ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΑΤΣΑΠΛΙΑΔΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Τρεις καθηγητές και η πατρίδα χάθηκε

Γράφει ο Λέανδρος Ρακιντζής 
Αρεοπαγίτης Ε.Τ., πρώην Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης

Drei proffesoren Vaterlannd verloren δηλαδή τρεις καθηγητές και η πατρίδα χάθηκε, είπε πριν 130 χρόνια ο Bismark, καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας. 

Κάτι ήξερε και, άλλωστε, επαληθεύθηκε στην πράξη σε πολλές δημοκρατικές χώρες, όπου ανατέθηκαν θέσεις ευθύνης σε καθηγητές πανεπιστημίου.

Στη χώρα μας ανθεί η λατρεία για τους καθηγητές πανεπιστημίου ακόμη και των ΤΕΙ και ΙΕΚ. Εξ’ ου και η πληθώρα των υπουργών καθηγητών στην παρούσα κυβέρνηση, γιατί νομίζουμε ότι λόγω της μορφώσεως και της γνώσεως ξένων γλωσσών που διαθέτουν μπορούν να ανταποκριθούν στα πιο δύσκολα διοικητικά και υπηρεσιακά καθήκοντα.

Ωστόσο, το παρελθόν μας έχει διδάξει ότι εκτός από κάποιους οικονομολόγους καθηγητές που άσκησαν επιτυχώς διοίκηση σε τράπεζες και μεγάλους οργανισμούς στους λοιπούς δημοσίους τομείς που τους ανατέθηκαν θέσεις ευθύνης μάλλον δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες, καθώς δεν διασώζεται η μνήμη τους ως επιτυχημένων. 

Διαβάζοντας την προκήρυξη του ΑΣΕΠ για τη διαδικασία επιλογής των γενικών και ειδικών γραμματέων που θα τοποθετηθούν με τετραετές συμβόλαιο στις θέσεις κλειδιά του Ελληνικού Δημοσίου για να ολοκληρωθεί το μνημονιακό προαπαιτούμενο για την αποκομματικοποίηση της δημόσιας διοίκησης θυμήθηκα τον Βισμαρκ. Όχι επειδή και οι 80 θέσεις θα καλυφθούν από στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, που πάντα αυτό συνέβαινε, αλλά διότι θα είναι καθηγητές ανωτάτων σχολών, όπως αναλύω παρακάτω. 

Με το σύστημα επιλογής από τον Υπουργό ενός από τους τρεις τελικώς επιλεγέντες υποψηφίους, η δημοσία διοίκηση για τέσσερα χρόνια θα περιέλθει στο κυβερνών κόμμα. Εάν, λοιπόν, έχουμε πολιτική μεταβολή, η συνεργασία της πολιτικής ηγεσίας των υπουργείων με τον εκτελεστικό βραχίονα της διοίκησης, που είναι ο γενικοί και ειδικοί γραμματείς των υπουργείων όχι μόνο θα είναι προβληματική, αλλά θα επιφέρει τέτοιες δυσλειτουργίες , που για μια φορά ακόμα θα επαληθευθεί ο Βίσμαρκ.

Το όλο σύστημα επιλογής είναι δομημένο σε μια μη ειδικευμένη μοριοδότηση, ευνοώντας τους καθηγητές. Για παράδειγμα, η διδακτική πείρα σε Α.Ε.Ι, Τ.Ε.Ι., Ι.Ε.Κ αδιακρίτως επιπέδου ανώτατης σχολής παίρνει τα ίδια μόρια, όπως και οι διδακτορικοί και μεταπτυχιακοί τίτλοι χωρίς αξιολόγηση, ανάλογα με τα πανεπιστήμια που τους χορήγησαν. Ακόμη και η συμμετοχή σε συνέδρια, όχι μόνο σαν εισηγητές αλλά και η απλή παρακολούθηση... Και είναι γνωστό με τι ευκολία αποκτώνται τα πιστοποιητικά αυτά ή οι δημοσιεύσεις σε περιοδικά, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το κύρος των περιοδικών κλπ.

Όλα τα παραπάνω πριμοδοτούνται με τουλάχιστον 1000 μόρια. Στη διοικητική εμπειρία ενός έτους αντιστοιχούν 575 μόρια και σαν κερασάκι στη τούρτα η δομημένη συνέντευξη λαμβάνει 350 μόρια. Έτσι, νομοτελειακά για τις παραπάνω θέσεις προκρίνονται μόνο καθηγητές ανωτάτων σχολών και εάν δεν ανατραπεί ο σχεδιασμός δικαστικά ή πολιτικά, η δημοσία διοίκηση για τέσσερα χρόνια θα διοικείται από τους παραπάνω, οι οποίοι θα αντλούν την ενισχυμένη εξουσία τους από τα μνημόνια.

Η όλη διαδικασία όμως παρουσιάζει μερικά συνταγματικά προβλήματα που το ΑΣΕΠ έπρεπε να εξετάσει αυτεπάγγελτα: 

 

Ενδεικτικά, οι ιδίου επιπέδου θέσεις απαιτούν κατά υπουργείο διαφορετικά προσόντα, γεγονός που παρέχει υπόνοιες φωτογραφικών διατάξεων και παραβιάζει ευθέως τη συνταγματική αρχή της ισότητας. 

Ταυτόχρονα, η εμπειρία στο δημόσιο τομέα μέχρι τριών ετών, δηλαδή επί εποχής της παρούσης κυβερνήσεως, μοριοδοτείται πλουσιοπάροχα, αλλά δεν μοριοδοτείται η εμπειρία στον ιδιωτικό τομέα και η εμπειρία πλέον των τριών ετών στο δημόσιο τομέα, δηλαδή επί προηγουμένων κυβερνήσεων, παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της ισότητας και αναλογικότητας.