ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Τι πάω και θυμάμαι ο ποταπός…

Του Strange Attractor

 

Ο Σύριζα (πρώην Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου… χα χα χα) υπήρχε πολύ καιρό πριν τον ανακαλύψει το 36% των πολιτών, που το 2015 αποφάσισαν να τον στείλουν στο Μαξίμου για να μας σώσει… και μάλιστα δυο φορές!

 

Την δεύτερη ειδικά, την ώρα που οι ηλικιωμένοι ξεροστάλιαζαν στις ουρές των ΑΤΜ για να πάρουν 60 ευρώ από τις κουτσουρεμένες τους συντάξεις… και όμως!

 

Και αυτοί (σε ποσοστό 70% περίπου) ξαναμάσησαν και ξαναέριξαν το κουκί τους στο γελαστό παιδί.

 

Όπως το είχε ρίξει και η ακριτική μακεδονική Φλώρινα, και μάλιστα σε ποσοστό 38%... να τα λέμε αυτά.

 

Τέλος πάντων, όπως είπα πιο πάνω, ο Σύριζα προϋπήρχε της κρίσης, και βολόδερνε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, άλλες φορές καταφέρνοντας κι άλλες όχι, να περάσει το όριο του 3% για να μπει στη βουλή.

 

Και όσο ήταν σε εκείνα τα ανυπόληπτα ποσοστά, δεν αποτελούσε καμία απειλή για τη χώρα…

 

Έλεγε ό,τι έλεγε, χαϊδεύοντας τα αφτιά των διάφορων ιδεοληπτικών απολιθωμάτων, των απροσάρμοστων γκρουπούσκουλων, των λαθρολάγνων, των αμετανόητων σταλινικών, των επαγγελματιών επαναστατών, των μπαχαλάκηδων, των αφισοκολλητών, και των συμπαθούντων την πολιτική τρομοκρατία και τις μολότοφ.

 

Και μετά ήρθε η κρίση, και ποιος τον πιάνει τον Αλέξη;

 

Οι συριζαίοι είχαν κάνει μια πρόβα τζενεράλε τον Δεκέμβριο του 2008, τότε που με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγορόπουλου ξέσπασαν ταραχές, και η Αθήνα καίγονταν από άκρη σε άκρη, με τον Σύριζα να σιγοντάρει και να τροφοδοτεί τη φωτιά.

 

Τότε, που ο μετέπειτα «συνοδοιπόρος» τους, ο «απαθής» (δεξιός) Προκόπης, είχε εφαρμόσει το δόγμα των «ακούνητων στρατιωτών» όσον αφορά στην αντιμετώπιση των κουκουλοφόρων από πλευράς αστυνομίας.

 

Αργότερα όμως, το 2011, επί Γιωργάκη, είναι που ο Σύριζα ωρίμασε και ανέλαβε ηγετικό ρόλο, πείθοντας πέρα από τους γενικά απροσάρμοστους, και μεγάλη μερίδα κανονικών πολιτών, που όσο υπήρχε η επίπλαστη ευμάρεια ήταν γενικά απολιτίκ, και ασχολούνταν μόνο με την πάρτι τους, ή με τα σχήματα στα κωλάδικα, ή με τα ρεάλιτι, άσχετα αν οι περισσότεροι ψήφιζαν Πασόκ… Tέτοιοι τύποι θα δήλωναν και Παπαδοπουλικοί αν ζούσαν επί χούντας.

 

Η κρίση όμως τους αγρίεψε… τους εξόργισε, και τους «αγανάκτησε».

 

Και πολιτικοποιήθηκαν βιαίως…

 

Κι αυτό διότι ξαφνικά κλήθηκαν να πληρώσουν φόρους, εισφορές, χαράτσια, δάνεια, κλπ., κάτι που τόσα χρόνια απέφευγαν συστηματικά με τις πλάτες του κράτους που έκανε τα στραβά μάτια καθώς τα έξοδά του καλύπτονταν από τα δανεικά (κι αγύριστα) των ξένων.

 

Οι οποίοι μόλις τα ζήτησαν πίσω, λόγω της «ειλικρίνειας» του Γιωργάκη που λέγαμε, αμέσως και εν μία νυκτί χαρακτηρίστηκαν «κακοί κσαίνοι (sic) τοκογλύφοι που μας πίνουν τον ιδρώτα με μπουρί».

Ήταν η εποχή των αγαναΧτιστών, και η χαρά του Σύριζα, που έσπευσε να τους αγκαλιάσει (όπως αγκάλιασε και το κίνημα ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ), να τους εκθειάσει, και να τους εκπροσωπήσει.

 

Ρίχνοντας λάδι στη φωτιά που άναψε με στόχο να κάψει το κατεστημένο, την πολιτική τάξη δηλαδή, που ήταν ανίκανη και διεφθαρμένη, με την τότε κυβέρνηση να καταγγέλλεται ως χούντα, ως κατοχική, και ως πουλημένη στα ξένα αφεντικά.

Αυτή την ηρωική εποχή του Σύριζα θυμήθηκα, και σαν ποταπός που είμαι ανέσυρα από τη μνήμη μου τα διάφορα συνθήματα που κυριαρχούσαν τότε, με τους πρώιμους συριζαίους στα κάγκελα να απειλούν θεούς και δαίμονες.

 

Ιδού λοιπόν μια σταχυολόγηση:

 

-Τι ώρα είναι; Ώρα να φύγουν.

-Κλέφτες… κλέφτες στο λεπίδι

-Η χούντα δεν τελείωσε το ‘73*

-Μας τσαλαπατήσατε την αξιοπρέπεια

-Ουστ, προδότες

-Αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι

-Είμαστε εκατομμύρια, είναι μόνο 300

-Ο θάνατός σας η ζωή μας

-Να καεί να καεί το μπουρδέλο η Βουλή

-Εξέγερση παντού σε όλη την Ελλάδα, να φοβηθούν οι βουλευτές, οι κλέφτες τα τομάρια

-Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους

-Τσιράκια των Αμερικανών… ψόφο

-Αφήστε μας να ζήσουμε

-Κρεμάλα στους 300 εφιάλτες

-Λαϊκή εντολή: οι προδότες στο Γουδή

-Πριν 2.500 χρόνια 300 πατριώτες θυσιάστηκαν για να δώσουν την Ελλάδα όπως την έχουμε σήμερα. Τώρα θυσιάζονται 11 εκατομμύρια Έλληνες για να σώσουν 300 πουλημένους βουλευτές

-Έξω οι γερμανοτσολιάδες

-Δεν βρέχει, σας φτύνουμε

-Κρεμάλες τώρα παντού

-Όλοι στη κρεμάλα

-Νταβατζήδες των ονείρων μας ξεκουμπιστείτε

-Αυτοί δεν αλλάζουν, άλλαξε εσύ Έλληνα και κρέμασέ τους

-Αέρα αέρα να φύγει η χολέρα

-Η βουλή είναι απόστημα που πρέπει να σπάσει…

-Θάνατος στους δοσίλογους και στον Τσολάκογλου Γιωργάκη

 

Και άλλα πολλά παρόμοια λέγανε τότε οι συριζαίοι, που σήμερα οι βουλευτές τους κυκλοφορούν μόνο με συνοδεία διμοιριών ΜΑΤ, ενώ τα σπίτια και τα γραφεία τους τα φρουρούν μέχρι και μονάδες των ΕΚΑΜ!

 

Που να θυμηθώ και τα συνθήματα κατά των Γερμανών, και ειδικά εναντίον της Μέρκελ, που οι συριζαίοι την ταύτιζαν τότε με τον Χίτλερ, και με τον Αλέξη λίγο αργότερα να της λέει με στόμφο «go back madame Merkel… go back».

 

Έτσι ανδρώθηκε ο Σύριζα, και έτσι λίγα χρόνια μετά μας κατσικώθηκε στο Μαξίμου, και άντε βγάλτε τον τώρα από κει χωρίς αιματοχυσίες…

 

Και τώρα που ενισχύεται έτι περαιτέρω με τον Ραγκούση, τον Μπίστη, τον Αντώναρο, μπορεί και τον Κατσανέβα… ποιος τη χάρη του… θα την εξαντλήσει την «επταετία» που του αναλογεί.

 

Όσο για τα παραπάνω συνθήματα που ξεστόμιζαν με τις ντουντούκες τους οι συριζαίοι… καλά τώρα… λέγαμε και καμιά βλακεία για να περνάει η ώρα.

 

Εξάλλου, όπως μου είπε πέρσι ο φίλος μου ο Μήτσος (συριζαίος πρώην πασόκος) «ο θεός να μας κόβει χρόνια και να δίνει μέρες στην κυρία Μέρκελ, που μας στηρίζει, μεγάλη η χάρη της»…

 

*Ποτέ μου δεν το κατάλαβα αυτό το σύνθημα. Ίσως έχω χάσει κάποια επεισόδια, αφού πάντα πίστευα ότι η χούντα έπεσε το καλοκαίρι του 1974, μετά την τουρκική εισβολή στη Κύπρο. Eκτός κι αν οι συριζαίοι δεν θεωρούν χούντα εκείνη του Ιωαννίδη, που διαδέχτηκε τον Παπαδόπουλο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973.

 
Λέτε γι’ αυτό ο Τράγκας να επιμένει τελευταία να αποκαλεί τον Αλέξη … Ιωαννίδη;

 
Λέτε οι συριζαίοι να είναι «ιωαννιδικοί» εισοδιστές στην αριστερά;