Κράτησε χρόνια αυτός ο πόλεμος. Πόσα νέα παιδιά δεν χτυπήθηκαν από τον άγριο Βαρδάρη, πόσες ψυχές δεν χάθηκαν στις λάσπες της Μακεδονίας, Βορείου και Νοτίου. Τα χαρακώματα και οι ρουλέτες κατάπιαν τις ελπίδες πολλών γενεών γενναίων. Μπορεί οι μάχες να μην είχαν τη φονική ένταση της Σομ, όμως η διάρκειά του, τόσες δεκαετίες τώρα, δίνει μια μικρή μόνον ιδέα του μεγέθους της φρίκης που έζησαν οι δύο λαοί. Δεδομένου δε ότι ο πόλεμος διεξήχθη στην πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης, τη Νότιο Βαλκανική, είναι ευτύχημα ότι δεν τον αντελήφθη καμία από τις γειτονικές χώρες, με αποτέλεσμα να μείνει μεταξύ μας και να μην εξαπλωθεί σε παγκόσμια σύρραξη.
Να το αποδώσω στην ισχυρή διπλωματία των εμπλεκομένων, στη διακριτικότητα των μαχητών;
Και για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ, φαντάζομαι ούτε κι εσείς, είχα πάρει είδηση ότι η Ελλάς διεξάγει πόλεμο με τη γείτονα. Τόσα χρόνια έβλεπα λεωφορεία να φεύγουν για τον Βορρά, αλλά δεν είχα συνδυάσει τις μετακινήσεις τους με πολεμικές επιχειρήσεις.
Πέρυσι η σύζυγός μου είχε εκδράμει στα μοναστήρια της εμπόλεμης ζώνης και επιστρέφοντας, όταν τη ρώτησα τι γίνεται εκεί πάνω, μου απάντησε: «Τίποτε, απλώς δεν μπορείς να βγάλεις άκρη με τα ωράρια των επισκέψεων». Αυτό και μόνον είναι ύποπτο, επειδή όμως δεν άκουγα τα μπουμπουνητά από τα κανόνια, όπως ο Σολωμός από το Μεσολόγγι, αδιαφόρησα. Αν και δεν αδιαφορώ για τα πράγματα της πατρίδας μου, ομολογώ ότι έμαθα πως τόσα χρόνια γινόταν πόλεμος εκεί πάνω όταν επιτέλους οι ηγεσίες των δύο χωρών υπέγραψαν τη συνθήκη της ειρήνης.
Ειρήνη. Πόσο γλυκό ακούγεται το όνομά σου ύστερα από τόση φρίκη. Σαν να μου το τραγουδάει η Τζούλι Αντριους ανάμεσα στα εντελβάις στη «Μελωδία της ευτυχίας». Ειρήνη, μιρ, peace, paix, pace, paz. Το μόνο που με ανησυχούσε ήταν μήπως η ειρήνη περάσει απαρατήρητη από τη διεθνή κοινότητα όπως είχε περάσει απαρατήρητος κι ο πόλεμος.
Ωσπου έφθασαν οι άριστοι οιωνοί. Οι δύο ηγέτες που τη συνυπέγραψαν προτάθηκαν για το Νομπέλ Ειρήνης. Επειδή δε, κατά την κυρία που τους πρότεινε, εγώ συγκαταλέγομαι στους φιλοπόλεμους εθνικιστές, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν ενδιαφέρομαι ποσώς για την αναγνώριση του ηγέτη του εχθρού. Ο δικός μας με ενδιαφέρει. Αναρωτιέμαι δε μήπως, αν του απονεμηθεί το Νομπέλ Ειρήνης, θα αποκλεισθεί από το Νομπέλ Οικονομίας, που είναι και το μεγάλο ατού του.
Μήπως να γίνει μια εξαίρεση από τους κανόνες;
Δεν είναι κρίμα, κύριοι της Ακαδημίας, να επιμείνετε στους τύπους τη στιγμή που έχετε να κάνετε με τόσα θέματα ουσίας;
Θα μου πείτε και η ειρήνη μια ιδέα είναι, κάτι σαν τη συναίσθηση την οποία επικαλέσθηκε η κυρία Ουιντέτ Μπουσαμαουί. Ή τη «συνανάπτυξη» του Τσίπρα.
Θα μου πείτε και η ειρήνη μια ιδέα είναι, κάτι σαν τη συναίσθηση την οποία επικαλέσθηκε η κυρία Ουιντέτ Μπουσαμαουί. Ή τη «συνανάπτυξη» του Τσίπρα.
Ελπίζω μόνον...
να μην τους πάρει είδηση ο Γούντι Αλεν και ξαναγυρίσει τον «Ειρηνοποιό» του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου