ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΣΟΥΡΓΕΛΑΡΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Πόσο κοστίζει κάτι ανύπαρκτο;

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΙΑΚΟΥ

Η ευφυΐα είναι το γοητευτικότερο ατού της πλάσης. Τη θαυμάζουν, την ερωτεύονται, προσπαθούν να την αποκτήσουν ή να τη μιμηθούν ακόμα κι όσοι δεν έχουν πολλή. Τόσος και τέτοιος είναι ο έρωτας των ανθρώπων για τη νόηση, ώστε τη βλέπουν ακόμα και εκεί όπου δεν υπάρχει! Σαν τη μορφή αγαπημένης που σου λείπει και την αντικρίζεις φευγαλέα στον δρόμο, στην αγορά, στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στον ύπνο σου, μέχρι τελικά να διαπιστώσεις ότι λείπει, ότι απουσιάζει, ότι είχες ένα παρόραμα. 

Ετσι και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Λες: «Αποκλείεται! Δεν υπάρχει περίπτωση. Κάποιο σχέδιο υπάρχει στο παρασκήνιο. Κάποια ισχυρή ευφυΐα, ένας μέγας νους, που αρχιτεκτόνησε όλα τούτα, τα οποία εκ πρώτης όψεως μας πάνε ολοσούμπιτους στον γκρεμό, αλλά τελικά θα καταλήξουν επ’ αγαθώ».  

Ετσι κάνει ο άνθρωπος: αν δει έναν σερβιτόρο να σφηνώνει πιάτο με πηχτή σούπα στο πρόσωπο πελάτη, δεν θα πιστέψει ότι το κάνει στ’ αλήθεια. Θα λοξοκοιτάξει δεξιά και ζερβά για να δει τις κάμερες της τηλεόρασης. «Δεν μπορεί... Πλάκα θα είναι». Κι αν δεν είναι πλάκα, ο αποσβολωμένος πελάτης με τη σούπα στα μούτρα και τα ρούχα του, αλλά και οι υπόλοιποι θαμώνες θα αργήσουν να αντιδράσουν στην εξόφθαλμη τρέλα του ξεσαλωμένου σερβιτόρου.

Ετσι βλέπουν πολλοί και τα «παλαβάτα» (μια ωραία λέξη που χρησιμοποιούν στα δύο νησιά που ανακάλυψε ο Τσίπρας: η Λέσβος και η Μυτιλήνη) τα οποία κάνει η κυβέρνηση. 

Δίνει στεγνά, ψυχρά, αδίστακτα το όνομα «Μακεδονία» σ’ ένα κρατίδιο υπό διάλυση. Κάνει απίθανους τεμενάδες στους Τούρκους, που προσάρτησαν τα Ιμια μέρα μεσημέρι. Ανέχεται εμβολισμούς ελληνικών σκαφών.  

Εκεί που οι ξεζουμισμένοι περίμεναν κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, φορολογήθηκε ακόμα κι η σακούλα στο σούπερ μάρκετ... Ο πρωθυπουργός βολεύει στην ψύχρα κολλητούς και κολλητές, και παραχώνει στα «φέσια» του Δημοσίου ακόμα και πρωθυπουργικό γραφείο Θεσσαλονίκης. Οι νατοϊκοί αριστεροί καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια όταν οι Ευρωπαίοι τούς αποκαλούν καλά και πειθήνια παιδιά.

 

Είδαμε ευφυΐα εκεί όπου δεν υπήρχε και...

 πληρώνουμε τον λογαριασμό της απύθμενης βλακείας μας.