε, μέχρι να τελειώσει η ιστορία. Ο Στάλιν κανόνιζε σαδιστικά να κρατάει η αφήγηση περισσότερο από την αντοχή του Καλίνιν – μέχρι να δει το σφιγμένο πρόσωπο του πάσχοντος να χαλαρώνει από ένοχη ανακούφιση.
Επίσημος προστάτης των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ο Αριστείδης Φωκάς θα είχε έρθει δεύτερος στην προσπάθειά του να συνδέσει την πολιτική με την ουρολογία. Θα τον είχαν προλάβει ο Στάλιν και ο Καλίνιν, αν η ιστορία τους δεν ήταν προϊόν μυθοπλασίας· αν δεν την είχε φανταστεί ο Μίλαν Κούντερα στη «Γιορτή της ασημαντότητας».
Στην ιστορικώς ανεπανάληπτη έμπνευση του Φωκά, να επικαλεστεί την ανωτέρα βία μιας γκαζόζας, προσέδωσε περιωπή χειρονομίας ο Πάνος Καμμένος, λέγοντας ότι το επεισόδιο ήταν αποτέλεσμα κομματικής προμελέτης.
Η γκαζόζα έγινε έτσι το έμβλημα της νέας κοινοβουλευτικής κατάστασης. Εγινε το σύμβολο εναλλασσόμενης πλειοψηφίας – μιας άδηλης δεδηλωμένης που πρέπει να επαναδηλώνεται ονομαστικά σε κάθε ψηφοφορία, σε κάθε προεκλογικό νομοσχέδιο.
Κάποιοι λένε ότι το ζήτημα είναι τεχνικό. Οτι δηλαδή η κυβέρνηση έχει την πλειοψηφία –ή μάλλον τις πλειοψηφίες– και δεν φοβάται το καψώνι. Ομως το πραγματικό καψώνι δεν θα εκτυλιχθεί στη Βουλή.
Ακόμη και στην επιεικέστερη εκδοχή –στο ενδεχόμενο που οι καταγγελίες Καμμένου είναι γκαζοζαλίσματα χωρίς ανθρακικό– το Μαξίμου έχει πάλι κάθε λόγο να φοβάται. Ο αντιπερισπασμός που προκαλεί ένας μιντιακός όγκος τόσο ακράτητος, όσο ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, αρκεί για να εκτροχιάσει κάθε προεκλογικό πλάνο του ΣΥΡΙΖΑ.
Από συνέντευξη σε συνέντευξη και από τουίτ σε τουίτ, η παρουσία του απατημένου εταίρου παίρνει διαστάσεις επικοινωνιακής ρουφήχτρας στο επίκεντρο της πολιτικής επικαιρότητας.
Ο,τι και αν κάνει ο Τσίπρας, όσο κι αν αυξήσει τον κατώτατο μισθό, δεν μπορεί να...
ανταγωνιστεί την παραπολιτική εμβέλεια του πρώην εταίρου του.
Σκανδαλιστικός, επιθεωρησιακός, πάντα ψεκασμένος και τώρα προδομένος, ο λόγος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κόβει εισιτήρια. Και στρέφεται εναντίον εκείνων που τον υπέθαλψαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου