Το νέο σποτ της κυβέρνησης προβάλλει την κατάτμηση της Β’ Αθηνών και την καθιέρωση της απλής αναλογικής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Πρωταγωνιστεί ο αρμόδιος υπουργός Πάνος Σκουρλέτης.
Το πρωτό καρέ είναι επικό. Το παίρνεις και το ενθέτεις όπως είναι στη μέση του «Μπεν Χουρ». Κλέβεις την ατάκα και τη βάζεις στα χείλη του Σάμιουλ Τζάκσον στο «Pulp Fiction» στην απαγγελία του εδαφίου 25:17 από το Βιβλίο του Ιεζεκιήλ.
Θα μπορούσα να σας τη μεταφέρω, αλλά δεν τολμώ. Καλύτερα να τη δείτε μόνοι σας
Ομως αμέσως μετά γκρεμίζονται τα πάντα. Βλέπουμε ένα σαξόφωνο να παίζει. Μα, είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Σαν να βάζεις ντισκομπάλα στην Καπνικαρέα. Εχεις αυτήν την ατάκα και βάζεις σαξόφωνο; Ούτε στο Μουντιάλ δεν χάθηκε τέτοια ευκαιρία.
Πρώτα-πρώτα τέτοια ατάκα χρειάζεται σπικάζ. «Έχουμε ανάγκη το φαγητό, το ρούχο, το σπίτι… Χρειάζεται όμως να έχουμε και αξίες». Βάλε έναν Λευτέρη Παπαδόπουλο να στο σπικάρει. Εν ανάγκη βάλε τον Μητσικώστα να κάνει τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Και μετά ποιο σαξόφωνο; Μπαγλαμαδάκι. Να παίζει την «Καισαριανή». «Και όλα μοιάζαν ουρανός και ψωμί σπιτίσιο. Και όλα μοιάζαν ουρανός και γλυκό ψωμί». Του Λευτέρη του Παπαδόπουλου είναι και η Καισαριανή. Που και στη Β’ Αθηνών ανήκει, και μακρά παράδοση στην Αριστερά έχει και εκεί είναι ακόμα, ανέγγιχτο και παγωμένο στον χρόνο, το λουλούδι που κατέθεσε ο Αλέξης τον Ιανουάριο του 2015.
Με μια ατάκα και πέντε νότες μπαγλαμά τα είχες πει όλα. Αλλά σε αυτό το σποτ οι μπαγλαμάδες ήταν πίσω από την κάμερα.
Βλέπουμε μετά τον Σκουρλέτη μπροστά σε ένα χάρτη, σαν τον Τζορτζ τον Πάτον πριν από την απόβαση στη Νορμανδία, να κομματιάζει τη Β’ Αθηνών, ενώ τον ακούμε να μας εξηγεί γιατί ήταν δίκαιο και, φυσικά, έγινε πράξη. Όλα λάθος και εδώ. Το σωστό είναι να αρχίσεις με το σπιτάκι και τις αξίες, να περάσεις στην Καισαριανή και μετά να δείξεις τον Σκουρλέτη να περιδιαβαίνει στις γειτονιές έχοντας στον ώμο εκείνο το καφέ πέτσινο που φορούσε τα πέτρινα χρόνια της αντιπολίτευσης -ο Πάνος Σκουρλέτης και ο Φερνάντο Σάντος είναι οι δύο άνθρωποι που έχουν συνδέσει την καριέρα τους με ένα καφέ πέτσινο, υποθέτω όχι το ίδιο. Γιατί, αν μη τι άλλο, ο Πάνος ο Σκουρλέτης δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τον λαό. Και επιστρέφεις πάλι στην πρώτη ατάκα, αυτή τη φορά με τον Σκουρλέτη. «Έχουμε ανάγκη το φαγητό, το ρούχο, το σπίτι… Χρειάζεται όμως να έχουμε και αξίες».
Για να εμπεδώσουμε και το μήνυμα. Αν έχεις φαγητό, ένα ρούχο και ένα σπίτι, τα έχεις όλα, μεγάλε. Τι να τα κάνεις τα παραπάνω; Είσαι πλήρης, είσαι αυτάρκης και μπορείς να ψαχτείς πια για τις αξίες. Το «Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη» το κρατάμε, κανονικά.
Και τώρα εσύ, μεγάλε, κάτσε στο μπαλκονάκι σου, στο δυτικό τομέα της Β’ Αθηνών, κόψε λίγο καρπουζάκι με φετούλα, άκου το μπαγλαμαδάκι, κλείσε τα μάτια και ...
φαντάσου ότι χτυπάς τον Σκουρλέτη απαλά στην πλάτη, σαν φίλοι παλιοί.
Θα μπορούσα να σας τη μεταφέρω, αλλά δεν τολμώ. Καλύτερα να τη δείτε μόνοι σας
Ομως αμέσως μετά γκρεμίζονται τα πάντα. Βλέπουμε ένα σαξόφωνο να παίζει. Μα, είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν; Σαν να βάζεις ντισκομπάλα στην Καπνικαρέα. Εχεις αυτήν την ατάκα και βάζεις σαξόφωνο; Ούτε στο Μουντιάλ δεν χάθηκε τέτοια ευκαιρία.
Με μια ατάκα και πέντε νότες μπαγλαμά τα είχες πει όλα. Αλλά σε αυτό το σποτ οι μπαγλαμάδες ήταν πίσω από την κάμερα.
Βλέπουμε μετά τον Σκουρλέτη μπροστά σε ένα χάρτη, σαν τον Τζορτζ τον Πάτον πριν από την απόβαση στη Νορμανδία, να κομματιάζει τη Β’ Αθηνών, ενώ τον ακούμε να μας εξηγεί γιατί ήταν δίκαιο και, φυσικά, έγινε πράξη. Όλα λάθος και εδώ. Το σωστό είναι να αρχίσεις με το σπιτάκι και τις αξίες, να περάσεις στην Καισαριανή και μετά να δείξεις τον Σκουρλέτη να περιδιαβαίνει στις γειτονιές έχοντας στον ώμο εκείνο το καφέ πέτσινο που φορούσε τα πέτρινα χρόνια της αντιπολίτευσης -ο Πάνος Σκουρλέτης και ο Φερνάντο Σάντος είναι οι δύο άνθρωποι που έχουν συνδέσει την καριέρα τους με ένα καφέ πέτσινο, υποθέτω όχι το ίδιο. Γιατί, αν μη τι άλλο, ο Πάνος ο Σκουρλέτης δεν απομακρύνθηκε ποτέ από τον λαό. Και επιστρέφεις πάλι στην πρώτη ατάκα, αυτή τη φορά με τον Σκουρλέτη. «Έχουμε ανάγκη το φαγητό, το ρούχο, το σπίτι… Χρειάζεται όμως να έχουμε και αξίες».
Για να εμπεδώσουμε και το μήνυμα. Αν έχεις φαγητό, ένα ρούχο και ένα σπίτι, τα έχεις όλα, μεγάλε. Τι να τα κάνεις τα παραπάνω; Είσαι πλήρης, είσαι αυτάρκης και μπορείς να ψαχτείς πια για τις αξίες. Το «Ηταν δίκαιο και έγινε πράξη» το κρατάμε, κανονικά.
Και τώρα εσύ, μεγάλε, κάτσε στο μπαλκονάκι σου, στο δυτικό τομέα της Β’ Αθηνών, κόψε λίγο καρπουζάκι με φετούλα, άκου το μπαγλαμαδάκι, κλείσε τα μάτια και ...
φαντάσου ότι χτυπάς τον Σκουρλέτη απαλά στην πλάτη, σαν φίλοι παλιοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου