Από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας η ψήφος του πολίτη ήταν και είναι κάτι το σημαντικό. Με την ψήφο του αυτός εκφράζει την άποψη του για την χώρα του. Συμμετέχει στις αποφάσεις της ψηφίζοντας. Ακόμη κι αν υπήρξαν περίοδοι απαξίωσης της ψήφου εν τούτοις το κύρος και η αξία της παραμένουν σταθερές δυνάμεις. Αυτές και δίνουν στον ψηφοφόρο την αίσθηση ότι έχει δύναμη. Ότι μπορεί να αλλάξει καταστάσεις.
Ειδικά τα τελευταία χρόνια με την κρίση διαπιστώσαμε ότι οι ψηφοφόροι μπόρεσαν κι επηρέασαν πολλές σημαντικές αποφάσεις. Όσοι εκλέχτηκαν από τους πολίτες στο κοινοβούλιο έχουν λοιπόν εξαρχής την ηθική υποχρέωση να υπηρετήσουν αυτά για τα οποία εκλέχτηκαν.
Υπάρχει ένα είδος ηθικού κοινωνικού συμβολαίου μεταξύ βουλευτών και πολιτών το οποίο δεν μπορεί να παραβιαστεί. Γιατί αλλοιώς πρόκειται για Ύβρη. Και κάτι τέτοιο είναι σάπιο. Δεν βοηθά την πολιτική υγεία μιας χώρας.
Ειδικά όταν πρόκειται για Εθνικά θέματα. Για θέματα που άπτονται της ιστορικής και γεωπολιτικής ασφάλειας της πατρίδας. Για αυτά, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η σύμπραξη και η συνοχή βουλευτών και λαού ως ένα υγιές και δημιουργικό σώμα.
Τι συμβαίνει όμως όταν οι βουλευτές παραχαράσσουν τις εντολές των εκλογέων τους;
Έχουμε ηθικό πρόβλημα αλλά και πολιτικό και πρόβλημα Δημοκρατίας. Οι βουλευτές μας κωφεύουν στην ξεκάθαρη βούληση του Ελληνικού λαού όπως αυτή διαπιστώθηκε από δημοσκοπήσεις και τις ογκώδεις συγκεντρώσεις.
Η λαϊκή βούληση είναι όχι στην Συμφωνία Πρεσπών
Η βούληση αυτή λέει βροντοφωνάζοντας: ΟΧΙ στην συμφωνία των Πρεσπών. Αυτό το ΟΧΙ το φώναξαν πάντα οι Έλληνες όταν απειλήθηκαν ως ιστορικό και πολιτισμικό πρόσωπο ή οντότητα. Η απειλή αυτή υπάρχει και σήμερα. Η συμφωνία των Πρεσπών την εμπεριέχει και μέσα από τους όρους του κειμένου, αλλά και από το πνεύμα των γειτόνων μας, των Σκοπιανών. Η ως τώρα ζύμωση και αντιπαραθέσεις έδειξαν ξεκάθαρα ότι οι λέξεις του συμφώνου μπορούν να δεχτούν πολλές ανάλογα με τις περιπτώσεις παρερμηνείες. Ακόμη και οι υποσημειώσεις δεν είναι ασφαλιστικές δικλείδες και μπορούν να προσεγγιστούν από πολλές συχνά σκοτεινές για τα ελληνικά συμφέροντα γωνίες. Αλλά και το πνεύμα των γειτόνων μας (και πίσω από αυτούς των ισχυρών συμμάχων τους) δεν δείχνει καθαρό αλλά πονηρό.
Ο λαός αισθάνεται την μελλοντική απειλή
Το Βόρεια Μακεδονία αφήνει να υπονοηθεί ότι κάποια στιγμή μετά από χρόνια μπορεί να τεθεί θέμα ένωσης Βορρά και Νότου. Που σημαίνει κίνδυνος απώλειας εδαφών της Ελλάδας. Και αυτούς τους κινδύνους τους κατάλαβε ο ελληνικός λαός. Ένιωσε την απειλή. Το συνειδητοποίησαν οι πολίτες. Αυτοί που δείχνουν όμως να μην το έχουν συνειδητοποιήσει είναι πολλοί Βουλευτές. Με επικίνδυνη ιδεολογική αφέλεια ή δόλο είναι έτοιμοι να ψηφίσουν εναντίον της χώρας τους.
Και όμως. Αν πατριωτισμός σημαίνει προστασία της χώρας εδώ στην περίπτωση μερίδας βουλευτών δεν ισχύει. Ας ξέρουν όμως ότι...
την στιγμή που θα ψηφίζουν είναι η ιστορία που θα τους κρίνει.
Είναι ο λαός και η συνείδηση τους.
Δεν υπάρχει σοβαρή χώρα δίχως το αίσθημα της ισχυρής αυτοσυνείδησης.
Δεν υπάρχει πατρίδα δίχως συνειδητούς πατριώτες οι οποίοι για να είναι καλοί και ειρηνικοί με τους γείτονες πρέπει πάνω από όλα να είναι συνειδητά ειρηνικοί με τον εαυτό τους. Και όσοι ψηφίσουν υπέρ της συμφωνίας γνωρίζοντας τους ενδεχόμενους κινδύνους θα έχουν Ειρήνη μέσα τους; Θα ισορροπήσουν με την συνείδηση τους; Ή θα αφεθούν την γλυκιά υποψία της δύναμης του χρηματισμού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου