Το περασμένο Σάββατο, έξω από το κολυμβητήριο
του ΟΑΚΑ στο Μαρούσι ξέσπασε μια μικρή πυρκαγιά, που προκάλεσε βλάβες
στην ηλεκτροδότηση του κολυμβητηρίου. Εκείνη τη στιγμή στος διάφορους
χώρους βρίσκονταν πάνω από χίλιοι άνθρωποι -τουλάχιστον οι μισοί ήταν
παιδάκια που έκαναν μαθήματα κολύμβησης- που χρειάστηκε να
απομακρυνθούν. Ήταν το τελευταίο μιας σειράς από συμβάντα το τελευταίο
διάστημα, που έχουν προκύψει από την ανεπαρκή συντήρηση των υποδομών του
σταδίου. Δεκάδες αθλητικοί σύλλογοι χρησιμοποιούν τους χώρους του ΟΑΚΑ
για να προσφέρουν ευκαιρίες άθλησης σε χιλιάδες πολίτες, από μαθήματα
κολύμβσης, μποξ και αναρρίχησης, μέχρι πιλάτες, ζούμπα κι αυτό που
σκαρφαλώνουνε σε κάτι σεντόνια και χορεύουν στον αέρα. Πολλοί από τους
χιλιάδες πολίτες που χρησιμοποιούν αυτές τις υποδομές τα τελευταία
χρόνια έχουν προσέξει κάτι: οι υποδομές και η συντήρηση του χώρου, που
ούτως ή άλλως είχαν προβλήματα, χειροτερεύουν, εμφανώς, σταδιακά και
διαρκώς.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο ΟΑΚΑ. Αργά αλλά αναμφισβήτητα, πάρα πολλά πράγματα γύρω μας καταρρέουν. Μερικές φορές γίνεται τόσο αργά που καλά καλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Οι υπηρεσίες του Μετρό το 2017 ήταν λίγο χειρότερες από ό,τι το 2016. Οι συρμοί καθυστερούν λίγα λεπτά παραπάνω. Το 2018 ακόμα λίγο παραπάνω. Οι σταθμοί είναι κάθε χρόνο και λίγο πιο βρώμικοι.
Και ο ΟΑΣΘ καταρρέει. Στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κυκλοφορούν ακόμα λεωφορεία που αγοράστηκαν την εποχή των “Κοινοτικών Πλαισίων Στηριξης”, αλλά όλο και λιγότερο, όλο και πιο αραιά, όλο και πιο ταλαιπωρημένα.
Και το σιδηροδρομικό δίκτυο καταρρέει -οι διακοπές στην ηλεκτροδότηση είναι πολλές, η κατάσταση στους σταθμούς όλο και χειρότερη. Πριν από λίγες ημέρες συρμός του δρομολογίου Θεσσαλονίκη - Αθήνα έφτασε στον προορισμό του με πέντε ώρες καθυστέρηση επειδή στη μέση διαδρομής ο οδηγός διαπίστωσε ότι τα καλώδια της ηλεκτροκίνησης ήταν κομμένα. Το φαινόμενο των κλοπών καλωδίων (τα κλέβουν για να πουλήσουν το χαλκό) έχει γίνει δραματικό το τελευταίο διάστημα, καθώς τα κενά στην ασφάλεια των γραμμών έχουν πολλαπλασιαστεί. Την ίδια στιγμή, ο ΟΣΕ το 2017 εμφάνισε ζημίες 1 δισεκατομμυρίου ευρώ.
Αλλά και και τα ΕΛΤΑ διαλύονται. Σε κάποιες περιοχές πρακτικά δεν φτάνουν ποτέ γράμματα -μόνο ειδοποιήσεις για να πάτε να στηθείτε στην ουρά για να τα πάρετε μόνοι σας. Κι αυτές με μεγάλη καθυστέρηση. Η εταιρεία έχει σχεδόν χρεοκοπήσει, αναζητά χρήματα από δεκαπενθήμερο σε δεκαπενθήμερο για πληρώσει τους μισθούς. Χρωστάει 21 εκ. ευρώ στη ΔΕΗ, αλλά όχι για κατανάλωση ρεύματος. Είναι χρήματα τα οποία έχουν δώσει οι πολίτες για να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ μέσω των ΕΛΤΑ και, καθώς τα ΕΛΤΑ δεν τα αποδίδουν, εμφανίζονται να χρωστούν αυτοί στη ΔΕΗ.
