Γράφει ο Άλκης ο Ανθρωπιστής
Επιτέλους, βιώνει και η Θεσσαλονίκη τις μοναδικές στιγμές αξιοπρέπειας, αλληλεγγύης και πολιτισμού, που εμείς οι υπόλοιποι σε Αθήνα και νησιά απολαμβάνουμε τρία χρόνια τώρα:
✔️ Μετανάστες, που μόλις έχουν υποβάλει αίτηση ασύλου (μοναδική προϋπόθεση, για να κυκλοφορούν ελεύθεροι οπουδήποτε στην ελληνική επικράτεια), βολοδέρνουν ανέμελα σε μια άγνωστη χώρα.
✔️ Ξαπλώνουν στο τρυφερό χορτάρι των πάρκων, που κάνουν σπίτι τους, και λιάζονται (όπως είχε πει η κυρία Τασία) παραδομένοι στις ευεργετικές αχτίδες του ελληνικού ήλιου.
✔️ Τα παιδιά, βρώμικα, άπλυτα και πεινασμένα, χαρίζουν βλέμματα απελπισίας στους γονείς και τους άγνωστους ντόπιους.
✔️ Οι γονείς θα ξεκινήσουν σύντομα την αναζήτηση ενός δουλεμπόρου, πους ως κομμάτια κρέατα θα τους στοιβάξει σε μια καρότσα φορτηγού για να τους στείλει παράνομα στη Δυτική Ευρώπη.
✔️ Όσοι δεν τα καταφέρουν θα καταλήξουν στα πρότυπα «ανοιχτά καμπ φιλοξενίας» μας, που το χειμώνα η λάσπη φτάνει μέχρι το λαιμό, και θα παραμείνουν εκεί επ’ αόριστον.
✔️ Από τον Έβρο (όπου κάποτε υποτίθεται πως είχαμε ένα φράχτη) όλο και περισσότεροι μετανάστες καθημερινά εισέρχονται στον παράδεισο των ανοιχτών συνόρων και του δουλεμπορίου, παρακινημένοι από τις υπέροχες αφηγήσεις, που φτάνουν στα αυτιά τους.
Πόσο τυχεροί είστε, φίλες και φίλοι μου στη Βόρειο Ελλάδα, που μοιράζεστε πλέον μαζί μας αυτές τις μοναδικές στιγμές ανθρωπιάς και αλληλεγγύης!
Και τι ανακούφιση για όλους μας, που γλιτώσαμε από τις Αμυγδαλέζες και ό,τι άλλο μπορεί να θύμιζε συντεταγμένη πολιτεία και σοβαρή πολιτική στο μεταναστευτικό ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου