ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΚΑΘΑΡΜΑΤΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ο 88χρονος «εγκληματίας»

Από τον  Ραφαήλ Καλυβιώτη

rkaliviotis@gmail.com

Πριν από λίγες ημέρες παρουσιάστηκε η είδηση στα ΜΜΕ ότι ένας 88χρονος άνδρας τραυμάτισε με όπλο τον έναν από τους δύο ληστές που εισήλθαν παρανόμως στην οικία του.  

Ως γνωστόν, στην Ελλάδα των εισαγόμενων αντιλήψεων και της πρόχειρης επιχειρηματολογίας, κυρίως από τους δημοσιολογούντες, το θέμα δεν συζητήθηκε στην ολότητά του. Απ' ό,τι δείχνουν τα στοιχεία μέχρις στιγμής, είναι αρκετά πιθανόν ο άνδρας να είχε στην κατοχή του παρανόμως το όπλο. Φυσικά, το να έχει κάποιος στην κατοχή του παράνομα ένα όπλο είναι λανθασμένο. Πιο λανθασμένο απ' όλα όμως είναι ο νομοθέτης να κάνει τόσο δύσκολη την οπλοκατοχή. Προσέξτε. Οχι την οπλοφορία. Την οπλοκατοχή. Τη δυνατότητα δηλαδή κάποιου να φέρει όπλο εντός της οικίας του, αμυνόμενος όταν κάποιος την παραβιάσει.

 

Βέβαια, αυτό που δεν έχει καταστεί αντιληπτό με τον 88χρονο είναι ότι δεν πρόκειται μόνον περί ζητήματος οπλοκατοχής, αλλά περί ζητήματος αντίληψης για το τι εστί ιδιοκτησία στην Ελλάδα. Επέκεινα του τελευταίου -στα όρια του κομμουνιστικού- Συντάγματος η ιδιοκτησία θεωρείται σε τελική ανάλυση περιουσία του κράτους (γι' αυτό και ο ΕΝΦΙΑ - γι' αυτό και η μη αποπληρωμή του επισύρει δήμευση περιουσίας από το κράτος). Επομένως, στην Ελλάδα, εάν εισέλθει κάποιος εντός της οικίας σου, δεν παραβιάζει την προσωπικότητά σου, αλλά παραβιάζει απλά κάποιον απρόσωπο νόμο που σε ρυθμίζει ως κρατική οντότητα και όχι ως αυτόνομη ύπαρξη. Υπό αυτή την έννοια, το να κρατήσεις όπλο και να αμυνθείς είναι δικαίωμά σου μόνο εφόσον λειτουργήσεις σαν ρομπότ εν αναλογία των επιταγών του νομοθέτη. 

 Εάν το Σύνταγμά μας ήταν πραγματικά φιλελεύθερο και συντηρητικό, όποιος παραβίαζε την ιδιοκτησία σου (αφού θα ήταν δική σου και όχι του κράτους) θα παραβίαζε και την προσωπικότητά σου. Συνεπώς, μία αντίδραση σαν του 88χρονου όχι απλά θα ήταν νόμιμη, αλλά και ηθική και επιβεβλημένη, εάν, φυσικά, κατείχε όπλο νομίμως.

 

Γενικότερα, η οπλοφοβία στην Ελλάδα όπως και σε άλλες χώρες οφείλεται κυρίως στη λανθασμένη αντίληψη των πολιτών εξαιτίας της λανθασμένης ενημέρωσής τους για το τι συμβαίνει στις ΗΠΑ. 

 Η μελέτη των πραγματικών στοιχείων όμως είναι μη αμφισβητήσιμη: «Κάθε χρόνο στις ΗΠΑ υπάρχουν 30.000 θάνατοι που σχετίζονται με όπλα. Αυτό το νούμερο δεν αμφισβητείται. Ο συνολικός πληθυσμός των ΗΠΑ είναι 324.059.091. Αυτό σημαίνει ότι συνολικά κάθε χρόνο πεθαίνει -από αίτιο που έχει σχέση με τα όπλα- το 0,000000925% του πληθυσμού.

Το 65% των θανάτων είναι αυτοκτονίες, που κανείς, φυσικά, νόμος δεν μπορεί να εμποδίσει. 

Το 15% είναι στη διάρκεια της εφαρμογής του νόμου από την αστυνομία. 

Το 17% είναι λόγω εγκληματικής δραστηριότητας, συμμοριών, περιπτώσεων που σχετίζονται με ναρκωτικά και ψυχασθενείς. 

Το 3% είναι ατυχήματα λόγω λανθασμένης πυροδότησης. 

Ετσι, τεχνικά, η βία που σχετίζεται με όπλα, από τους 30.000 θανάτους πέφτει στους 5.100. Ακόμη και αυτός ο αριθμός όμως ίσως είναι πολύ μεγάλος. 

 Αξίζει εδώ να κάνουμε μια “τοπική” κατηγοριοποίηση. 480 δολοφονίες (9,4%) έγιναν στο Σικάγο. 344 δολοφονίες (6,7%) έγιναν στη Βαλτιμόρη, 333 δολοφονίες (6,5%) έγιναν στο Ντιτρόιτ. 119 δολοφονίες (2,3%) έγιναν στην Ουάσινγκτον.

 

 

Συνολικά, δηλαδή, το 25% όλων των εγκλημάτων με όπλα συμβαίνει σε τέσσερις πόλεις. Τέσσερις πόλεις με πολύ αυστηρούς νόμους για τα όπλα. Γεγονός που αποδεικνύει ότι η “νομοθεσία” για τα όπλα δεν είναι η ρίζα του προβλήματος. Ετσι, μένουν 3.835 περιπτώσεις σε όλη την υπόλοιπη χώρα, περίπου 75 θάνατοι ανά πολιτεία των ΗΠΑ. Αυτός είναι ένας μέσος όρος που δεν δίνει όλη την αλήθεια. Και αυτό διότι, παραδείγματος χάριν, η Καλιφόρνια είχε 1.169 περιστατικά, ενώ η… Αλαμπάμα μόλις ένα. Ποια από τις δύο πολιτείες έχει πιο αυστηρούς νόμους για τα όπλα; Φυσικά η Καλιφόρνια. Κάτι που αποδεικνύει ότι πολύ λίγη σχέση έχει η αυστηρότητα των νόμων για τα όπλα με το πραγματικό πρόβλημα. Η εγκληματικότητα έχει να κάνει με τους εγκληματίες που κατοικούν σε αυτές τις περιοχές».

 

Η ρίζα του προβλήματος λοιπόν δεν είναι η οπλοκατοχή αυτή καθαυτή, αλλά...

 

 η ίδια η εγκληματικότητα.  

 

 

Επιπρόσθετα, δεν είναι δυνατόν ο νομοθέτης να αφήνει τόσο ανυπεράσπιστους τους πολίτες σε περίπτωση που κάποιος εισέλθει παράνομα στην ιδιοκτησία τους, πολλώ δε μάλλον εάν πρόκειται για οικογένεια με ανήλικα τέκνα.  

 

 

Κατά την άποψη του γράφοντος, λοιπόν, ο 88χρονος δεν εγκλημάτησε μη περιμένοντας να προσφέρεις τσάι και μπισκότα στους δράστες. Ο 88χρονος απλά ανέδειξε το κενό της ελληνικής νομοθεσίας, τις ιδεοληψίες της ελληνικής κουλτούρας αλλά και τη σαθρή αντίληψη του Συντάγματος για τον ορισμό της ιδιοκτησίας.