• Η αλήθεια είναι ότι ανέκαθεν ανέδιδε μια κάποια ξινίλα το πολιτικό προσωπικό του πάλαι ποτέ «Συνασπισμού», που του έμελλε να μεταλλαχθεί, ώσπου να γίνει αγνώριστος ως Σύριζα. (Κάτι σαν τον ήρωα του Κάφκα που μεταμορφώθηκε σε έντομο).
•Εκτός από την ξινίλα όμως (και τον δρεπανηφόρο τρόπο με τον οποίο δρούσαν στελέχη του σε πολλά επαγγελματικά πεδία, ιδίως στην ανώτατη εκπαίδευση και στα ΜΜΕ, παραγκωνίζοντας άξιους αλλά μη κομματικούς συναδέλφους τους – ένας «μασονισμός» άλλο πράμα, και ποιος θα τον διεκτραγωδήσει κάποτε) ήταν αρκετά και τα θετικά τους, τότε.
•Κυρίως ο μετρημένος λόγος τους μέσα στον μεταπολιτευτικό χυλό και μια κάποια ελλογιμότης – πάντα σε σχέση με το γενικότερο επίπεδο του πολιτικού κόσμου της εποχής.
• Ελλογιμότης όμως, για να τα λέμε όλα, που συν τω χρόνω έμοιαζε όλο και περισσότερο με σκιά της παλιάς εκείνης του ΚΚΕ εσωτερικού και της ΕΑΡ για να καταντήσει εκεί που κατάντησε επί Τσίπρα και Σύριζα – άσε δε μετά την εν συριζανέλ συν (εξ)ουσία και μείξη.
• Διέρχεσαι, δηλονότι, τη «Συριζαϊκή Ανθολογία της Συμφοράς», που όπως έγραφα την περασμένη Κυριακή περιλαμβάνει όλα τα απερίγραπτα που εκστόμισαν οι συριζανέλ μετά το ολοκαύτωμα στο Μάτι, και φτάνεις κάποια στιγμή στο σημείο να μην ξεχωρίζεις πια αν το τάδε το άρθρωσε ο Κουβέλης ή η Αυλωνίτου, να πούμε.
• Ε, καλά. Την «παπαριά», όχι, ποτέ δεν θα ηδύνατο το καλολογικόν και στρόγγυλον εκφράζεσθαι του Φώτη Κουβέλη. Ενός πολιτικού που αποποιήθηκε την Προεδρία της Δημοκρατίας για να γίνει αναπληρωτής του Πολιτικού-Ρόμπα. • Αυτός τέτοια δεν λέγει.
• Πράττει βεβαίως, άλλο αυτό. • Δεν λέγει.
• Ο Ερντογάν αντροκαλιέται στα μαρμαρένια αλώνια με την Αμερική – το «έργο» φαίνεται πως μπαίνει σε επικίνδυνη φάση και δεν ξέρουμε κι εμείς τι μας ξημερώνει, • αφού εμείς είμαστε το μόνιμο αντίδοτο της Τουρκίας για πάσα νόσο και πάσα ανωμαλία στο εσωτερικό της.
• Την ώρα αυτή βρήκαν φρόνιμο οι συριζαίοι να τα βάλουν κι αυτοί με τη Ρωσία. «Η εποχή που θεωρούνταν διπλωματία το να κάνεις την κότα πέρασε» κοκορίζει ο ανυπότακτος Κοτζιάς. Εντυπωσιακό, δεν λέω· υπερηφανείας σημαντικό. • Φτάνει μόνο να ξεχάσεις τι γιουβέντισμα μας έχει ρίξει τα τελευταία χρόνια ο Ερντογάν χωρίς ούτε κιχ να έχουμε βγάλει • – ένα κο, κο, κο έστω. • Που και τι δεν έχει πει για την Ελλάδα • – τι μπατίρω και ξοφλημένη, • τι ζητιάνα της Ευρώπης, • τι προστάτισσα τρομοκρατών, • τι κρατίδιο που ούτε να το φτύσει η κραταιά χώρα του, • τι που ούτε δρόμους της προκοπής έχει… • Εκεί, κοτούλες οι τσιπροκοτζιάδες. • Σου λέει, κάτσε μη μουντάρει το λυσσασμένο το σκυλί στο κοτέτσι. • Και κοκοκό οι κότες.
• Good Diplomacy εκεί. • Για τον Πούτιν φυλάγανε το κικιρίκου.
• Ελαλήσαμε.
•Ηρθε η ώρα να διαπιστώσουμε άπαντες ότι...
Κρίση και Μνημόνια δεν θα λήξουν ταυτόχρονα.
• Ο κοινός νους βεβαίως το αντιλαμβανόταν εξαρχής αυτό στα οχτώ χρόνια της καταβύθισης. • Διότι στον «πραγματικό κόσμο» κανείς δεν δανείζει 300 (πόσα;) δισ. χωρίς να δεσμεύσει άχρι εξοφλήσεως τον δανειζόμενο. • Τα Μνημόνια λοιπόν δεν ήταν παρά η επίπονη διαδικασία να μπουν τα δεσμά – και διαδικασία μακρά, στην περίπτωσή μας, λόγω «αυταπατών» του δανειζομένου. • Δουλειά που τώρα ολοκληρώνεται. • Και έπεται η συνέχεια εν δεσμοίς και οργάνοις. Τα οποία όργανα θα τα παίζουν οι «αγορές» πλέον, • αυτές που ο Τσίπρας κομπορρημονούσε πως θα τις βάλει να χορεύουν σαν αρκούδες στα πανηγύρια.
• Αλλά του έμειναν τα πανηγύρια μόνο.
• Εορτασμοί εν όψει λοιπόν για την Εξοδο Από Τα Μνημόνια, • και ανασχηματισμοί, κι εξαγγελίες, • και λάσπες ως συνήθως στον ανεμιστήρα…
• Για τα πανηγύρια, όντως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου