Με κίνδυνο να φανώ ακραίος, εάν ήδη από προχθές τεκμηριωνόταν ο εμπρησμός, ειδικά στην Ανατολική Αττική, και οι Αρχές συνελάμβαναν αμέσως τους εμπρηστές, θα πρότεινα να τους περιφέρουν στα καμένα και κυρίως να μεταφέρουν οι ίδιοι τα απανθρακωμένα πτώματα. Να δούνε, και να πιάσουν, τι έκαναν. Και μετά να φυλακιστούν για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Κανονικά, το πρώτο μισό της εναρκτήριας παραγράφου θα έπρεπε να το διαγράψω. Αλλά σκόπιμα το αφήνω ως έχει: η οργή πρέπει και να εκφράζεται. Στις ακραίες ώρες που ζούμε, η συναισθηματική φόρτιση δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος – μάλλον είναι ο χειρότερος. Η εναρκτήρια πρόταση ας εκληφθεί λοιπόν ως μια έκρηξη οργής η οποία, μόλις περάσει το πρώτο κύμα, θα πρέπει να πούμε το εξής: η τιμωρία εις βάρος των αποδεδειγμένα εμπρηστών θα πρέπει να είναι παραδειγματική, εντός του νομικού πλαισίου φυσικά. Αλλά να είναι αυστηρή, αυστηρότατη. Το έγκλημα που διαπράττουν είναι μαζικό, είναι ειδεχθές, στρέφεται ενάντια στη φύση, στον άνθρωπο και τα ζώα, στρέφεται ενάντια στην ίδια τη χώρα.
Βεβαίως, έως αυτή τη στιγμή –Τρίτη απόγευμα– δεν έχει αποδειχθεί τίποτα περί εμπρησμού, όχι ακόμα. Τίθεται ένα άλλο ερώτημα: αν οι χθεσινές φωτιές (ή κάποιες από αυτές) δεν προήλθαν από εμπρησμό αλλά από καθαρή ατυχία ή ανθρώπινη αβλεψία και ανευθυνότητα;
Μας αρέσει στην Ελλάδα να φαντασιωνόμαστε εχθρούς, ομιχλώδεις, αόρατους, σκιώδεις, ξένους κυρίως, δεν μας αρέσει όμως να παίρνουμε μέτρα προστασίας. Το πρώτο είναι εύκολο και θεαματικό· το δεύτερο δύσκολο, κοπιώδες και άχαρο.
Το αυτονόητο όμως ερώτημα παραμένει: διαχρονικά μιλώντας, υπάρχει επαρκής μηχανισμός πολιτικής προστασίας ο οποίος να διδάσκεται, να εξασκείται, να δοκιμάζεται ανεξαρτήτως κυβέρνησης και ασχέτως του σε ποιο κόμμα ανήκει ο/η εκάστοτε περιφερειάρχης;
Πυροσβέστες, αστυνομία, Τοπική Αυτοδιοίκηση, κεντρική κυβέρνηση και όποιος άλλος φορέας να συντονίζονται με έναν κάποιο αυτοματισμό μόλις δημιουργηθεί το πρόβλημα;
Επίσης, έχει σχεδιαστεί ένα είδος ενημέρωσης προς τους πολίτες που ζουν σε περιοχές υψηλού κινδύνου; Αρχές κάθε καλοκαιριού να γίνεται κάθε χρόνο μια ενημέρωση για την προστασία τους και τους τρόπους διαφυγής τους;
Κακά τα ψέματα. Ορισμένες φυσικές καταστροφές απλώς δεν μπορούν να αποφευχθούν. Η προχθεσινή κόλαση, ανεξάρτητα από το αν ήταν ανθρώπινο έργο ή όχι, είχε όλα αυτά τα στοιχεία: τους πανίσχυρους ανέμους, τις πευκόφυτες εκτάσεις, τα σπίτια μέσα στις δασικές περιοχές και δρόμους στενούς, οι οποίοι μόλις γεμίσουν με κονβόι από αυτοκίνητα, μπλοκάρουν. Ενα κράτος σε στοιχειώδη ετοιμότητα μπορεί όμως να σώσει περισσότερες ζωές, αν μη τι άλλο.
Λόγια του αέρα, θα μου πείτε. Και θα συμφωνήσω. Οπως ξεχάστηκε η τραγωδία του 2007, έτσι θα ξεχαστεί και η τωρινή.
Μπορεί οι Ελληνες να μη βαρυνόμαστε με αποικιοκρατίες ή με σφαγές και γενοκτονίες, όμως...
είμαστε ένοχοι ενός συνεχούς μέσα στον χρόνο εγκλήματος: κατά της χώρας μας. Από την περιφρόνηση του δημόσιου χώρου και την καταπάτηση έως τις πυρκαγιές. Εμείς είμαστε οι εμπρηστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου