ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Φανείτε εύθικτοι! Μας πιάσανε!

Θέλεις δεν θέλεις, υπουργός Κουβέλης. 

Φάνηκες λιγούρης κι ήρθε ο Φανούρης. 

Μύρισαν κυκλάμινα, χαιρέτα μας την Aμυνα

Toυ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Ας πάρουμε τον νου μας από την έξαψη, το στρες και τα ύψη της άφατης ηδονής, όπου έφτασαν κορμιά και νόες όταν έμαθαν ότι υπουργοποιήθηκε στην Αμυνα (τίνος κράτους, άραγε;) ο Φώτης ο Κουβέλης ο καραμπουζουκλής.  

Ας φανταστούμε κάτι άλλο, μια μέρα ανέμελη. Μοιάζει με σιέστα μεξικάνικη, με ελληνικό Αύγουστο, με πρασινοφρουρό δημόσιο υπάλληλο τη δεκαετία του '80 που ψήφιζε Μένιο. Αυτή η ανέμελη μέρα όλα μπορεί να τα έχει, εκτός από ένα: Την αποκάλυψη ότι ζάπλουτοι αριστεροί (που μπορούν να δανείσουν και εφοπλιστή, άμα λάχει) εισέπρατταν κανονικά (και με τον νόμο που ψήφισε σχεδόν όλη η Βουλή, πλην Λακεδαιμονίων) επίδομα ενοικίου, διότι είναι βαρύ να ξαλαφρώνει ο λογαριασμός όψεως, ο ταμιευτηρίου, αυτός της μισθοδοσίας και ο σούπερ μερακλίδικος κλειστός προθεσμιακός από τα έξοδα της ρημάδας της ζωής. 

Αχάριστο πράγμα να σώζεις μια πατρίδα από τα νύχια του καπιταλισμού, από τη Δεξιά, τη χούντα, τον Πινοσέτ, τον Παττακό, τον Βιντέλα, τους βασιλόφρονες, τη συντήρηση, τους Ταλιμπάν θρησκευομένους και τους όχλους που κατεβαίνουν στα συλλαλητήρια για τις Μακεδονίες και τα λοιπά που έχουμε υποσχεθεί στους Σλάβους συμμάχους του 1949. 

Αυτή η αχαριστία του πράγματος της σωτηρίας του λαού και της χώρας κάπως, βρε αδελφέ, πρέπει να σε αποζημιώνει. Είπαμε, είμεθα αριστεροί, αλλά όχι κορόιδα. Γι' αυτό ρουφάγαμε νομιμότατα τα ψίχουλα από το στόμα των φτωχών. 

Αλλά μας πιάσανε, βρε παιδί μου... Μας πιάσανε και έγινε ακόμα μια στραβή:  

Αυτό το «νόμιμο, άρα ηθικό» δεν πιάνει στην Ελλάδα από την εποχή που η Αντιγόνη ήθελε να θάψει (παράνομα για τους ανθρώπους και νόμιμα για τους θεούς) τον αδελφό της Πολυνείκη, τον οποίο ο βασιλεύς Κρέων είχε διατάξει να μείνει άταφος, αφού σκοτώθηκε προσπαθώντας να καταλάβει την ίδια του την πόλη.

 

Ε, αφού δεν πιάνει το «νόμιμο, άρα ηθικό» -και το καταλάβαμε κιόλας ότι δεν δουλεύει αυτή η μόντα-, παραιτηθήκαμε από ευθιξία και του έφεξε του κυρ Φώτη που τον λένε και Φανούρη.