ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΛΗΤΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Πολιτική εξουσία και κοινωνική σύγκρουση

Γράφει ο Αλκιβιάδης Κ. Κεφαλάς

Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών

 

Εξουσία είναι η ισχύς που επιβάλλει τη θέλησή της στους άλλους ώστε να παγιώσει διά της βίας την ασύμμετρη κατανομή των οικονομικών πόρων, σχεδόν πάντα προς ίδιον όφελος.  

Η δυναμική της εξουσίας στηρίζεται στο αρχέγονο ένστικτο της επιβίωσης επειδή, αν κάποιος ελέγχει τους οικονομικούς πόρους που χρειάζονται οι «άλλοι», είναι ανεξάρτητος και συνεπώς κατέχει το υπέρτατο αγαθό της απόλυτης προσωπικής ελευθερίας. 

Η εξουσία ασκείται από άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Δυστυχώς όμως όσο ισχυρότερη είναι η εξουσία τόσο κλιμακώνεται η αλαζονεία. Επειδή η σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζομένου είναι πάντα σχέση οικονομικής εκμετάλλευσης, η ατομική ελευθερία μπορεί να κατακτηθεί αφενός μέσα από την προσωπική συνειδητή επιλογή της «άρνησης», που εκδηλώνεται με τη μη ένταξη στις κοινωνικές δομές και με την αμφισβήτηση νόμων και κανόνων (αναρχία), και αφετέρου μέσω της εξουσίας.

Η ρύθμιση των σχέσεων και η εκμετάλλευση των εξουσιαζομένων από τους εξουσιαστές ονομάζεται «πολιτική». Η επιτυχής άσκηση και η διατήρηση της εξουσίας και συνεπώς ο βαθμός και το μέτρο της οικονομικής λεηλασίας εξαρτώνται από τη δυνατότητα έλεγχου και περιορισμού της αντίδρασης των πολιτών.  

Η αντίδραση καταστέλλεται πολιτικά με την εμπέδωση του φόβου, την ανασφάλεια, την αφαίρεση των ατομικών περιουσιακών στοιχείων, την καλλιέργεια των κοινωνικών αντιθέσεων, την υιοθέτηση νέων πολιτισμικών προτύπων, καθώς και με την εξάλειψη των ιστορικών και συλλογικών ταυτοτήτων.

Ο επιτυχής έλεγχος και η εκμετάλλευση βασίζονται στο αξίωμα ότι «όσο μεγαλύτερο είναι το επίπεδο της εξαθλίωσης των πολιτών τόσο λιγότερο αυτοί αντιδρούν».  

Αυτόν τον αρχέγονο νόμο της κοινωνικής μηχανικής εφαρμόζει με επιτυχία σύσσωμο το πολιτικό σύστημα εξουσίας, ώστε η ασέλγεια επί της κοινωνίας να βαίνει διαρκώς κλιμακούμενη. Ετσι η εξουσία με τη ληστρική φορολογία, τη μόνιμη οικονομική λεηλασία, τη νομιμοποίηση της εγκληματικότητας, τη μετατροπή της χώρας σε γερμανικό προτεκτοράτο, την κατάργηση των συνόρων και την προσπάθεια απάλειψης της ιστορικής μνήμης μέσω της εκχώρησης των ιστορικών δικαιωμάτων της χώρας σε γειτονικούς λαούς επέτυχε να επιβάλει την καθολική απάθεια και την απουσία ατομικής και συλλογικής αντίδρασης στα τεκταινόμενα.

 

Ενθαρρυνόμενοι από την εκκωφαντική σιωπή στη δυστοπία, οι πολιτικές ΜΚΟ της εξουσίας επιχειρούν να επιφέρουν ακόμη ένα πλήγμα στον ελληνικό λαό μέσω της μελλοντικής κλιμάκωσης των κοινωνικών συγκρούσεων, που νομοτελειακά θα προκύψουν από τη μαζική μεταφορά και τη βίαιη εγκατάσταση ετερογενών αλλοεθνών πληθυσμών στην Ελλάδα. Είναι πεπεισμένοι ότι η εμβόλιμη τοποθέτηση πληθυσμών με διαφορετική κουλτούρα και στάση ζωής μεταξύ των αυτοχθόνων θα εντατικοποιήσει τις κοινωνικές εντάσεις, τις αντιθέσεις και τη βία, γεγονός που θα τους επιτρέψει να διατηρηθούν όσο το δυνατόν περισσότερο στην εξουσία.  

Συνεπείς με την εχθρική στάση απέναντι στην ελληνική κοινωνία και παρακινούμενοι από τον πακτωλό των χρημάτων της παγκοσμιοποίησης, των ξένων πρεσβειών, καθώς και από την απάθεια του ελληνικού λαού, παρουσίασαν προσφάτως το νομοθετικό πλαίσιο της εγκατάστασης στην ελληνική επικράτεια των εποίκων που η Ευρώπη απελαύνει, πλέον αυτών που μαζικά εισέρχονται ελευθέρως στη χώρα από παντού.

Στον αρχαίο ελληνικό κόσμο οι πολίτες πίστευαν ότι το μεγαλύτερο δώρο των θεών προς τους θνητούς ήταν η προσφορά δίκαιων νόμων, που θα ρύθμιζαν την ισορροπία μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζομένων, επειδή οι εξουσιαστές οφείλουν μόνο να υπηρετούν τους εξουσιαζομένους. 

Επίσης θεωρούσαν ότι η ανυπαρξία σεβασμού προς την πατρίδα και το θείον διαταράσσει τη θεϊκή τάξη της δικαιοσύνης, του μέτρου και της ισορροπίας.

 

Ο διωγμός της «θύραθεν παιδείας» στη χώρα μας έχει καταχωρίσει το δικαίωμα στην εξουσία να διαπράξει την ύβρη της παραχώρησης της Ιστορίας και του χώρου της πατρίδος μας στους ξένους επήλυδες. Είναι παρήγορο όμως ότι...

 οι κλιμακούμενες υβριστικές πράξεις της πολιτικής εξουσίας είναι το αποτέλεσμα της θεϊκής παρέμβασης που θολώνει τον νου των υβριστών (άτη), ωθώντας τους στη διάπραξη πλέον επαχθών πράξεων, που κάποια στιγμή όμως θα προκαλέσουν τη θεϊκή επέμβαση (νέμεσις), ώστε να επιφέρει στους υβριστές την τιμωρία και το τέλος που τους αξίζει (τίσις).