ΕΠΟΣ ΤΟΥ '40 και ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΚΑΤΣΑΠΛΙΑΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τι σημαίνει μια εθνική επέτειος για τους νέους;

Του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΧΟΛΕΒΑ

Με αφορμή τις  δύο μεγάλες εθνικές επετειους, της 26ης Οκτωβρίου 1912 (απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ανήμερα του πολιούχου αγίου Δημητρίου) και της 28ης Οκτωβρίου 1940 (το μεγάλο «Οχι»), αναλογίζομαι τι αισθάνονται, τι καταλαβαίνουν και πόσο σωστά ενημερωμένα είναι σήμερα τα παιδιά μας.

Η πρώτη δυσκολία προέρχεται από την πολεμική που δέχονται η έννοια και η αξία του έθνους. 


 Πώς θα μιλήσεις για εθνική επέτειο χωρίς έθνος;  


Οι οπαδοί του μαρξιστικού διεθνισμού ή της ισοπεδωτικής και υλιστικής παγκοσμιοποιήσεως προσπαθούν με κάθε τρόπο να αμφισβητήσουν την ιστορική ύπαρξη των εθνών και τα θεωρούν είτε «φαντασιακές κοινότητες» είτε «κατασκευάσματα της αστικής τάξης».  


Η πραγματικότητα δείχνει ότι τα καθεστώτα του μαρξισμού - λενινισμού κατέρρευσαν, η παγκοσμιοποίηση αμφισβητείται πολλαπλώς, αλλά τα έθνη και οι εθνικές ταυτότητες συνεχίζουν να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις.

Η δεύτερη δυσκολία προέρχεται από την έλλειψη στοιχειωδών ιστορικών γνώσεων, λόγω της υποβαθμίσεως του μαθήματος της Ιστορίας ή/και της διαστρεβλώσεως των γεγονότων. Στα σχολεία, το μάθημα δεν διδάσκεται σωστά. Πολλά σχολικά εγχειρίδια είναι γραμμένα υπό την επίδραση ιδεοληψιών και μονομερών ερμηνειών. Ακόμη κι αν το βιβλίο περιέχει χρήσιμα κεφάλαια, έρχονται συνήθως οδηγίες του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και προτείνουν στους διδάσκοντες να αφαιρέσουν ουσιώδη κεφάλαια, με το πρόσχημα του «εξορθολογισμού της ύλης».

Τρίτη δυσκολία: Η γενικότερη αντιμετώπιση των εθνικών επετείων από μια μειοψηφία ψευτοπροοδευτικών εκπαιδευτικών. Στη σχολική εορτή θα ακουστούν ποιήματα και κείμενα άσχετα με τα ιστορικά γεγονότα, θα γίνει προσπάθεια ταυτίσεως της Εθνικής Αντιστάσεως με την Αριστερά και μόνο, δηλαδή θα αλλοιωθεί το νόημα της επετείου.

Τέλος, η γενικότερη προπαγάνδα των εθνοαποδομητών επηρεάζει τους νέους και τις νέες. Οταν ακούν το μονότονο και ανιστόρητο κήρυγμα κατά των μαθητικών παρελάσεων, πώς να αισθανθούν εθνική υπερηφάνεια;

Γι’ αυτό πρέπει να βοηθήσουμε τα παιδιά μας όσο μπορούμε. Αν άλλοι τα αποκόπτουν από τις ρίζες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, ας σπεύσουμε όλοι -γονείς, παππούδες, γιαγιάδες, κατηχητικά και όποιος άλλος μπορεί- να τους μιλήσουμε για την Ιστορία μας.

Ας αναρτήσουμε στο μπαλκόνι μας την ελληνική σημαία και ας καλέσουμε τα παιδιά της οικογένειας να μας βοηθήσουν. Να αποτίσουν εμπράκτως φόρο τιμής στους νεκρούς, οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους για τη γαλανόλευκη.

Ας τους διηγηθούμε ό,τι γνωρίζουμε ή ό,τι έχουμε ακούσει από τους παλαιότερους για τις μεγάλες εθνικές εποποιίες.

Ας...

 
 ενθαρρύνουμε τους νέους μας να μαθαίνουν την ελληνική Ιστορία από εξωσχολικά βιβλία ή από έγκυρες δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο, ακόμη και από τα παλαιά σχολικά εγχειρίδια Ιστορίας, τα οποία κυκλοφορούν σε ανατύπωση.

Οι νέοι είναι το μέλλον. Ας τους διδάξουμε να αντλούν δύναμη από το παρελθόν!