Γράφει ο ΦΑΛΗΡΕΥΣ
«Σήμερα δεν πάμε να βαπτίσουμε αυτό το κράτος, σήμερα αυτό το κράτος
εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία, και μάλιστα για εκατόν σαράντα κράτη,
χωρίς επιθετικό προσδιορισμό. Σήμερα αυτό που κάνουμε είναι ο γάμος·
είναι σαν μια ωραία κυρία που έρχεται στον γάμο και αναρωτιέται (sic)
εάν στο επίθετό της θα προσθέσει και το επίθετο το ανδρός της». Αυτά
είπε, με τη χάρη του λόγου που είναι γνωστό ότι διαθέτει, ο υπουργός
Εξωτερικών Ν. Κοτζιάς και, τελείως καλοπροαίρετα, θα ήθελα να διατυπώσω
κάποιες απορίες μου σχετικώς.
Από τη γλαφυρή εικόνα που φιλοτεχνεί ο υπουργικός λόγος συνάγεται ότι
στη μεν Μακεδονία έχει ανατεθεί ρόλος θηλυκού γένους ενώ στην Ελλάδα
αρσενικού. Με όλο το θάρρος, έχω την εντύπωση ότι η εικόνα αυτή είναι
μάλλον σεξιστική και εξουσιαστική εις βάρος της Μακεδονίας. Υπό το
πρίσμα της ανάλυσης του Μισέλ Φουκώ, που ανάγει τη διείσδυση κατά τη
σεξουαλική πράξη σε πράξη κυριαρχίας του ενεργητικού ρόλου επί του
παθητικού, η εικόνα του γάμου, όπως την παρουσιάζει ο Ελληνας υπουργός,
δεν είναι κολακευτική για τη Μακεδονία, ούτε δείχνει καλές προθέσεις εκ
μέρους μας. (Και αν το Τμήμα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν
απασχολημένο, προφανώς με τη Νοβάρτις, θα όφειλε να σχολιάσει το θέμα.
Εδώ ειδικά, χρειάζεται η ευαισθησία της κ. Σβίγγου...)
Ευτυχώς,
υπάρχει λύση. Και μάλιστα, λύση η οποία ταιριάζει άψογα με το πνεύμα
ΣΥΡΙΖΑ! Κρατάμε την εικόνα του γάμου, αλλά...
Γιατί η Μακεδονία θηλυκού γένους και η Ελλάδα αρσενικού;
Εχουμε «γάμο»
μεταξύ δύο πλευρών του ιδίου γένους, θηλυκού. Μια κατάσταση, δηλαδή,
σαπφική: γυναίκα με γυναίκα.
Σημειωτέον ότι υπάρχουν αρχαιολογικά,
ιστορικά και λογοτεχνικά στοιχεία που δείχνουν ότι, σε ορισμένες
περιοχές, κατά την αρχαιότητα, υπήρχαν κάποιες τελετές συμβολικού γάμου
μεταξύ γυναικών. Με την προσαρμογή που προτείνω, και γινόμαστε σύγχρονοι
και πετυχαίνουμε μια σύνδεση με την ιστορική κληρονομιά μας.
Γιατί όχι;
Αφού μπλέξαμε την ποίηση με την εξωτερική πολιτική, ας το κάνουμε
τουλάχιστον σωστά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου