Αποδίδει ο Στρατηγικός Σχεδιασμός στο Μαξίμου. •
Οταν η κυβέρνηση έχει να πηδήξει κανένα παλούκι επεμβαίνει ο Από
Μαξίμου Εσμός και αμολάει έναν βαρβάτο αντιπερισπασμό χάρη στον οποίο
αποφεύγεται το βαθύ κάθισμα στο παλούκι. • Οπως λ.χ. όταν, μετά το
μεγάλο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό στην Αθήνα, η κυβέρνηση, τσουπ,
ξεπέταξε ξαφνικά την επομένη το «τεράστιο πολιτικό» σκάνδαλο της
Novartis, με το οποίο ενοχοποιούσε καμιά δεκαριά πολιτικούς αντιπάλους
της -και έτσι έστειλε την μπάλα στην εξέδρα όσον αφορά τις εντυπώσεις
από τη μεγάλη συγκέντρωση για το Μακεδονικό.
• Ο ίδιος «μηχανισμός» λειτούργησε και τώρα κάνοντας το πολυπόθητο «τηλεφώνημα Ζάεφ προς Τσίπρα» να αργήσει τόσο που ήρθε ήρθε ήρθε και συνέπεσε -κοίτα να δεις σύμπτωση- με τη συζήτηση στη Βουλή του «πολυνομοσχεδίου» που κλείνει το 3ο και ανοίγει το 4ο Μνημόνιο -το… μεταμνημονιακό. • Το συνημμένο στην «καθαρή έξοδο». • Το δεκαετούς και βάλε διάρκειας. • Αυτό που παλεύει ο Τσίπρας με νύχια και φαράσια να χώσει κάτω απ’ το χαλί -και το οποίο, πάντως, κατάφερε αρκούντως να κουκουλώσει μέσω του «Μακεδονικού» όσο συζητιόταν και ψηφιζόταν στη Βουλή.
•Νέα φασούλια στη ζωή μας από τις Πρέσπες πέρα από τα γνωστά, λιγουρευτά φασόλια-γίγαντες της περιοχής. • Μαζί έρχονται και νέα μαλλιοτραβήγματα στην εσωτερική πολιτική ζωή των δύο χωρών και για πολύ καιρό απ’ ό,τι φαίνεται. • Ηδη έχουν αρχίσει τα χάλκινα ένθεν και ένθεν των συνόρων. Ετσι κι αλλιώς έχουμε πολύ μαλλί να ξάνουμε κι οι δυο ώσπου να καταλήξει κάπου η όλη κατάσταση. • Για μαλλί άλλωστε πήγαμε. Μόνο μη βγούμε βαθιά κουρεμένοι.
•Πράγμα καθόλου απίθανο για τους μετέχοντες στο Κινάλ -να βγουν απροσδοκήτως αυτοί κουρεμένοι, • κεκαρμένοι εν χρω μάλιστα, γουλί δηλαδή. Διότι δεν το ’χουν και δύσκολο να γίνουν από τέσσερα χωριά χωριάτες, ακόμα δεν έγιναν καλά καλά χωριό. Φαίνεται πως ορισμένοι εκειμέσα ψάχνουν αιτία. Λες και τους βάλανε με το ζόρι στο μαντρί.
• Οι «Θεσμοί», η Τρόικα, το Κουαρτέτο, οι δανειστές τέλος πάντων, ταπώνουν γερά τον ελληνικό ασκό του Αιόλου. • Τον σφραγίζουν. • Εκείνοι βλέπουν την πολιτική ηγεσία της χώρας να ξερογλείφεται ήδη για τα μετά το «τέλος των μνημονίων». • Ν’ αρχίσει τα παλιά της συχωρεμένης. • Και παίρνουν τα μέτρα τους για να μην μπλέξουν πάλι με το απροσάρμοστο της ευρωζώνης.
• Εμείς οι ιθαγενείς, εκτός από τις πολιτικές ηγεσίες,
βλέπουμε και τους ανθρώπους της χώρας, βλέπουμε τους εαυτούς μας.
• Αλλάξαμε καθόλου στην οκταετία της Κρίσης;
• Μα καθόλου. • Τα γεγονότα γύρω μιλάνε μόνα τους κάθε μέρα.
• Το ίδιο αδιάφοροι για το συλλογικό καλό,
• το ίδιο τομαριστές,
• το ίδιο διεφθαρμένη κοινωνία οριζοντίως και καθέτως,
• απατεωνίσκοι,
• κομπιναδόροι,
• έτοιμοι πάντα να χώσουμε
χερούκλα «στο δημόσιο»,
• αφασικοί για τους δημοκρατικούς θεσμούς, για την εγκληματική αρνησιδικία που επικρατεί στη Δικαιοσύνη,
• ζαμανφουτίστες για το χάλι της εκπαίδευσης,
• μουγκά υποζύγια απέναντι στην ανεπάρκεια των νοσοκομείων, το ξεχαρβάλωμα των μέσων συγκοινωνίας, την εγκληματικότητα που γιγαντώνεται,
• έτοιμοι πάντα...
να ρίξουμε τις ευθύνες μας σε κάποιους «άλλους».
•Ο Θεοδόσης Τάσιος, Νέστωρ της ακαδημαϊκής μας τάξης, «εμφανίζεται εξόχως προβληματισμένος για το μέλλον» γράφει ο Γιώργος Τερζής που του πήρε συνέντευξη για την «Κ»: • «Η νοοτροπία που μας έφερε στα δανειστικά συμφωνητικά παραμένει σχεδόν αλώβητη σε πολύ μεγάλες ομάδες του λαού μας, • Πώς λοιπόν μπορούμε να ελπίζομε στην “υπέρβαση”;».
«Να ελπίζομε στην υπέρβαση»;
• Ούτε καν που τη σκεφτήκαμε.
• Ο ίδιος «μηχανισμός» λειτούργησε και τώρα κάνοντας το πολυπόθητο «τηλεφώνημα Ζάεφ προς Τσίπρα» να αργήσει τόσο που ήρθε ήρθε ήρθε και συνέπεσε -κοίτα να δεις σύμπτωση- με τη συζήτηση στη Βουλή του «πολυνομοσχεδίου» που κλείνει το 3ο και ανοίγει το 4ο Μνημόνιο -το… μεταμνημονιακό. • Το συνημμένο στην «καθαρή έξοδο». • Το δεκαετούς και βάλε διάρκειας. • Αυτό που παλεύει ο Τσίπρας με νύχια και φαράσια να χώσει κάτω απ’ το χαλί -και το οποίο, πάντως, κατάφερε αρκούντως να κουκουλώσει μέσω του «Μακεδονικού» όσο συζητιόταν και ψηφιζόταν στη Βουλή.
•Νέα φασούλια στη ζωή μας από τις Πρέσπες πέρα από τα γνωστά, λιγουρευτά φασόλια-γίγαντες της περιοχής. • Μαζί έρχονται και νέα μαλλιοτραβήγματα στην εσωτερική πολιτική ζωή των δύο χωρών και για πολύ καιρό απ’ ό,τι φαίνεται. • Ηδη έχουν αρχίσει τα χάλκινα ένθεν και ένθεν των συνόρων. Ετσι κι αλλιώς έχουμε πολύ μαλλί να ξάνουμε κι οι δυο ώσπου να καταλήξει κάπου η όλη κατάσταση. • Για μαλλί άλλωστε πήγαμε. Μόνο μη βγούμε βαθιά κουρεμένοι.
•Πράγμα καθόλου απίθανο για τους μετέχοντες στο Κινάλ -να βγουν απροσδοκήτως αυτοί κουρεμένοι, • κεκαρμένοι εν χρω μάλιστα, γουλί δηλαδή. Διότι δεν το ’χουν και δύσκολο να γίνουν από τέσσερα χωριά χωριάτες, ακόμα δεν έγιναν καλά καλά χωριό. Φαίνεται πως ορισμένοι εκειμέσα ψάχνουν αιτία. Λες και τους βάλανε με το ζόρι στο μαντρί.
• Οι «Θεσμοί», η Τρόικα, το Κουαρτέτο, οι δανειστές τέλος πάντων, ταπώνουν γερά τον ελληνικό ασκό του Αιόλου. • Τον σφραγίζουν. • Εκείνοι βλέπουν την πολιτική ηγεσία της χώρας να ξερογλείφεται ήδη για τα μετά το «τέλος των μνημονίων». • Ν’ αρχίσει τα παλιά της συχωρεμένης. • Και παίρνουν τα μέτρα τους για να μην μπλέξουν πάλι με το απροσάρμοστο της ευρωζώνης.
• Εμείς οι ιθαγενείς, εκτός από τις πολιτικές ηγεσίες,
βλέπουμε και τους ανθρώπους της χώρας, βλέπουμε τους εαυτούς μας. • Αλλάξαμε καθόλου στην οκταετία της Κρίσης;
• Μα καθόλου. • Τα γεγονότα γύρω μιλάνε μόνα τους κάθε μέρα.
• Το ίδιο αδιάφοροι για το συλλογικό καλό,
• το ίδιο τομαριστές,
• το ίδιο διεφθαρμένη κοινωνία οριζοντίως και καθέτως,
• απατεωνίσκοι,
• κομπιναδόροι,
• αφασικοί για τους δημοκρατικούς θεσμούς, για την εγκληματική αρνησιδικία που επικρατεί στη Δικαιοσύνη,
• ζαμανφουτίστες για το χάλι της εκπαίδευσης,
• μουγκά υποζύγια απέναντι στην ανεπάρκεια των νοσοκομείων, το ξεχαρβάλωμα των μέσων συγκοινωνίας, την εγκληματικότητα που γιγαντώνεται,
• έτοιμοι πάντα...
να ρίξουμε τις ευθύνες μας σε κάποιους «άλλους».
•Ο Θεοδόσης Τάσιος, Νέστωρ της ακαδημαϊκής μας τάξης, «εμφανίζεται εξόχως προβληματισμένος για το μέλλον» γράφει ο Γιώργος Τερζής που του πήρε συνέντευξη για την «Κ»: • «Η νοοτροπία που μας έφερε στα δανειστικά συμφωνητικά παραμένει σχεδόν αλώβητη σε πολύ μεγάλες ομάδες του λαού μας, • Πώς λοιπόν μπορούμε να ελπίζομε στην “υπέρβαση”;».
«Να ελπίζομε στην υπέρβαση»;
• Ούτε καν που τη σκεφτήκαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου