ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Μια γραβάτα για τον Τσίπρα και εκλογές τον… Γενάρη

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΕΡΡΟΥ

«Πολύ μελάνι έχει χυθεί για το χρόνο διεξαγωγής των επόμενων εθνικών εκλογών. Θα είναι μονές, διπλές, ή τριπλές; Θα γίνουν φέτος ή του χρόνου; Το ερώτημα που δεν θέτει κανείς είναι αν αυτή τη φορά εκτός από τον Μητσοτάκη θα φοράει γραβατα στο προεκλογικό μπαλκόνι και ο Τσίπρας. Οποιος έχει την απάντηση σε αυτό, ίσως γνωρίζει τελικά και τον ακριβή χρόνο διεξαγωγής των εκλογών». 
Η διαπίστωση ανήκει σε κορυφαίο στελεχος του ΣΥΡΙΖΑ και είναι αποκαλυπτική της αγωνίας που επικρατεί στο Μαξίμου για τις τελικές αποφάσεις που αφορούν στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους. Γιατί, προκειμένου να φορέσει γραβάτα ο Αλέξης Τσίπρας, όπως έχει υποσχεθεί, πρέπει προηγουμένως να πάρει κάποια ρύθμιση ελάφρυνσης του χρέους, ούτως ώστε να θεωρείται βιώσιμο.

Στο πρωθυπουργικό επιτελείο υποστηρίζουν ότι η πορεία για την έξοδο της Ελλάδας από το Μνημόνιο θα εξαρτηθεί από την έκβαση της συζήτησης για το χρέος.  

Οι συνθήκες που διαμορφώνονται κάθε άλλο παρά ιδανικές μπορεί να θεωρηθούν. Η κατάσταση στην Ιταλία προκαλεί ευρύτερες αναταράξεις, το επιτόκιο δανεισμού της χώρας ανεβαίνει —παρά το γεγονός ότι έκλεισε η αξιολόγηση— και οι Γερμανοί εμφανίζονται απρόθυμοι να συζητήσουν μια γενναία ρύθμιση του ελληνικού χρέους την οποία απαιτεί και το ΔΝΤ.

Στο Μαξίμου παραμένουν αμφίθυμοι σε σχέση με τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα. Το θέλουν ως σύμμαχο για το χρέος, δεν το θέλουν ως οπαδό των σκληρών μεταρρυθμίσεων (μείωση συντάξεων και αφορολόγητου, εργασιακά, κλπ).

Αν όμως το ΔΝΤ είναι ο σύμμαχος μιας «αιματοβαμμένης» γραβάτας (για να θυμηθούμε την ορολογία του ΣΥΡΙΖΑ για τα πλεονάσματα των προηγούμενων γραβατωμένων κυβερνήσεων) η Γερμανία είναι αυτή που απειλεί να οδηγήσει τον πρωθυπουργό στις κάλπες… ακομβίωτο. Το Βερολίνο από τη μία αρνείται την αυτόματη λειτουργία του γαλλικού μηχανισμού, την πολυσυζητημένη «ρήτρα ανάπτυξης» και από την άλλη θέλει ρήτρα μεταρρυθμίσεων και διαρκή ετήσια παρακολούθηση για την υλοποίηση της ελάφρυνσης. Δηλαδή, κρατάει τη… γραβάτα στο συρτάρι.

Ανάμεσα στη Σκύλα του ΔΝΤ και στη Χάρυβδη της Γερμανίας, δηλαδή από τη μια την Λαγκάρντ με τον Τόμσεν που πολύ θα ήθελε να τους ξεφορτωθεί αλλά δεν τον συμφέρει και από την άλλη τον Σοσιαλδημοκράτη Σολτς που έγινε τόσο γρήγορα Σόιμπλε, ο κ. Τσίπρας σχεδιάζει το πολιτικό, εκλογικό του μέλλον. Έχει μπροστά του τρεις πιθανές επιλογές ενώ εδώ και λίγες μέρες στο Μαξίμου επεξεργάζονται και ένα νέο εκλογικό σενάριο:

Σενάριο 1ο: εκλογές το φθινόπωρο του 2018

Πρόωρες εθνικές εκλογές το φθινόπωρο με πανηγυρισμούς για την έξοδο από το Μνημόνιο, πριν φανεί στην πράξη ότι η έξοδος δεν είναι «καθαρή», πριν δηλαδή χρειαστεί να βγει η χώρα στις αγορές για δανεισμό. Η Ευρώπη,  συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, θα συγχαίρει την Ελλάδα που ολοκλήρωσε το πρόγραμμα, στην Πνύκα και στο Καστελλόριζο θα στήνονται φιέστες, ακόμη και το ΔΝΤ —είτε είναι εντός (το πιθανότερο) είτε εκτός προγράμματος— θα χαιρετίζει έστω με μια δήλωση διπλής ανάγνωσης για τη βιωσιμότητα του χρέους, και μια στενή μοντέρνα γραβάτα την ημέρα προκήρυξης των εκλογών ίσως είναι εφικτή για τον Πρωθυπουργό. Ποιο είναι το πρόβλημα; Οτι ενώ η γραβάτα ταιριάζει με την καρέκλα του Μαξίμου, εκείνος θα τη φοράει για να γυρίσει πρόωρα στην Κουμουνδούρου… Πράγμα που δεν του αρέσει καθόλου.

Σενάριο 2ο: Διπλές εκλογές τον Μάιο του 2019.

Το πιάνουμε από ‘κει που το αφήσαμε: Η γραβάτα έχει φορεθεί —έστω και με ψέματα περί δήθεν ελάφρυνσης χρέους— για τις ανάγκες μιας πανηγυρικής εξόδου και η ελληνική κυβέρνηση έχει μπροστά της μερικούς μήνες για να αποδείξει ότι μπορεί να βγει στις αγορές. Οπως πολλοί άλλοι πριν από εκείνον, ο κ. Τσίπρας θεωρεί ότι μερικοί ακόμη μήνες στην εξουσία δίνουν περιθώρια για πολιτικές πρωτοβουλίες ικανές να ανατρέψουν το κλίμα. Δεν είναι τυχαίο ότι κορυφαία κομματικά στελέχη εξακολουθούν ακόμη και τώρα —μετά τον πάγο που έβαλε μέχρι και ο Μοσκοβισί στην πιθανότητα επαναδιαπραγμάτευσης των συντάξεων από 1/1/2019— να υποστηρίζουν ότι «θα το ξαναδούμε μετά την έξοδο από το Μνημόνιο». Η ιδέα, λοιπόν, μιας ελεγχόμενης ρήξης με τους «αξιολογητές» -Θεσμούς κερδίζει έδαφος. Και μια τέτοια ρήξη μπορεί να είναι ήπια, με τη χορήγηση ενός επιδόματος σαν αυτό που δόθηκε πέρσι στους συνταξιούχους και θα αντισταθμίζει τη μείωση των συντάξεων, αλλά μπορεί να είναι και πιο σκληρή, με μη εφαρμογή του μέτρου.

Σε κάθε περίπτωση, με δεδομένη την ημερομηνία των Ευρωεκλογών, 26 Μαΐου του 2019, ο Αλέξης Τσιπρας έχει άλλον ένα χρόνο στην εξουσία, εφόσον επιλέξει αυτό το σενάριο. Και, όπως λέει στενός του συνεργάτης, «ένας χρόνος στην πολιτική είναι αιώνας. Μπορείς να φέρεις τα πάνω-κάτω». 

Ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια» που συνηγορεί υπέρ των διπλών εκλογών τον Μάιο του 2019: ο Πρωθυπουργός πιστεύει ότι η «σοσιαλδημοκρατικοποίηση» του ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί, θα του αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμη αν οι εθνικες εκλογές γίνουν παράλληλα με τις ευρωεκλογές, γιατί η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία θα τον συνδράμει προσωπικά έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Ετσι, υπολογίζει, θα μπορέσει να πιέσει ακόμη περισσότερο το ΚΙΝΑΛ, το οποίο σχεδιάζει να λεηλατήσει εκλογικά με σκληρά προεκλογικά αντιδεξιά διλήμματα.

Σενάριο 3ο: Διπλές εκλογές το φθινόπωρο του 2019

Το σενάριο φαίνεται να συγκεντρώνει τις λιγότερες πιθανότητες, παρά το γεγονός ότι εντός ΣΥΡΙΖΑ είναι εξαιρετικά δημοφιλής η ιδέα ότι η «πρώτη φορά Αριστερά» θα εξαντλήσει την τετραετία. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι επειδή προηγούνται εκ των πραγμάτων οι ευρωεκλογές, στο Μαξίμου ξέρουν ότι μια βαρια ήττα τον Μάιο του 2019 δημιουργεί συνθήκες πιθανής συντριβής τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. «Εκλογές στο τέλος της τετραετίας, μαζί με τις αυτοδιοικητικές, θα γίνουν μόνον εάν ο Τσίπρας πιστέψει ότι μια πιθανή ήττα στις ευρωεκλογές θα είναι μικρή, δηλαδή η διαφορά με τη ΝΔ δε θα ξεπερνά τις 4-5 μονάδες. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί άνετα, αν στη χαλαρή ψήφο των ευρωεκλογών ο κόσμος εκφράσει την οποία δυσαρέσκεια του με ψήφο στα μικρά κόμματα. Τότε, θα φανεί ότι η ΝΔ δεν έχει την απαραίτητη δυναμική και όλα θα είναι ανοιχτά για τον Οκτώβρη, σε συνθήκες πόλωσης» υποστηρίζει στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού.

Οι «συνθήκες πόλωσης» όπως τις εννοούν στον ΣΥΡΙΖΑ, ευνοούνται από την ταυτόχρονη διεξαγωγή εθνικών και αυτοδιοικητικών εκλογών. Κι αυτό γιατί ο κ. Τσίπρας, στην επιχείρηση «Πασοκοποιησης» του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη προσεγγίσει περιφερειάρχες και δημάρχους (Κατσιφάρας, Αρναουτάκης, Μπουτάρης) που έχουν εκλεγεί με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ, για να τους εμφανίσει ως πρωταγωνιστες στη δημιουργία ενός «προοδευτικού μετώπου». Το φτιάχνει στην αυτοδιοίκηση για να χρησιμοποιήσει στις εθνικές εκλογές.

Αποκαλυπτική του σχεδίου του ΣΥΡΙΖΑ η δήλωση του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου Νίκου Ξυδάκη: «Υπάρχει ιστορικά ένα πλειοψηφικό ρεύμα στην Ελλάδα, που φτάνει μέχρι 60% που είναι αριστερά και στο κέντρο. Μια αριστερή και κεντρώα πλειοψηφία είναι εφικτή με πρόσωπα που με ειλικρίνεια και ευθύνη θα εκφράσουν αυτές τις αρχές».

Και… εκλογές τον Ιανουάριο!

Τις τελευταίες μέρες στο Μέγαρο Μαξίμου ακούγεται ένα νέο σχέδιο που οδηγεί τις εκλογές αμέσως μετά τις γιορτές, στα τέλη του Ιανουαρίου και μαλιστα γύρω στις 25, (δηλαδή την Κυριακή, 27/1), ώστε να συμπέσουν με την πρώτη μεγάλη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι και ο προεκλογικός αγώνας θα έχει επετειακό χαρακτήρα νίκης, καθώς θα ακολουθεί τις καλοκαιρινές φιέστες για την έξοδο από τα μνημόνια. Οι εισηγητές αυτού του σχεδίου, που στηρίζει και ισχυρό πρόσωπο από τον ΣΥΡΙΖΑ που ασχολείται με τα αυτοδιοικητικά, θεωρούν ότι κοντά στον Ιανουάριο ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να κάνει μια εκλογική έκπληξη, αφού πρώτα θα έχει στρώσει το έδαφος για τη δημιουργία θετικού κλίματος στα νοικοκυριά μέσα στις γιορτές.

Πώς και πότε μπορεί να γίνει αυτό; 

Αφού θα έχει δοθεί η 13η σύνταξη, η οποία μπορεί να λειτουργήσει ως «παυσίπονο» στις μόνιμες περικοπές των συντάξεων έστω και για ένα μόνο χρόνο, αφού θα έχουν μοιραστεί όσο περισσότερα κοινωνικά επιδόματα γίνεται μέσω των «αντίμετρων» και βέβαια αφού εχουν γίνει εκατοντάδες νέοι διορισμοί στο δημόσιο, βασισμένοι στην αναλογία «μια προς μια» μεταξύ προσλήψεων και αποχωρήσεων.

Έτσι, οι υποστηρικτές αυτής της επιλογής, θεωρούν ότι έστω και για λίγο, όσο χρειάζεται μέχρι τις εκλογές, το αρνητικό κλίμα για την κυβέρνηση θα αναστραφεί και θα δημιουργηθεί μια νέα πλειοψηφική συμμαχία με τους πολύ αδύναμους οικονομικά πολίτες.

Το σχέδιο «δεξιά παρένθεση»:

Σε όλα τα πιθανά σχέδια υπάρχει ενας κοινός παρανομαστής: Το λεγόμενο «προοδευτικό μέτωπο», που θα χτιστεί και με μεταγραφές «προθύμων» λίγο πριν τις κάλπες, αποσκοπεί στην ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο για να διεκδικήσει μια ακόμη εκλογική νίκη αλλά και για να διαχειριστεί την επόμενη μέρα μιας εκλογικής ήττας. 

Με δεδομένο ότι στις αρχές του 2020 θα πρέπει να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας και επίσης δεδομένο ότι οι μεθεπόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική (αν η επόμενη κυβέρνηση δεν βρει πλειοψηφία 200 βουλευτών για να αλλάξει άμεσα τον εκλογικό νόμο) στον ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν στο σενάριο της «δεξιάς» παρένθεσης.  

Αν κάνουν εκλογές φέτος, θεωρούν ότι σε ενάμιση χρόνο η φθορά της επόμενης κυβέρνησης θα επιτρέπει την επιστροφή τους «εύκολα», ιδιαίτερα αν έχουν πετύχει τη συγκρότηση του «προοδευτικού μετώπου». 

Αν οι γίνουν εθνικες εκλογες τον Ιανουάριο ή διπλές εκλογές τον Μάιο, το σχέδιο «δεξιά παρένθεση» περνά μέσα από τις συμμαχίες των αυτοδιοικητικών εκλογών. 

Αν γίνουν οι εκλογες στο τέλος της τετραετίας, οι ελπίδες για «δεξιά παρένθεση» εναποτίθενται στην απλή αναλογική.

Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να έχει ποδοπατήσει κάθε μαρξιστική αρχή με τις πολιτικές που ασκεί ωστόσο, όπως όλα δείχνουν, παραμένει πιστός σε μια ρήση έστω, του Μάο: «Μεγάλη αναταραχή, υπέροχη κατάσταση».