ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΣΟΥΡΓΕΛΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΙΚΟ: Το δις εξαμαρτείν ουκ πρωθυπουργού σοφού

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Αλλα τα μάτια του λαγού, άλλα της κουκουβάγιας. Πολιτική copy paste δεν γίνεται, ή αν γίνεται, δεν διαρκεί για πολύ. Η προχθεσινή αποστροφή του κυβερνητικού εκπροσώπου για το «τρένο της κυβέρνησης που προχωρά» και «όποιος δυσφορεί στη διαδρομή τότε πρέπει να κατέβει από το τρένο» σηκώνει μεγάλη κουβέντα.


Καταρχάς γιατί επανέλαβε την ατάκα που πρώτος είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά κυρίως, επειδή εκείνος την έλεγε την εποχή της παντοκρατορίας του. Καμία σχέση δηλαδή με την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου που βρίσκεται σε κατάσταση αποδρομής. Ετσι, από το τρένο κατέβηκε ο Νίκος Κοτζιάς μετατρέποντάς το σε εξπρές του μεσονυχτίου.

 

Με έναν ειρωνικό τρόπο, η επιλογή που έκανε ο Αλέξης Τσίπρας είναι η πιο ξεκάθαρη πολιτική κίνηση που έχει κάνει μέχρι σήμερα. Κατέστησε σαφές, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι τα κριτήριά του δεν είναι ούτε εθνικά, ούτε υπερκομματικά, αλλά αφορούν αποκλειστικά την παραμονή του στην κυβέρνηση. 

Για να το πετύχει, δεν διστάζει να απομακρύνει τον υπουργό που υλοποιούσε την Συμφωνία των Πρεσπών και να διατηρήσει τον υπουργό που τη σαμποτάρει!  

Γιατί; 

Επειδή στην πραγματικότητα είναι ένας πρωθυπουργός υπό ομηρία του ελάσσονος κυβερνητικού εταίρου του.  

Η μόνη λογική εξήγηση σε αυτή την απόφαση είναι ότι...

 

 γνωρίζει πως η Συμφωνία δεν θα προχωρήσει ή αν προχωρήσει θα είναι μετά τις εκλογές, οπότε η καυτή πατάτα θα έχει φτάσει στα χέρια της επόμενης κυβέρνησης. Ετσι, θα φανεί ότι εκείνος υποστήριξε τη συμφωνία μέχρι τέλους, αλλά εκ του ασφαλούς, αφού ο Πάνος Καμμένος δεν θα έχει χρειαστεί να υλοποιήσει την απειλή του.

 

Ομως, «μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό». 

Ο Αλέξης Τσίπρας στην πολιτική κόντρα μεταξύ του Νίκου Φίλη και του Πάνου Καμμένου θυσίασε τον Φίλη. Τώρα, επαναλαμβάνει το ίδιο σκηνικό με τον Νίκο Κοτζιά. Και τότε και τώρα, διάλεξε με ποιους θα πάει, άρα διάλεξε και ποιοι θα τον αφήσουν. 

Η πολιτική ταύτιση Τσίπρα-Καμμένου είναι απόλυτη και πλέον δεν υπάρχει κανένα τρένο. 

Ενα καραβάνι είναι που προχωράει όπως να’ ναι.