ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Η εποχή της Ταυτότητας

Από τον  Δημήτρη Παπαγεωργίου

«Η παγκοσμιοποίηση έχει ξεκάθαρα αφήσει πολλούς ανθρώπους πίσω. Υπάρχει μεγαλύτερη αυτοματοποίηση, μεγαλύτερη ανισότητα, αλλά νομίζω ότι, εάν κοιτάξεις τις λεπτομέρειες των ψηφοφοριών, τόσο στις ΗΠΑ με τον Τραμπ όσο και στο Η.Β. με το Brexit, ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, που δεν υφίστατο τα χειρότερα από αυτές τις δυναμικές, παρ’ όλ’ υτά ψήφισε για τον Τραμπ και το Brexit. Και εάν κοιτάξεις τους αριθμούς των κατοίκων στη Βρετανία που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό στην τελευταία δεκαετία η αύξηση είναι εντυπωσιακή. Θα ήμουν πολύ ξαφνιασμένος εάν ποτέ μπορούσες να έχεις αυτόν τον βαθμό κοινωνικής αλλαγής, χωρίς να δημιουργηθεί κάποια αντίδραση».

Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Φράνσις Φουκουγιάμα, τον άνθρωπο που είχε προφητεύσει το «Τέλος της Ιστορίας» με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, και που έβαζε στοίχημα ότι η φιλελεύθερη δημοκρατία (με την έννοια όχι του οικονομικού φιλελευθερισμού αλλά του αμερικανικού όρου «liberal», που περιγράφει τον αριστερό κοινωνικό φιλελευθερισμό) θα κυριαρχήσει επί κάθε άλλης δυναμικής στον κόσμο.

Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, το τέλος της Ιστορίας δεν ήλθε. Κι έτσι το νέο βιβλίο του Φράνσις Φουκουγιάμα ονομάζεται «Ταυτότητα». 

Διόλου τυχαία. Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του κ. Φουκουγιάμα, αλλά η επιλογή των τίτλων του είναι σαφές ότι είναι μια προσπάθεια να είναι «στο πνεύμα της εποχής». Και έχω την εντύπωση ότι το πετυχαίνει. Γιατί η εποχή της Ταυτότητας φαίνεται να ανατέλλει. Ποτέ μου όμως δεν περίμενα ότι σε κάποιο σημείο της ζωής μου θα άκουγα τον ίδιο τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών να αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστής. Κι όμως έγινε.

Και φαντάζομαι πως όσο σοκ ήταν για μένα θα ήταν πολλαπλάσιο για όλους αυτούς οι οποίοι σκέπτονταν ότι είχαν προσδιορίσει τη ροή της ανθρώπινης Ιστορίας. Οσο σοκ ήταν για μένα να ακούω τον πρόεδρο των ΗΠΑ να δηλώνει εθνικιστής, πολλαπλάσιο σοκ θα ήταν για όλους αυτούς που προσπαθούν να επιβάλουν την παγκοσμιοποίηση ως «τελειωμένη υπόθεση». Πολλαπλάσιο και γι’ αυτούς που, προσκολλημένοι στις αριστερίστικες ιδεοληψίες, θέλουν να καταργήσουν τα σύνορα, να επιβάλουν την αντικατάσταση των πληθυσμών ευρωπαϊκής καταγωγής από μετανάστες. Πολλαπλάσιο και γι’ αυτούς που θεώρησαν ότι, αλώνοντας τα πανεπιστήμια, μπορούσαν να μας μετατρέψουν όλους σε άβουλα όντα, όργανα στις προσπάθειές τους για μετασχηματισμό της κοινωνίας.

Και όσο μεγαλύτερο το σοκ γι’ αυτούς τόσο σημαντικότερη η νίκη για την απέναντι πλευρά. Για όσους αγωνίζονται υπέρ της ταυτότητάς τους, υπέρ του έθνους τους, υπέρ μιας συγκεκριμένης, συντηρητικής αντίληψης της πραγματικότητας.

Και είναι τόσο σημαντική, διότι...

 πρώτη, ίσως, φορά μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου η υπερδύναμη, μέσω του προέδρου της, δείχνει προς μια ξεκάθαρη ιδεολογική, δεξιά και πατριωτική θέση. 


Παίρνει θέση.