ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΑΡΙΣΤΕΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Το σκληρό πρόβλημα της ιδεολογίας

Γράφει ο Γιάννης Νικολής 

Ψυχίατρος, Ψυχαναλυτής Ομάδας, Διδάκτωρ Ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και ιδρυτής της Λέσχης Φιλελεύθερου Προβληματισμού

Έχει τονισθεί από πολλούς, και σήμερα είναι γενικά αποδεκτό, ότι η αριστερά και οι ποικίλες εκφάνσεις του κολεκτιβισμού (ως αντίληψη) έχουν επικρατήσει ιδεολογικά εδώ και χρόνια. 

 Η κυριαρχία αυτή έχει καταστήσει τις ιδέες του κολεκτιβισμού (ή της αριστεράς αν προτιμάτε) "καλές", "ευπρόσδεκτες", καθαγιασμένες και γενικά δόκιμες και επιθυμητές για την κοινωνία.

Η μόνη κριτική που μέχρι τώρα δέχτηκαν οι ιδέες του κολεκτιβισμού ήταν ως προς την εφαρμογή τους. Οι διάφοροι δηλαδή απολογητές των αστικών καθεστώτων δεν αμφισβήτησαν αλλά και δεν αμφισβητούν την ηθική υπεροχή των αριστερών ιδεών, αντίθετα την αποδέχονται. Αντιτάσσουν μόνο ότι οι ιδέες αυτές και οι πρακτικές που συνεπάγονται αποτυγχάνουν.

Όποτε συμβεί το παραπάνω, η ιδεολογική ήττα (των υποτιθέμενων υπερασπιστών των ιδεών της ελευθερίας) και η συνακόλουθη νίκη των κολεκτιβιστών είναι άμεση, σαρωτική και καθοριστική.

Οι αριστεροί κολεκτιβιστές απαντούν στην κριτική της αποτυχίας εύκολα, κουτοπόνηρα αλλά και αποτελεσματικά. Ναι απέτυχαν τα σοσιαλιστικά κράτη. Αλλά διότι υπήρχε "ιμπεριαλιστική περικύκλωση", επειδή ο λαός "δεν ήταν αρκετά συνειδητοποιημένος", "οι παραγωγικές δυνάμεις δεν είχαν αναπτυχθεί επαρκώς" και άλλα έξυπνο-ανόητα δια των οποίων "θολώνουν τα νερά" της ιδεολογικής τους χρεοκοπίας και (της χρεοκοπίας) των συνακόλουθων πρακτικών τους...

Μόλις η ιδεολογική αντιπαράθεση μείνει στο σημείο αυτό τρία είναι τα βασικά δεδομένα που απορρέουν. 

Η ιδεολογία των κολεκτιβιστών είναι καλή και άγια (1), έχει μερικά προβλήματα ως προς την εφαρμογή της (2) και εμείς (οι νέοι κολεκτιβιστές) λαμβάνοντας υπ’ όψιν την αρνητική πείρα των προηγούμενων θα τα κάνουμε καλά (3)... και ο λαός επιτέλους θα ευτυχήσει...

Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά αυτό είναι το μοτίβο επί του οποίου στηρίχθηκε η κατά κύματα επέλαση και ιδεολογική νίκη-κυριαρχία της αριστεράς των κολεκτιβιστών. Οι ιδέες μας είναι άγιες, ηθικές, δίκαιες έστω κι’ αν εφαρμόσθηκαν λάθος... Σε αντίθεση με τις αμαρτωλές, ανήθικες και άδικες ιδέες των καπιταλιστικών αιμοδιψών γουρουνιών...

Έτσι στην καθημερινότητα του πολίτη, στη σκέψη του, στην προσέγγιση της πραγματικότητας του αλλά και στα σχολικά βιβλία κυριαρχεί η φροντίδα που το κράτος πρέπει να παρέχει στον άνθρωπο, στον πολίτη...

Τα παραδείγματα άπειρα, ό,τι και να συμβεί η μόνιμη επωδός (και της κάθε αντιπολίτευσης) είναι: Πού είναι το κράτος; Γιατί δεν ήταν προετοιμασμένο το κράτος; Γιατί δεν έκανε εκείνο ή το άλλο το κράτος;

Και φυσικά τα ερωτήματα αυτά είναι ενδεικτικά της απόλυτης κατίσχυσης των αριστερών κολεκτιβίστικων ιδεών.

Από την άλλη πλευρά όλο το φάσμα των κρατικοπαρεμβατιστών αλλά και των φο-φιλελεύθερων δεν έχει να αντιτάξει κάτι αξιόλογο. Και αν ακόμη αντιτάξει κάτι άλλο, ας πούμε μια πρόταση για την κατάργηση ενός οργανισμού "πιστοποίησης των φυτών", η πρόταση αυτή μπορεί να έχει ένα βαθμό αποτελεσματικότητας αλλά σίγουρα είναι ηθικά υποδεέστερη.

Καταλήξαμε συν τω χρόνω οι κρατικοπαρεμβατισές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ (που μην ξεχνάμε πως ξεκίνησε με όλο το κολεκτιβίστικο αριστερό ιδεολογικό οπλοστάσιο ανά χείρας), οι ΑΝΕΛ αλλά και άλλοι να διαγκωνίζονται ως προς τις προτάσεις για επιτυχείς και δόκιμες παρεμβάσεις του απαραίτητου καθαγιασμένου κράτους. Το ονόμασαν και "δημόσιο" παρ’ ό,τι αυτό ανήκει, υπηρετείται και υπηρετεί την νομενκλατούρα που το διοικεί και το διαφεντεύει.

Είναι εμφανές δηλαδή ότι οδηγούμαστε σε μια ιδεολογική πενία ως προς το να αντιταχθεί μια πρόταση για την κοινωνία που να μην είναι αριστερή-κολεκτιβίστικη ή έστω κρατικοπαρεμβατική. 

Έτσι τα κόμματα που δεν κατατάσσονταν στην αριστερά δεν είχαν και δεν έχουν τίποτα να πουν που να δίνει ένα όραμα στην κοινωνία και στους πολίτες...

Αναμασούσαν και αναμασούν κολεκτιβίστικες ιδέες παρουσιάζοντάς τες από μια κρατικοπαρεμβατική διάσταση. Πχ "θα δημιουργήσουμε τόσες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας", "θα αυξήσουμε τις παροχές στους συνταξιούχους", "θα εξορθολογήσουμε το κόστος της ΕΡΤ" και κάπου κάπου θα "θα ιδιωτικοποιήσουμε το λιμάνι της Θεσσαλονίκης γιατί έτσι θα έρθουν επενδύσεις και θα αυξηθεί η κίνησή του". 

Η επικέντρωση βέβαια είναι όχι στο ότι δεν έχει καμιά δουλειά το κράτος να ασχολείται με τις θέσεις εργασίας, τις συντάξεις, τα λιμάνια ή με τα τηλεοπτικά κανάλια αλλά στο ότι δια της παρέμβασης του κράτους αυτά θα λειτουργήσουν καλύτερα... Ε!!! λοιπόν αυτή είναι η ιδεολογική κυριαρχία της αριστερής-κολεκτιβίστικης ιδεολογίας του κράτους πατερούλη...

Το χειρότερο είναι ότι...

 διάφοροι φιλελεύθεροι και φο-φιλελεύθεροι ξόδεψαν και εξάντλησαν τεράστιες δυνάμεις για να κάνουν σωστές προτάσεις. Προτάσεις για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τους σιδηροδρόμους, την παιδεία, την υγεία και ότι άλλο φανταστεί κανένας χωρίς όμως να αμφισβητούν την άγια, δίκαιη και ηθική αριστερή ιδεολογία.

Ποτέ δεν βγήκαν να πουν ότι εμείς απορρίπτουμε όλες αυτές τις αριστερές-κολεκτιβίστικες και τις κρατικοπαρεμβατικές θέσεις όχι μόνο ως αναποτελεσματικές αλλά κυρίως ως ανήθικες, άδικες και άθλιες. Και (οι ιδέες των κολεκτιβιστών και των κρατικοπαρεμβατιστών) είναι αήθεις, άδικες και άθλιες γιατί προτείνουν στον πολίτη να επαναπαύεται στην "αγκαλιά" του "στοργικού" μεγάλου κράτους εγκαταλείποντας την δική του ευθύνη. Είναι αυτές οι ιδέες που τον προτρέπουν να εγκαταλείψει την δική του ευθύνη του να προσπαθεί και να αγωνίζεται για το δικό του καλό και όχι για το καλό ενός απίθανου και απροσδιόριστου συνόλου που συνήθως ονομάζουν λαό. 

Είναι οι ιδέες των κολεκτιβιστών που δεν θέλουν ανθρώπους που αναλαμβάνουν την ευθύνη να δημιουργήσουν επιχειρήσεις και ανθρώπους που προσπαθούν να διαπρέψουν δια της αριστείας.

Είναι αυτές οι ιδέες που διεκδικούν να παίρνουν όλοι (οι αδύναμοι λένε) χωρίς να λαμβάνουν υπ’ όψιν ποιός και πώς εργάζεται και τι παράγει.  

Είναι αυτοί που εδώ και χρόνια απαξίωσαν και απαξιώνουν κάθε μέρα τους πραγματικά εργαζόμενους και τους παραγωγούς πλούτου. Και είναι ακριβώς όλα αυτά (και άλλα) που καθιστούν τις ιδέες τους άθλιες, άδικες, ανήθικες πέραν της ανοησίας που εμπεριέχουν.

Όταν όμως τα θέματα της ιδεολογικής μάχης δεν τεθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο οι αριστεροί κολεκτιβιστές εκ παραλλήλου με τους κάθε λογής κρατικοπαρεμβατισές έχουν κερδίσει την ιδεολογική μάχη. Για να τεθούν όμως αυτά τα θέματα κατ’ αυτόν τον τρόπο απαιτείται κάτι που ελλείπει πλήρως… κι’ αυτό είναι η ιδεολογική επάρκεια… η κατοχή των ιδεών της ελευθερίας…

Όταν ελλείπει η ιδεολογική κατάρτιση τότε οι φο-φιλελεύθεροι θα αναλωθούν σε σωστές προτάσεις (για ιδιωτικοποιήσεις πχ) χωρίς όμως να μπορέσουν (και δεν μπορούν εδώ και χρόνια) να ανατρέψουν την ιδεολογική κυριαρχία των αριστερών κολεκτιβιστών. Άλλωστε πολλοί εκ των φο-φιλελευθέρων είναι "μασκαρεμένοι" κρατιστές που προσδοκούν να κυβερνήσουν... και όχι να αποδοθούν (και οικονομικές) ελευθερίες στους πολίτες...

Και εδώ είναι το σκληρό πρόβλημα της ιδεολογίας καθώς διάφοροι φο-φιλελεύθεροι νομίζοντας ότι οι ιδέες της ελευθερίας εξαντλούνται στην κατανόηση της αποτελεσματικότητας των ιδιωτικοποιήσεων και των αγορών στην ουσία αποδέχονται την ηθική υπεροχή των κολεκτιβίστικων ιδεών. Τότε τους απομένει ως όραμα και ως πρόταση για την ελληνική κοινωνία και τους έλληνες πολίτες το γνωστό και κατάπτυστο "σύνθημα"-όραμα "Να γίνουμε μια κανονική χώρα"… που αποτελεί και θέση δια της οποίας οι ιδέες της ελευθερίας ενταφιάζονται…

Συνακόλουθα στους ώμους όσων έχουν κατανοήσει κάτι παραπάνω από τις ιδέες της ελευθερίας πέφτει ένα μεγάλο βάρος. Το βάρος να τις καταστήσουν γνωστές και να τις διαδώσουν...