Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης
Βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της συμφωνίας των Πρεσπών αποτελεί η άποψη πως λύνεται ένα από τα μείζονα εθνικά θέματα της χώρας ύστερα από 27 χρόνια. Και συνεχίζουν υποστηρίζοντας πως η συμφωνία θα βοηθήσει στην οικονομική συνεργασία των δύο χωρών και στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.
ΚΑΤ’ αρχάς αξίζει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις «εισέβαλαν» στα Σκόπια και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των ξένων επενδύσεων στη μικρή αυτή χώρα. Αρα δεν τίθεται κάποιο ζήτημα περαιτέρω οικονομικών «ευκαιριών» για την ελληνική οικονομία με ή χωρίς τη «λύση» του Σκοπιανού.
Βασικό επιχείρημα των υποστηρικτών της συμφωνίας των Πρεσπών αποτελεί η άποψη πως λύνεται ένα από τα μείζονα εθνικά θέματα της χώρας ύστερα από 27 χρόνια. Και συνεχίζουν υποστηρίζοντας πως η συμφωνία θα βοηθήσει στην οικονομική συνεργασία των δύο χωρών και στην ανάπτυξη της ευρύτερης περιοχής.
ΚΑΤ’ αρχάς αξίζει να σημειωθεί ότι αμέσως μετά το διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας εκατοντάδες ελληνικές επιχειρήσεις «εισέβαλαν» στα Σκόπια και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος των ξένων επενδύσεων στη μικρή αυτή χώρα. Αρα δεν τίθεται κάποιο ζήτημα περαιτέρω οικονομικών «ευκαιριών» για την ελληνική οικονομία με ή χωρίς τη «λύση» του Σκοπιανού.
ΑΣ δούμε, όμως, τα εθνικά θέματα και τις «λύσεις» τους. Αν η χώρα και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολουθούσαν τη «λογική» του Αλέξη Τσίπρα και των συντρόφων του, τότε, πιθανότατα, θα είχαν… λυθεί όλα όσα μας απασχολούν εδώ και δεκαετίες. Πάντοτε υπό την πίεση και με τις ευλογίες των συμμάχων μας και των μεγάλων δυνάμεων.
ΤΟ 2004 όλοι πίεζαν ώστε η τότε ελληνική κυβέρνηση να εκφραστεί θετικά προς το σχέδιο Ανάν, το οποίο θα έφερνε «λύση» στο Κυπριακό. Κι όμως ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και η Ν.Δ. ύψωσαν ανάστημα και στάθηκαν απέναντι τόσο στις εξωτερικές πιέσεις όσο και στην «προοδευτική Αριστερά», που είχε ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν. Στη συνέχεια οι πολίτες της Κύπρου απέρριψαν με εκκωφαντικό τρόπο, μέσω του δημοψηφίσματος, την προτεινόμενη «λύση».
ΟΥΤΕ η Ελλάδα ούτε η Κύπρος έπαθαν κάτι επειδή αρνήθηκαν να υποκύψουν στις πιέσεις. Αντιθέτως, αν αποδέχονταν τη «λύση» τότε η ζημιά θα ήταν πολύ μεγάλη. Αλήθεια, τότε η Ν.Δ. ήταν ακροδεξιά και εθνικιστική; Μήπως, τελικά, αποδείχθηκε ότι ήταν πατριωτική και διορατική;
ΚΑΠΟΙΑ στιγμή πρέπει να τελειώνουμε με τους μύθους σε αυτή τη χώρα. Ολοι οι πολίτες και τα κόμματα επιθυμούν την επίλυση των εθνικών θεμάτων. Αλλά το ζητούμενο είναι να υπάρξουν πραγματικές λύσεις και όχι «λύσεις» που θα δημιουργήσουν μεγαλύτερα προβλήματα στο μέλλον. Γιατί, τότε, ακολουθώντας την «προοδευτική» λογική των επώδυνων συμβιβασμών, θα έπρεπε να αποδεχθούμε και τις «γκρίζες ζώνες» των τουρκικών απαιτήσεων και ποιος ξέρει ακόμα τι άλλο.
ΑΠΟ την αποδοχή μιας κακής και επιζήμιας εθνικά «συμφωνίας» είναι σαφώς προτιμότερη η μη συμφωνία και η μη λύση. Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι δεν συνορεύουμε με την Ελβετία και το Λουξεμβούργο.
Και, τέλος, πρέπει να σκεφτούμε με ψυχραιμία κάτι πολύ σημαντικό:
Τα λάθη στην οικονομική διαχείριση, όσο σοβαρά κι αν είναι, έστω και με επώδυνες οικονομικές θυσίες μπορούν να αντιμετωπιστούν. Τα λάθη στα εθνικά θέματα μπορούν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες ζημίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου