Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
Εδώ ας σταθούμε!
Δεν είδα να το πρόσεξαν πολλοί, αλλά ήταν το
καλύτερο και το πιο διαφωτιστικό στοιχείο στην αφήγηση του ενός εκ των
«τριών παιδιών» που ανέβασαν τις σημαίες στις βραχονησίδες των Φούρνων.
Η
ιδέα, είπε, τους ήλθε εκεί που κάθονταν και έπιναν καφέ. Εκεί το
σκέφθηκαν και είπαν με αποφασιστικότητα «αυτό θα γίνει», ήταν τα λόγια
του. (Δεν το άκουσα στην αφήγηση, αλλά υποθέτω ότι αγνάντευαν τις
βραχονησίδες από εκεί όπου έπιναν καφέ...)
Για μένα, δεν είναι απλώς σημειολογικό το θέμα που αναδεικνύει η
επισήμανση του χώρου στον οποίο τους ήλθε η ιδέα.
Είναι μία ακόμη
απόδειξη της πεποίθησής μου ότι ο βασικός εκπαιδευτικός θεσμός του
Υπαρκτού Ελληνισμού στην ωριμότητά του είναι το καφενείο – το ευρέως
νοούμενο καφενείο, με τις μεταμορφώσεις του σε τηλεόραση παλαιότερα και,
τώρα, σε Διαδίκτυο.
Ο ανταγωνιστικός θεσμός, που θα μπορούσε να ελέγξει
την επιρροή του καφενείου, είναι...
το πανεπιστήμιο.
Ποιο πανεπιστήμιο
όμως;
Με μοναδική εξαίρεση τον νόμο της Διαμαντοπούλου, η εξέλιξη του
ελληνικού πανεπιστημίου από το 1981 και ύστερα δεν είναι μια πορεία προς
το καφενείο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου