ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΚΟΙΝΩΝΙΑ: Αντι-πολιτικό ξέσπασμα

Γράφει ο Γιώργος Πρεβελάκης

Καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σορβόννη (Paris I).

Μ​​ε τον αριθμό προσώπων και κινημάτων που έχουν διεκδικήσει «αριστερό πρόσημο», ιδιαιτέρως εν Ελλάδι, τα «Κίτρινα Γιλέκα» μπορούν να ενταχθούν στην κατηγορία αυτή. Αν όμως μείνουμε σε στοιχειώδη πνευματική πειθαρχία, το φαινόμενο αυτό πρέπει να τοποθετηθεί στους αντίποδες – χωρίς, πάντως, αυτό να σημαίνει είναι «δεξιό».

Η Αριστερά προσφέρει σαφές πλαίσιο για την ανάγνωση της πραγματικότητας. Τα «Κίτρινα Γιλέκα» αδυνατούν και αδιαφορούν να κατανοήσουν τον κόσμο. 

Η Αριστερά εμπνέεται από ιδανικά: αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, ισότητα. Εχει διεθνιστικές και περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Τα «Κίτρινα Γιλέκα» ενδιαφέρονται για ίδια συμφέροντα. Αντιδρούν αρνητικά σε ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον, τους πρόσφυγες και τον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Η Αριστερά πιστεύει στη δύναμη της πολιτικής να αλλάξει τον κόσμο. Τα «Κίτρινα Γιλέκα» είναι αδιάφορα, συχνά εχθρικά προς την πολιτική και τους πολιτικούς.

 Τέλος, η Αριστερά υποτάσσεται στην οργανωτική πειθαρχία, την οποία θεωρεί προϋπόθεση για την πολιτική πράξη. Τα «Κίτρινα Γιλέκα» αρνούνται να ενταχθούν σε οποιαδήποτε συλλογική αντίληψη. Είναι, για τον λόγο αυτόν, χειραγωγήσιμα.

Τα «Κίτρινα Γιλέκα» αποτελούν τμήμα του γενικότερου φαινομένου το οποίο, ανάμεσα σε άλλα, έφερε τον Τραμπ στην εξουσία και προκάλεσε το Brexit. Μαζί με τη χρεοκοπία των ελίτ, συγκροτούν τις δύο συμπληρωματικές όψεις της δυτικής παρακμής.

Τι διαφοροποιεί τη γαλλική εκδοχή; 

Αναμφίβολα, η δαιμόνια ιδέα...

 να αξιοποιηθούν τα γιλέκα ασφαλείας των αυτοκινητιστών. 

Εδωσαν ταυτότητα σε ένα κίνημα το οποίο στερείται συνεκτικού ιστού. Η επινόηση μιας «εικονογραφίας» επέτρεψε το πέρασμα σε μιαν ανώτερη φάση. Η αμφισβήτηση απέκτησε πρόσωπο. 

Μέγα μέρος από την επιτυχία της εικονογραφικής καινοτομίας οφείλεται στο κίτρινο: το χρώμα του τυφλού θυμού, του ένδον (visceral) φθόνου, της άκριτης μισαλλοδοξίας.  

Η Γαλλία του Μακρόν ενδεχομένως θα ξεπεράσει τα τραύματα. Ομως, η πρόσφατη γαλλική κρίση έδειξε ότι η Ευρώπη εδράζεται σε ένα ηφαίστειο. «Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, ο κομμουνισμός», έγραφε ο Μαρξ στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο». Το φάντασμα που πλανιέται σήμερα πάνω από την Ευρώπη είναι τα «Κίτρινα Γιλέκα». 

Η τραγωδία του 19ου αιώνα επαναλαμβάνεται ως φάρσα;

Είναι, ίσως, η μόνη ομοιότητα την οποία μπορούμε να εντοπίσουμε ανάμεσα στο νέο γαλλικό ονοματολογικό προϊόν και στην Αριστερά.