Η οποία ΔΕΗ, ένα πανίσχυρο κρατικό (σχεδόν) μονοπώλιο, βρίσκεται κι αυτή σε απελπιστική οικονομική κατάσταση.
Όπως η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
Όπως η ΕΛΒΟ.
Όπως και οι τράπεζες (ξανά).
Κάποιος θα έλεγε ότι αυτή είναι η αναπόφευκτη κατάληξη όταν το κράτος προσπαθεί να κάνει τον επιχειρηματία τον 21ο αιώνα, και ότι εξαιτίας της μορφής του ελληνικού πελατειακού κράτους αυτές οι επιχειρήσεις δεν ήταν βιώσιμες ούτε πριν την έλευση της παγκοσμιοποίησης και/ή της κρίσης, αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι όλες πάνε προς φούντο τώρα, καταρρέουν μαζί, σχεδόν ταυτόχρονα, την ώρα που η κυβέρνηση παρακολουθεί ανέμελα, διορίζοντας συγγενείς-τουρίστες στις διοικήσεις, αφήνοντας τους προμηθευτές του κράτους απλήρωτους για να μοιράζουν χαρτζιλίκι στους πελάτες/ψηφοφόρους, και πουλώντας παραμυθάκια περί εξόδου από την κρίση.
Παρακολουθούμε μια κατάρρευση πάρα πολλών μικρών και των μεγάλων υπηρεσιών και υποδομών του κράτους μας, και την παρακολουθούμε όλοι μαζί εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς κανένας να κάνει οτιδήποτε. Είναι σαν να βλέπουμε ένα φρικτό τρακάρισμα σε αργή κίνηση. Μέσα από το αυτοκίνητο. Την ώρα που ο οδηγός μας λέει τι ωραία που είναι εξω απ’ τα μνημόνια, κι ο συνοδηγός καπνίζει στη μούρη μας γελώντας κάτω απ’ το παχύ του μουστάκι.
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι ταυτόχρονα υπάρχουν κάποια άλλα πράγματα που γίνονται. Το ελληνικό κράτος καταρρέει από όλες αυτές και από άλλες πολλές απόψεις, αλλά ταυτόχρονα κάποια άλλα πράγματα τα υλοποιεί. Μεταρρυθμίσεις γίνονται. Η ηλεκτρονική Υπηρεσία Μιας Στάσης για τη σύσταση εταιρείας online έγινε. Η νέα ΑΑΔΕ, που λειτουργεί πλέον ανεξάρτητα των υπουργείων, με νέο οργανόγραμμα, φτιάχτηκε. Το κτηματολόγιο επιτέλους με χίλια ζόρια και κάμποση γκρίνια προχωράει. Ολόκληρη η δομή σχεδιασμού και χορήγησης του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης στους φτωχότερους Έλληνες. Φτιάχτηκε. Όλα αυτά έγιναν, γίνονται ή υλοποιούνται (κάποια από αυτά και πολύ αποτελεσματικά) από αυτή την ίδια κυβέρνηση που διοικεί τον ΟΣΕ, την ΕΒΖ και τα ΕΛΤΑ.
Όλα αυτά που γίνονται, όμως, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλα -μα όλα- είναι μνημονιακές υποχρεώσεις. Η υλοποίησή τους έχει επιβληθεί στην κυβέρνηση από τους πιστωτές.
Αυτοί μας ανάγκασαν να δώσουμε επίδομα στους φτωχούς.
Αυτοί μας υποχρέωσαν να φτιάξουμε καινούρια ανεξάρτητη αρχή για να συλλέγει αποτελεσματικότερα τους φόρους. Και μάλιστα από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μας λένε και ακριβώς πώς να το κάνουμε, σχεδιάζοντας λεπτομερώς την υλοποίηση κάθε σταδίου, και βάζοντας κάθε ένα βήμα υλοποίησης στα προαπαιτούμενα που έπρεπε να ολοκληρώσουμε για να μας δώσουνε τη δόση και να μη χρεωκοπήσουμε ολωσδιόλου.
Κανένας δεν το παραδέχεται αυτό, βεβαίως.
Αλλά είναι ένα καταπληκτικό φαινόμενο.
Αυτή η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει μόνο τα πράγματα που την ανάγκασαν να κάνει τα μνημόνια, και έχει χτίσει μόνο όσα πληρώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όλα τα υπόλοιπα είτε τα αφήνει να καταρρεύσουν από ασχετοσύνη ή αμέλεια, είτε τα καταστρέφει επίτηδες.
Κι εμείς...
απλά κοιτάμε, καθώς το αυτοκίνητο κονιορτοποιείται υπό το βάρος της πρόσκρουσης στις διαχρονικές μας ευθύνες.
Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο ΟΑΚΑ. Αργά αλλά αναμφισβήτητα, πάρα πολλά πράγματα γύρω μας καταρρέουν. Μερικές φορές γίνεται τόσο αργά που καλά καλά δεν το καταλαβαίνουμε.
Οι υπηρεσίες του Μετρό το 2017 ήταν λίγο χειρότερες από ό,τι το 2016. Οι συρμοί καθυστερούν λίγα λεπτά παραπάνω. Το 2018 ακόμα λίγο παραπάνω. Οι σταθμοί είναι κάθε χρόνο και λίγο πιο βρώμικοι.
Και ο ΟΑΣΘ καταρρέει. Στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης κυκλοφορούν ακόμα λεωφορεία που αγοράστηκαν την εποχή των “Κοινοτικών Πλαισίων Στηριξης”, αλλά όλο και λιγότερο, όλο και πιο αραιά, όλο και πιο ταλαιπωρημένα.
Και το σιδηροδρομικό δίκτυο καταρρέει -οι διακοπές στην ηλεκτροδότηση είναι πολλές, η κατάσταση στους σταθμούς όλο και χειρότερη. Πριν από λίγες ημέρες συρμός του δρομολογίου Θεσσαλονίκη - Αθήνα έφτασε στον προορισμό του με πέντε ώρες καθυστέρηση επειδή στη μέση διαδρομής ο οδηγός διαπίστωσε ότι τα καλώδια της ηλεκτροκίνησης ήταν κομμένα. Το φαινόμενο των κλοπών καλωδίων (τα κλέβουν για να πουλήσουν το χαλκό) έχει γίνει δραματικό το τελευταίο διάστημα, καθώς τα κενά στην ασφάλεια των γραμμών έχουν πολλαπλασιαστεί. Την ίδια στιγμή, ο ΟΣΕ το 2017 εμφάνισε ζημίες 1 δισεκατομμυρίου ευρώ.
Αλλά και και τα ΕΛΤΑ διαλύονται. Σε κάποιες περιοχές πρακτικά δεν φτάνουν ποτέ γράμματα -μόνο ειδοποιήσεις για να πάτε να στηθείτε στην ουρά για να τα πάρετε μόνοι σας. Κι αυτές με μεγάλη καθυστέρηση. Η εταιρεία έχει σχεδόν χρεοκοπήσει, αναζητά χρήματα από δεκαπενθήμερο σε δεκαπενθήμερο για πληρώσει τους μισθούς. Χρωστάει 21 εκ. ευρώ στη ΔΕΗ, αλλά όχι για κατανάλωση ρεύματος. Είναι χρήματα τα οποία έχουν δώσει οι πολίτες για να πληρώσουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ μέσω των ΕΛΤΑ και, καθώς τα ΕΛΤΑ δεν τα αποδίδουν, εμφανίζονται να χρωστούν αυτοί στη ΔΕΗ.
Η οποία ΔΕΗ, ένα πανίσχυρο κρατικό (σχεδόν) μονοπώλιο, βρίσκεται κι αυτή σε απελπιστική οικονομική κατάσταση.
Όπως η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
Όπως η ΕΛΒΟ.
Όπως και οι τράπεζες (ξανά).
Κάποιος θα έλεγε ότι αυτή είναι η αναπόφευκτη κατάληξη όταν το κράτος προσπαθεί να κάνει τον επιχειρηματία τον 21ο αιώνα, και ότι εξαιτίας της μορφής του ελληνικού πελατειακού κράτους αυτές οι επιχειρήσεις δεν ήταν βιώσιμες ούτε πριν την έλευση της παγκοσμιοποίησης και/ή της κρίσης, αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι όλες πάνε προς φούντο τώρα, καταρρέουν μαζί, σχεδόν ταυτόχρονα, την ώρα που η κυβέρνηση παρακολουθεί ανέμελα, διορίζοντας συγγενείς-τουρίστες στις διοικήσεις, αφήνοντας τους προμηθευτές του κράτους απλήρωτους για να μοιράζουν χαρτζιλίκι στους πελάτες/ψηφοφόρους, και πουλώντας παραμυθάκια περί εξόδου από την κρίση.
Παρακολουθούμε μια κατάρρευση πάρα πολλών μικρών και των μεγάλων υπηρεσιών και υποδομών του κράτους μας, και την παρακολουθούμε όλοι μαζί εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς κανένας να κάνει οτιδήποτε. Είναι σαν να βλέπουμε ένα φρικτό τρακάρισμα σε αργή κίνηση. Μέσα από το αυτοκίνητο. Την ώρα που ο οδηγός μας λέει τι ωραία που είναι εξω απ’ τα μνημόνια, κι ο συνοδηγός καπνίζει στη μούρη μας γελώντας κάτω απ’ το παχύ του μουστάκι.
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον όμως, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι ταυτόχρονα υπάρχουν κάποια άλλα πράγματα που γίνονται. Το ελληνικό κράτος καταρρέει από όλες αυτές και από άλλες πολλές απόψεις, αλλά ταυτόχρονα κάποια άλλα πράγματα τα υλοποιεί. Μεταρρυθμίσεις γίνονται. Η ηλεκτρονική Υπηρεσία Μιας Στάσης για τη σύσταση εταιρείας online έγινε. Η νέα ΑΑΔΕ, που λειτουργεί πλέον ανεξάρτητα των υπουργείων, με νέο οργανόγραμμα, φτιάχτηκε. Το κτηματολόγιο επιτέλους με χίλια ζόρια και κάμποση γκρίνια προχωράει. Ολόκληρη η δομή σχεδιασμού και χορήγησης του Κοινωνικού Επιδόματος Αλληλεγγύης στους φτωχότερους Έλληνες. Φτιάχτηκε. Όλα αυτά έγιναν, γίνονται ή υλοποιούνται (κάποια από αυτά και πολύ αποτελεσματικά) από αυτή την ίδια κυβέρνηση που διοικεί τον ΟΣΕ, την ΕΒΖ και τα ΕΛΤΑ.
Όλα αυτά που γίνονται, όμως, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Όλα -μα όλα- είναι μνημονιακές υποχρεώσεις. Η υλοποίησή τους έχει επιβληθεί στην κυβέρνηση από τους πιστωτές.
Αυτοί μας ανάγκασαν να δώσουμε επίδομα στους φτωχούς.
Αυτοί μας υποχρέωσαν να φτιάξουμε καινούρια ανεξάρτητη αρχή για να συλλέγει αποτελεσματικότερα τους φόρους. Και μάλιστα από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μας λένε και ακριβώς πώς να το κάνουμε, σχεδιάζοντας λεπτομερώς την υλοποίηση κάθε σταδίου, και βάζοντας κάθε ένα βήμα υλοποίησης στα προαπαιτούμενα που έπρεπε να ολοκληρώσουμε για να μας δώσουνε τη δόση και να μη χρεωκοπήσουμε ολωσδιόλου.
Κανένας δεν το παραδέχεται αυτό, βεβαίως.
Αλλά είναι ένα καταπληκτικό φαινόμενο.
Αυτή η κυβέρνηση έχει υλοποιήσει μόνο τα πράγματα που την ανάγκασαν να κάνει τα μνημόνια, και έχει χτίσει μόνο όσα πληρώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όλα τα υπόλοιπα είτε τα αφήνει να καταρρεύσουν από ασχετοσύνη ή αμέλεια, είτε τα καταστρέφει επίτηδες.
Κι εμείς...
απλά κοιτάμε, καθώς το αυτοκίνητο κονιορτοποιείται υπό το βάρος της πρόσκρουσης στις διαχρονικές μας ευθύνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου