- Καλησπέρα, Γιάννη με λένε.
- Καλησπέρα, καθίστε.
- Ευχαριστώ.
- Τι θα θέλατε;
- Νά, για την αγγελία ήρθα.
- Α, τώρα δεν μπορώ. Περάστε αύριο από το γραφείο μου, πρωινές ώρες.
- Ποιο γραφείο;
- Το δικό μου. Για το σπίτι που νοικιάζω δεν λέτε;
- Όχι, όχι, για την άλλη αγγελία.
- Ποια αγγελία;
- Για τα νέα μέλη;…
-
Α! Ε πείτε το, άνθρωπέ μου. Τα μπέρδεψα γιατί έχω ένα μήνα τώρα που
ταλαιπωριέμαι με ένα σπίτι εκεί χάμω, και τίποτα. Μεγάλη ταλαιπωρία.
Ξέρετε τι απαιτήσεις έχει ο κόσμος;
- Πολλές, ε;
- Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Θέλουν να σου το πάρουν τσάμπα. Σου πίνουν το αίμα.
- Ποπό.
- Αφήστε. Εδώ μάς έχει φτάσει ο καπιταλισμός, κύριέ μου.
- Δεν αμφιβάλλω.
- Και τα Μνημόνια.
- Φυσικά και τα Μνημόνια.
- Σου λέει ο άλλος, «Δεν μπορώ να δώσω πάνω από πεντακόσια».
- Αν είναι δυνατόν.
- Γιατί όλα είναι θέμα λιτότητας, κύριε. Όλα!
- Συμφωνώ!
- Έχουν κλείσει την κάνουλα του χρήματος, και ο κόσμος δεν έχει για να πληρώσει ένα αξιοπρεπές νοίκι.
- Καταλαβαίνω…
- Είναι ακριβώς αυτό: χτύπημα στην αξιοπρέπεια του λαού. Του απλού κοσμάκη. Του μεροκαματιάρη, του ανειδίκευτου, του μισθωτού…
- …και του συνταξιούχου.
- Βεβαίως και του συνταξιούχου!
- Συμφωνώ απολύτως.
- Έτσι που λέτε. Οπότε εσείς δεν ήρθατε για την αγγελία.
- Ε, για την αγγελία ήρθα, αλλά για την άλλη.
- Πάντως, αν ξέρετε κάποιον του χώρου μας που να ψάχνει για σπίτι, να μου πείτε. Τριάρι, φρεσκοβαμμένο, εντοιχισμένες ντουλάπες…
- Ορόφου;
- Εμ τι; Υπόγειο; Γιάφκα νοικιάζουμε; Στον τρίτο είναι. Ανατολικομεσημβρινό.
- Θα το έχω υπόψη μου.
- Πέντε πενήντα. Ακατέβατα.
- Καλώς.
- Βέβαια στο συμβόλαιο θα γράψουμε διακόσια είκοσι.
- Εντάξει…
- Γιατί μάς κλέβει η εφορία.
- Ναι, ασφαλώς.
- Το μακρύ χέρι του καπιταλισμού.
- Πολύ μακρύ, συμφωνώ.
- Οπότε, μας κλέβετε, ρε αλήτες; Θα σας κλέψουμε κι εμείς!
- Όπου μπορούμε.
- Α να γεια σου. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Όπου μπορούμε. Στα συμβόλαια; Στα συμβόλαια.
- Έτσι.
- Στα λεωφορεία; Στα λεωφορεία.
- Στο μετρό; Στο μετρό.
- Ε, εκεί δεν χρειάζεται, είναι η μπάρα ανοιχτή.
- Α ναι, σωστά.
- Για τους μη έχοντες.
- Και μη κατέχοντες.
- Πολύ καλά τα λέτε, πάρα πολύ καλά τα λέτε.
- Ευχαριστώ, ευχαριστώ.
- Λοιπόν, τι θα θέλατε;
- Σας είπα, για την αγγελία ήρθα.
- Για τα νέα μέλη;
- Ακριβώς.
- Πάρα πολύ ωραία, κύριέ μου, μπράβο σας, κάνατε την καλύτερη επιλογή.
- Α, ευχαριστώ.
- Είμαστε μακράν οι καλύτεροι.
- Το πιστεύω.
- Και με την καλύτερη κάλυψη από τα μίντια. Ακόμη και από τα συστημικά και τα νεοφιλελεύθερα.
- Μπράβο σας.
- Ό,τι μπορούμε κάνουμε… Λοιπόν, παρακολουθείτε τις δράσεις μας, ναι;
- Φυσικά.
- Καιρό τώρα, καιρό;
- Ε ναι, αρκετό καιρό.
- Να ’στε καλά, να ’στε καλά. Ένα νεράκι να κεράσω;
- Ένα νεράκι θα το ’πινα.
- Σύντροφε! Πιάσε ένα νεράκι, σε παρακαλώ. Της βρύσης.
- Ευχαριστώ…
- Λοιπόν, καλέ μου κύριε, εμείς είμαστε ο Ρουβίκωνας. Εσείς, είπαμε, είστε ο…;
- Γιάννη με λένε.
- Α ναι. Γιάννη.
- Με δύο νι;
- Ε ναι, τι, με τρία;
- Χαχά, πώς τα λέτε.
- Πικρό χιούμορ, τι να κάνω κι εγώ. Είμαι και...
- Άνεργος;
- Ναι, αφήστε.
- Πολύ λυπάμαι. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές.
- Ακριβώς…
- Αίσχος.
- Μεγάλο αίσχος.
- Το μεγαλύτερο.
- Δεν αφήνουν τον κόσμο να προσληφθεί από καμία υπηρεσία. Όχι όλους, τέλος πάντων.
- Ακριβώς…
- Ακριβέστατα. Και; Είστε καιρό τώρα άνεργος;
- Να μην είμαι ενάμιση χρόνο;
- Ποπό! Άσχημο πράγμα η ανεργία, πολύ άσχημο.
- Δεν λέτε τίποτα.
- Άλλο ένα πλήγμα στην αξιοπρέπεια του ατόμου.
- Ακριβώς. Και όχι μόνο.
- Τι και όχι μόνο;
- Ε, λέω, είναι και το οικονομικό.
- Δηλαδή;
- Έεε… νά, τα έξοδα, το ’να τ’ άλλο…
- Ναι, ασφαλώς. Αλλά από την άλλη έχει τονωθεί και το επαναστατικό σας φρόνημα, έτσι δεν είναι;
- Α, ναι, βεβαίως. Απολύτως. Έχει τονωθεί πολύ.
- Ενώ με τη δουλίτσα, κύριέ μου, και με το μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, σκουριάζει.
- Το δικό μου επαναστατικό φρόνημα;
- Εμ το δικό σας φρόνημα, ντε. Ποιο; Το δικό μου;
- Με τίποτε το δικό σας!
- Α να γεια σας. Οπότε αυτάαα… Τι λέγαμε;
- Λέγαμε για την ανεργία. Ότι είναι κακό πράγμα και…
- Α ναι. Κακό, αλλά και καλό. Να μην τα μπερδεύουμε αυτά τα δύο.
- Όχι, προς Θεού.
- Είναι όπως το γιν-γιανγκ. Γιαπωνέζικη φιλοσοφία, ζόρικα κόλπα, πού να σας εξηγώ τώρα.
- Κινέζικα.
- Βρε ναι, το ίδιο είναι, δεν θα τα χαλάσουμε σ’ αυτά. Ώστε άνεργος, ε;
- Άνεργος.
- Κι εγώ τι να κάνω τώρα;
- Ε, τίποτα, τίποτα. Απλώς να… να διαμαρτυρηθώ θέλω… Νά, τέτοια.
- Α να διαμαρτυρηθείτε.
- Μάλιστα.
- Εμείς όμως δεν διαμαρτυρόμαστε, κύριέ μου. Εμείς αγωνιζόμαστε.
- Ναι, ναι. Μπράβο σας.
- Εμείς κάνουμε επανάσταση.
- Ναι, γι’ αυτό ήρθα.
- Άντε να σας χαρώ. Αν ήταν να διαμαρτυρηθούμε, θα κάναμε Σελίδα στο Facebook.
- Έεε… από το Facebook σας βρήκα.
- Από το Facebook;
- Ε, ναι… Εκεί είδα την αγγελία, και…
-
Α, σωστά, ναι. Ε, κάνουμε και τέτοια καμιά φορά. Το θέλει ο αγώνας,
ξέρετε. Είναι απαραίτητο. Βασικά, όλα τα μέσα είναι απαραίτητα.
- Ασφαλώς.
- Ακόμα και αυτά, τα μέσα των μέσων.
- Των κοινωνικών μέσων.
- Ναι. Αυτά που αποβλακώνουν τον κοσμάκη.
- Και που τα χρησιμοποιούν οι ισχυροί και οι βιομήχανοι για να μας πλασάρουν ό,τι…
- Επ! Πολλή φόρα πήρες εσύ.
- Συγγνώμη.
- Δεκτή. Οπότε τι θέλετε, είπαμε;
- Ε, τίποτα. Ξαναλέω, είδα την αγγελία σας, εκεί που λέτε να οργανωθούμε στον Ρουβίκωνα, και να ’μαι, ήρθα.
- Α, θέλετε να οργανωθείτε.
- Ακριβώς.
- Πολύ σοφή σκέψη, κύριε.
- Ευχαριστώ.
- Σας θαυμάζω.
- Να είστε καλά…
- Σπανίζουν οι νέοι σαν κι εσάς.
- Με κάνετε και κοκκινίζω…
- Να μην κοκκινίζετε καθόλου. Μηχανάκι έχετε;
- Τι μηχανάκι;
- Μηχανάκι, μηχανή, πώς το λένε; Δίτροχο, δίκυκλο, μοτοσικλέτα, παπάκι, Βέσπα; Βέσπα έχετε;
- Όχι, δεν έχω…
- Δεν μας κάνετε. Ο επόμενος!
- Αλλά μπορώ να βρω.
- Μπορείτε να βρείτε;
- Ε… ναι, έτσι νομίζω. Ένα μεταχειρισμένο ίσως. Μεταχειρισμένο κάνει;
- Πώς δεν κάνει, ερώτηση είναι τώρα αυτή;
- Σωστά…
- Ήμαρτον κάποιοι άνθρωποι…
- Οπότε όλα οκέι;
- Τι οκέι;
- Μόλις πάρω το μηχανάκι, λέω, όλα καλά; Θα γραφτώ;
- Τι είμαστε, κύριέ μου; Πιτσαρία είμαστε; Έτσι, άιντε-άιντε, όποιος έχει μηχανάκι γράφεται στις τάξεις μας;
- Όχι, ε;
- Όχι βέβαια.
- Τι άλλο χρειάζομαι;
- Τίποτα, την αίτηση που έχω εδώ…
- Αίτηση;
- Ε ναι, τι; Έχουμε πρόβλημα;
- Όχι, όχι.
- Α, είπα κι εγώ…
- Όχι, εντάξει. Να τη δω;
- Ε φυσικά να τη δείτε. Ποιος να τη δει; Ο Κούλης;
- Χαχά!
- Γιατί γελάτε;
- Έεε… τίποτα.
- Τα πράγματα είναι σοβαρά, κύριέ μου.
- Εμένα μου λέτε;
- Νεοφιλελεύθερο υβρίδιο, κύριέ μου.
- Ακριβώς αυτό.
- Το αυγό του φιδιού.
- Πράγματι…
- Γκοτζαμάνηδες.
- Όπως τα λέτε.
- Μνημονιακοί, κύριέ μου. Μιλάμε για φασίστες τώρα, όχι αστεία.
- Κανένα αστείο, όπως τα λέτε είναι.
- Εχθροί του λαού.
- Ναι.
- Προδότες του έθνους.
- Ναι.
- Ραγιάδες.
- Ναι, ναι.
- Ανθέλληνες.
- Αυτό.
- Μαρέβα.
- Παντού από πίσω κι αυτή.
- Είμαστε απέναντί τους.
- Γι’ αυτό ακριβώς ήρθα.
- Πλειστηριασμοί!
- Κακό πράγμα οι πλειστηριασμοί, ανατριχιαστικό.
- Εμ τι, καλό;
- Το χειρότερο.
- Και κόψιμο συντάξεων.
- Από τα γέρικα άλογα.
- Ποια γέρικα άλογα;
- Έεε… τους ηλικιωμένους. Τους συνταξιούχους. Τα σημερινά και αυριανά γέρικα άλογα της τάξης μας.
- Τι έχετε πάθει, κύριέ μου, σας πείραξε το νερό που ήπιατε;
- Ε, δεν μου το έφεραν τελικά εκείνο το νεράκι…
- Α μπα; Οπότε τι έγινε; Έχετε κάτι με τα ένζυμά σας;
- Μα… εσείς τα λέτε. Στο… στο βίντεο. Τα γέρικα άλογα;…
-
Άαα! Ε ναι, μωρέ, τώρα θυμήθηκα. Ναι. Τα γέρικα άλογα. Κοιτάχτε, πήραμε
καινούργιο διαφημιστή, έναν junior, και μας τα έχει κάνει λίγο μαντάρα
με τα βίντεο, αλλά οκέι. Θα στρώσει.
- Κατάλαβα.
- Αν και νομίζω απολύθηκε ήδη.
- Αχά…
- Ε ναι. Άκου γέρικα άλογα. Πολύ ρομαντικό. Εμείς δεν θέλουμε ρομαντισμούς. Θέλουμε;
- Όχι!
- Τι θέλουμε;
- Αγώνα!
- Α να γεια σου. Αγώνα.
- Κατά των Μνημονίων.
- Βεβαίως. Ή μάλλον, κατά των μνημονιακών απαιτήσεων. Των μνημονιακών συναινέσεων.
- Αυτό.
- Γιατί το Μνημόνιο από μόνο του δεν είναι κακό.
- Δεν είναι;
- Όχι. Τι είναι το Μνημόνιο;
- Τι είναι;
- Ε τι τι είναι; Ένα χαρτί είναι.
- Έεε… σωστά.
- Βεβαίως. Ένα χαρτί. Είναι ποτέ κακό ένα χαρτί;
- Ό…όχι. Ένα χαρτί από μόνο του όχι.
- Ακριβώς. Το θέμα είναι αν το τηρήσεις, καλέ μου άνθρωπε.
- Α, ναι. Ασφαλώς.
- Οπότε, το να υπογράψεις και ένα και δύο Μνημόνια δεν είναι κακό από μόνο του.
- Δίκιο έχετε.
- Εξ ου και οι κυβερνήσεις δεν είναι όλες ίδιες.
- Προς Θεού, δεν είναι.
- Άλλες τα υπογράφουν και τα τηρούν, και άλλες τα υπογράφουν και…; Και;
- Και…;
- Και τι κάνουν, μωρέ;
- Και δεν τα τηρούν;
- Επιτέλους! Πες τα, χρυσόστομε, δεν θα σ’ τα βγάζω με το τσιγκέλι, έχουμε και δουλειές.
- Οπότε, θέλετε να πείτε…
- Να μη σε νοιάζει τι θέλω να πω εγώ. Να σε νοιάζει τι θες να κάνεις εσύ.
- Μάλιστα.
- Για την πατρίδα.
- Μάλιστα!
- Για τον Λαό.
- Μάλιστα, μάλιστα!
- Για το Έθνος!
- Για το Έθνος!
- Έτσι μπράβο. Φαίνεστε πολύ καλός, τελικά. Θα πάτε μπροστά εσείς.
- Ευχαριστώ.
- Οπότε να δούμε πού θα σας βάλουμε…
- Μήπως να πετάω τρικάκια;
- Τρικάκια; Α, όλα εδώ τρικ είναι, κύριέ μου.
- Τρικ;
- Τίποτα, τίποτα. Λοιπόν. Στο καθήκον μας τώρα. Εδώ είναι τα χαρτόσημα, εδώ η αίτηση, τη συμπληρώνετε και μου τη δίνετε.
- Ωραία… Άαα, τον ΑΜΚΑ.
- Τι τον ΑΜΚΑ;
- Δεν θυμάμαι τον ΑΜΚΑ μου, ξεχνάω εύκολα αριθμούς, συγγνώμη.
-
Καλά, καλά, δεν πειράζει. Αφήστε το κενό αυτό και συμπληρώστε τα
υπόλοιπα. Ονοματεπώνυμο, όνομα πατρός, αριθμός δελτίου ταυτότητος… Α, κι
εκεί που λέει θρήσκευμα, γράψτε «άθεος».
- Άθεος;
- Ε τι, βουδιστής;
- Όχι, λέω… Οκέι, οκέι… Κι εδώ που λέει GDPR;
-
Εκεί απλώς θα το τσεκάρετε στο κουτάκι δίπλα, για να λαμβάνετε
ενημερώσεις και τα σχετικά. Μην μπλέξουμε τώρα και με τον νόμο.
Καταλαβαίνετε.
- Ναι, φυσικά. Ορίστε, έτοιμη η αίτηση.
- Ωραία, μπράβο, ωραιότατα. Άντε να πηγαίνετε τώρα γιατί έχω και μία άλλη συνάντηση…
- Ευχαριστώ, ναι. Και… και θα με καλέσετε εσείς;
- Για τι πράγμα;
- Για την επόμενη δράση.
- Α, ναι, φυσικά. Ποιος θέλετε να σας καλέσει; Κάνας υπουργός;
- Χαχά, ναι, οκέι, εντάξει. Έγινε, ευχαριστώ.
- Τίποτε, υποχρέωσή μου.
- Α, και κάτι τελευταίο: οι συγκεντρώσεις εδώ γίνονται; Στο Βοξ;
- Εδώ κάνουμε μόνο τα πάρτι, κύριέ μου, τι το περάσατε; Άκου εκεί συγκεντρώσεις…
- Ω, συγγνώμη.
-
Ε μα. Θα σας πουν οι υπεύθυνοι πού θα πρέπει να πάτε. Μπορεί να είναι
εδώ απέξω στην Πλατεία, μπορεί στο Πολυτεχνείο, μπορεί στην
Κουμουνδούρου, μπορεί οπουδήποτε. Εξαρτάται.
- Ωραία.
- Να πηγαίνετε τώρα.
- Να πηγαίνω, χάρηκα πολύ.
- No pasarán!
- No pasarán.
- Venceremos!
- Venceremos.
- Vamos a la playa!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου