ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΑΔΙΚΟ: Η ευγένεια είναι για τους μικροαστούς

Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Δύσκολα αποφασίζεις ποιο είναι χειρότερο: Το ότι η Τασία Χριστοδουλοπούλου φέρεται να είπε «αϊ στο διάολο» από τη θέση της προεδρεύουσας αντιπροέδρου της Βουλής ή ότι το αρνήθηκε ισχυριζόμενη πως υπάρχουν κάποιοι εντός του Κοινοβουλίου που της την έχουν «στημένη»;

 

Προσέξτε, αυτό το οποίο υποστηρίζει στη δήλωσή της δεν είναι μια πολιτική καταγγελία παραποίησης των λεγομένων της, αλλά ότι υπήρξε κακόβουλη διαστρέβλωση των λεγομένων της. Και αφού η επίμαχη φράση καταγράφηκε στα πρακτικά, εικάζουμε πως εννοεί τους πρακτικογράφους της Βουλής. Οσο για το ηχητικό απόσπασμα που κυκλοφορεί, ίσως αποτελεί και αυτό προϊόν συρραφής.

 

Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά που η Τασία Χριστοδουλοπούλου προκαλεί με τον τρόπο που ασκεί τα προεδρικά της καθήκοντα. Η προστασία του θεσμικού ρόλου που εκπροσωπεί φαίνεται πως δεν την απασχολεί καθόλου, μιας και έχει αποφασίσει να λειτουργεί ως βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ ερμηνεύοντας κατά το δοκούν τον Κανονισμό της Βουλής και εκτοξεύοντας προσωπικά σχόλια κατά συναδέλφων της με την άνεση που θα το έκανε στο καφενείο της Βουλής. 

«Σιγά. Φοβηθήκαμε», είχε πει ειρωνικά και χωρίς καμία διάθεση να κρύψει το περιφρονητικό της ύφος όταν μιλούσε ο αγορητής της Ν.Δ., Μάκης Βορίδης, για την υπόθεση των βλημάτων της Σ. Αραβίας.

 

Η Τασία Χριστοδουλοπούλου αποδεικνύει πως τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ τα κατάφερε και κατέκτησε όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και την εξουσία. Διότι μόνο κάποιοι που πραγματικά πιστεύουν ότι ελέγχουν τα πάντα περιφρονούν θεσμούς και κανόνες. Οταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος της είχε πει πως το μπλαζέ ύφος δεν συνιστά κοινοβουλευτικό ύφος, είχε απαντήσει με τη γνωστή συριζαίικη αυταρέσκεια: 

«Αυτό είναι το ύφος μου, το ξέρετε, δεν αλλάζω ύφος αναλόγως με ποιον μιλάω».

 

Και όμως έπρεπε να αλλάζει και να προσέχει το ύφος της. Ακόμα και αν η κ. Χριστοδουλοπούλου θεωρεί πως η ευγένεια και οι καλοί τρόποι είναι χαζές μικροαστικές συνήθειες, οφείλει να μην το δείχνει. Οφείλει να υποκρίνεται και να επιδεικνύει αυτοσυγκράτηση για λόγους πολιτικού πολιτισμού και σεβασμού στους αντιπάλους της. 

Αλλά, δυστυχώς η αλαζονεία της εξουσίας είναι καλή παρέα και κακός σύμβουλος. Σε κάνει να νομίζεις πως οι πρόσφυγες λιάζονται στην Ομόνοια και πως η αγένεια είναι λαϊκή κυριαρχία.