ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η «Σταχτομπούρδα» της Αριστεράς

Και τον καιρό να σου πει ο ΣΥΡΙΖΑΣ να μην πιστέψεις. Τα οχήματα που σου επιδεικνύει εξαϋλώνονται!

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Ιδανική συνταγή μιας φαρσοκωμωδίας είναι η παρακολούθηση των επίμοχθων προσπαθειών πολλών ανθρώπων, των γεμάτων στόμφο διακηρύξεών τους για την επιτυχία του εγχειρήματός τους και, τέλος, η απόλαυση (επί σκηνής ή επί των τυπωμένων σελίδων) της παταγώδους αποτυχίας που ακολουθεί τις ανοησίες τους. 

 

Η παγκόσμια λογοτεχνία, η έβδομη τέχνη, το θέατρο, η ποίηση αλλά, ευτυχώς και δυστυχώς, και η επικαιρότητα βρίθουν από τέτοιου είδους περιστατικά. Ενα από αυτά παραπέμπει σε τίτλο ιταλικής κωμωδίας ή όπερας μπούφα. Ο τίτλος δε αυτού είναι «Το ασημένιο βέλος».  

«Ασημένιο βέλος», σύμφωνα με τη δεύτερη ενσάρκωση της κυβέρνησης της Αριστεράς, είναι το «τρένο-αστραπή, το τρένο υπερλούξ», ένα ελληνόκτητον (επιτέλους!) «Orient Express» που φοράει αμπέχονο και ταγάρι, και θα πηγαίνει σε μηδενικό χρόνο, σχεδόν στα όρια του διακτινισμού, στη Θεσσαλονίκη.

 

Οι αρχικές εκτιμήσεις ανέφεραν τρεισήμισι ώρες, το πολύ, για τη διαδρομή Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Το έφεραν, το μόστραραν, το καμαρώσαμε, έγραψαν για αυτό θουρίους, διθυράμβους και ωδές, και στο τέλος αποδείχτηκε -όπως όλα της Αριστεράς- μια μεγαλοπρεπέστατη φούσκα που έσκασε με κρότο.
 

Ηταν μια άμαξα του ΣΥΡΙΖΑ που έγινε κολοκύθα μόλις πέρασε η ΔΕΘ, όταν δηλαδή το ωρολόγιον της κυβερνητικής προπαγάνδας σήμανε μεσάνυχτα. Μια παραλλαγή της Σταχτομπούτας, η οποία θα μπορούσε να ονομαστεί «Σταχτομπούρδα» της Αριστεράς.

 

Το «Ασημένιο βέλος», αντί να πιάσει Λιανοκλάδι, γύρισε πίσω στην Ιταλία. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ Α.Ε. σε ανακοίνωσή της παραδέχτηκε: «Το τρένο ήρθε στην Ελλάδα προκειμένου να εκτελέσει δοκιμαστικά δρομολόγια επί του υπάρχοντος σιδηροδρομικού δικτύου. Η απόφαση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για την παρουσίαση του συρμού στη ΔΕΘ ελήφθη στο πλαίσιο της επικείμενης αναβάθμισης των υπηρεσιών της εταιρίας, που θα υλοποιηθεί με την ολοκλήρωση των έργων υποδομής».

 

Είδαμε, δηλαδή, κάτι που ΘΑ γίνει και για να ξαναγίνει χρειάζονται έργα υποδομής. 

Το μεγαλύτερο έργο υποδομής που μπορεί να γίνει στην Ελλάδα είναι...

 η κατεδάφιση των «κόκκινων» κτισμάτων της Αριστεράς, που χτυπήθηκαν από πολλά Ρίχτερ ιδεολογικής σύγχυσης.