Η προοδευτική ετυμηγορία έχει πλέον βγει. Ο Ζακ Κωστόπουλος δεν είχε πάρει ναρκωτικά, δεν είχε μαχαίρι, δεν μπήκε να κλέψει και πέθανε λόγω των χτυπημάτων πολιτών κι αστυνομικών. Έτσι, δίχως εξέταση μαρτύρων, συζήτηση με ειδικούς κι ανάκριση αυτόπτων μαρτύρων.
Υπάρχουν όμως πολλά ερωτήματα. Που η "προοδευτική" διανόηση αποσιωπά.
Γιατί ο, καθαρός ουσιών, Ζακ παράπαιε επιχειρώντας να σπάσει με τον πυροσβεστήρα την εξώπορτα του κοσμηματοπωλείου;
Και γιατί να την σπάσει, αν δεν είχε μπει με 'πονηρές' διαθέσεις; Γιατί δεν περίμενε ήρεμα να του ανοίξουν;
Ποιος "φύτεψε" το μαχαίρι; Ήξεραν οι πολίτες κι ο καταστηματάρχης πως θα παραβίαζε την πόρτα κι είχαν τέτοιο μαχαίρι διαθέσιμο για να το ρίξουν για άλλοθι δίπλα του; Και γιατί να το κάνουν;
Γιατί επιτέθηκε με γυαλί στους αστυνομικούς και τον νοσοκόμο, αφού είχε βγει στο πεζοδρόμιο;
Κι αυτά είναι μόνο μερικά από τα εύλογα ερωτήματα. Που χαλούν το αφήγημα ανοχής της παραβατικότητας κι ενοχοποίησης της εύλογης αντίδρασης των πολιτών. Κανένα παράλληλα "προοδευτικό" σχόλιο για την 80χρονη, που έχασε τη ζωή της σαν αποτέλεσμα ληστείας. Ούτε για τους αστυνομικούς - μάρτυρες, που εδάρησαν αναίτια στα δικαστήρια.
Πως θα αντιδράσουν οι πολίτες όταν αντικρίζουν μια κοινωνία χαοτική, που θεσπίζει κανόνες με στόχο την υποστήριξη όσων τους παραβιάζουν;
Στη Λατινική Αμερική, που έχουν προηγηθεί φαινόμενα παρόμοιας ανομίας, η αυτοδικία των πολιτών, σαν μέσο αυτοάμυνας, έχει πλέον καθιερωθεί.
Αν το κράτος δικαίου και λογικής δεν γίνεται να επιβληθεί, είναι παράλογο κι επικίνδυνο να γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί κλίμα ανοχής για παραβατικές συμπεριφορές. Στη Βενεζουέλα, το Εκουαντόρ (από σοσιαλιστές μάλιστα, όπως μου σημειώνει ο φίλος Τάκης Μίχας) και τη Νικαράγουα έχουν δημιουργηθεί οργανώσεις πολιτών, ώστε αν κάποιος αντιληφθεί κάτι ύποπτο θέτει σε λειτουργία κάποια κεντρική σειρήνα κι' όλη η γειτονιά βγαίνει έξω με μαγκούρες, ξύλα κλπ.
Αν το κράτος δικαίου και λογικής δεν γίνεται να επιβληθεί, είναι παράλογο κι επικίνδυνο να γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί κλίμα ανοχής για παραβατικές συμπεριφορές. Στη Βενεζουέλα, το Εκουαντόρ (από σοσιαλιστές μάλιστα, όπως μου σημειώνει ο φίλος Τάκης Μίχας) και τη Νικαράγουα έχουν δημιουργηθεί οργανώσεις πολιτών, ώστε αν κάποιος αντιληφθεί κάτι ύποπτο θέτει σε λειτουργία κάποια κεντρική σειρήνα κι' όλη η γειτονιά βγαίνει έξω με μαγκούρες, ξύλα κλπ.
Ο σεβασμός της ασφάλειας των πολιτών και της οργανωμένης άσκησης της καθημερινότητάς τους, αποτελεί υποχρέωση της Δημοκρατίας. Ανοχή της παραβατικότητας, οδηγεί στην οργανωμένη αυτοδικία. Όπως στη Λατ. Αμερική.
Ελπίζω...
να μη μας οδηγήσουν εκεί οι ιδεοληψίες της λεγόμενης "προοδευτικής" διανόησης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου