ΣΥΡΙΖΑΝΕΛέητο ΞΕΦΤΙΛΑΡΑΔΙΚΟ: Με «κρεμάλες» και «λιντσαρίσματα» έγιναν κυβέρνηση

Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Eίχαμε ακούσει πολλά απίστευτα από δεκάδες πολιτικούς και στα προμνημονιακά χρόνια. Η κατάσταση εκτροχιάστηκε στα χρόνια της χρεοκοπίας και του μνημονίου. Αρκετοί βουλευτές και υπουργοί θεωρούν πως εκτός της ασυλίας που προκύπτει από το Σύνταγμα διαθέτουν και ενός άλλου είδους ασυλία. Να μπορούν να εκστομίζουν ό,τι θέλουν χωρίς καμία επίπτωση, όσο βαρύ κι αν είναι όσο κι αν αυτό προσβάλλει πολιτικούς, κόμματα ή ακόμη και κοινωνικές ομάδες.


Η Δικαιοσύνη που είναι τυφλή αθώωσε τον Πάνο Καμμένο για την εξής δήλωση: «πρέπει ο Πάχτας να μην μπορεί να κυκλοφορήσει. Λιντσάρετέ τον. Μαζί σας…». 

Το δικαστήριο θεώρησε ότι η επίμαχη έκφραση ειπώθηκε καθ’ υπερβολήν και μεταφορικά και όχι με την κυριολεκτική της έννοια. Τώρα, βέβαια, είναι δύσκολο κάποιος να ανακαλύψει πολιτική ερμηνεία στο «να μην μπορεί να κυκλοφορήσει», αλλά όπως έχει επικρατήσει στη χώρα μας δεν επιτρέπεται να σχολιάζουμε αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, μπαίνουμε σε μια νέα εποχή δημοσίου διαλόγου και μάλιστα με ισχυρό δεδικασμένο.

 

ΕΧΟΥΜΕ πλέον τη δυνατότητα ως πολίτες να χαρακτηρίζουμε όπως θέλουμε οποιονδήποτε πολίτη ή πολιτικό και να μένουμε ατιμώρητοι.  

Θέλετε να το σκεφτούμε λιγάκι;  

Στην αρχή θα έχει πλάκα. Θα γελάσουμε όλοι μαζί. Σε δεύτερη ανάγνωση, όμως, τίποτα πια δεν θα έχει πλάκα. Θα ανατριχιάσουμε. Και θα διαπιστώσουμε πως με αυτό τον τρόπο δημιουργούνται πληγές στη Δημοκρατία.

 

«ΣΠΑΣΤΕ τους στο ξύλο. Πάρτε λοστούς και μαχαίρια και τελειώστε τους. Βγάλτε πιστόλια και καθαρίστε τους». Αν όλα αυτά τα παρανοϊκά βγει και τα πει δημοσίως αύριο κάποιος ακραίος πολιτικός, τι θα συμβεί; 

Προφανώς και θα ξεσηκωθούν αντιδράσεις, αλλά ο ακραίος θα μπορεί να ισχυριστεί πως όλες αυτές οι εκφράσεις ήταν «πολιτικές» πατώντας στο δεδικασμένο Καμμένου. Κι, όμως, αυτό το παρατραβηγμένο υποθετικό παράδειγμα δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα.

 

ΑΞΙΖΕΙ να θυμηθεί κανείς την καθημερινότητα της προ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εποχής. Τότε που διάφορα κορυφαία στελέχη της τότε αντιπολίτευσης που σήμερα υποδύονται τους θεσμικούς του πολιτικού σκηνικού βροντοφώναζαν από το βήμα της Βουλής και από τα τηλεοπτικά πάνελ για «κρεμάλες που θα στηθούν στο Σύνταγμα, για νέο Γουδή, για προδότες, για γερμανοτσολιάδες που ψηφίζουν στα… τέσσερα» και ένα σωρό άλλες ακραίου περιεχομένου εκφράσεις. Και αυτές «πολιτικές» εκφράσεις ήταν;  

Και βέβαια δεν αναμένει κανείς απάντηση. Τώρα όλοι οι αντιμνημονιακοί που πια δεν… προλαβαίνουν να ψηφίζουν μνημονιακά μέτρα προσπαθούν να σβήσουν με σφουγγάρι όσα είχαν πει.  

Αλλά...

 δεν μπορούν να σβήσουν από τη μνήμη της κοινωνίας πως με αυτές τις ακραία χυδαίες εκφράσεις κατάφεραν να ανέλθουν στην εξουσία.