Γράφει ο Αλέξανδρος Π. Μαλλιάς
Πρέσβης ε.τ.
Δυστυχώς, ούτε το απόλυτα προβλέψιμο πρόσφατο επεισόδιο στα Ιμια
στάθηκε ικανό να φέρει πιο κοντά τους πολιτικούς μας αρχηγούς. Ούτε
τώρα. Εις μάτην ομολογώ περίμενα μια συνάντηση του πρωθυπουργού
τουλάχιστον με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεν ανησυχώ
όμως. Γνωρίζω εκ πείρας ότι θα γίνει την επομένη της νύχτας της
καταστροφής. Με όμορφα λόγια που θα εμπνευσθούμε και από τον «Επιτάφιο
του Περικλέους».
Λυπηρό είναι ότι στην Ελλάδα το αυτονόητο για όλες τις χώρες, των
γειτονικών «κρατιδίων» συμπεριλαμβανομένων, όπως τα αποκαλούμε
περιφρονητικά και με την αλαζονική άγνοια που μας χαρακτηρίζει, η
θεσμική υποχρέωση της πολιτικής συνεννόησης είναι το ζητούμενο.
Η
σταθερή εξ Ανατολών απειλή και η κλιμακούμενη κρίση, που κάποιοι θεωρούν
ότι υποχωρεί, θεωρούνται παρένθεση. Η «παρένθεση» όμως αυτή στο Αιγαίο
κρατά ακριβώς 45 χρόνια.
Στη σημερινή Ελλάδα όλα
δείχνουν πλέον τόσο φυσιολογικά. Το εθνικό συμφέρον επικαλούνται σήμερα
για να υποστηρίξουν τις αντίθετες, συγκρουόμενες ή έστω αποκλίνουσες
θέσεις τους στο Μακεδονικό. Ολοι σχεδόν οι πολιτικοί αρχηγοί, τόσο εντός
της κυβέρνησης όσο και στην αντιπολίτευση.
Αλήθεια ποιος τελικά
εκφράζει και υπηρετεί το εθνικό συμφέρον;
Υπάρχει σταθερός ορισμός του ή
ο καθένας μας το προσδιορίζει και ερμηνεύει δοκιμάζοντας την
ελαστικότητα, την προσαρμοστικότητα και τις αντοχές του;
Μάλλον αυτό
συμβαίνει.
Επιδιώκουμε μιαν αμοιβαίως αποδεκτή, δίκαιη και βιώσιμη συμφωνία με
την ΠΓΔΜ, στην οποία «δεν θα υπάρχει νικητής και ηττημένος». Δεν θα
έπρεπε ταυτόχρονα να ισχύσει η προϋπόθεση αυτή στην Ελλάδα; Να μη
χωρίζουμε στα εθνικά θέματα πολίτες, κόμματα και πολιτικούς σε νικητές
και ηττημένους;
Το σημερινό κλίμα πολιτικής οξύτητας υπονομεύει τη
διαμόρφωση ευρύτερης κοινοβουλευτικής συνεννόησης και συναίνεσης, που
συνιστά την αναγκαία και ικανή προϋπόθεση για την επικύρωση των κρισίμων
συμφώνων με δύο γειτονικές χώρες, την ΠΓΔΜ και την Αλβανία. Η Ελλάδα
ακυρώνει πάλι την Ελλάδα.
Τα εθνικά μας θέματα λοιπόν. Αφορμή σήμερα το Μακεδονικό. Χθες άλλα.
Αύριο ακολουθούν τα υπόλοιπα.
Ας θυμηθούμε ότι πριν από τρεις μήνες η
επίσκεψη του προέδρου της Τουρκίας προκάλεσε οξύ πολιτικό λόγο και
αντίλογο. Στο όνομα του εθνικού συμφέροντος βεβαίως. Ο πρόεδρος Ερντογάν
μνημόνευσε ότι στα 16 χρόνια που μεσουρανεί στην Τουρκία συναντήθηκε
διαδοχικά με πέντε πρωθυπουργούς της Ελλάδος. Σκληρή είναι η αλήθεια ότι
οι πέντε πρωθυπουργοί της Ελλάδος δεν έκριναν σκόπιμο ούτε μία φορά να
συζητήσουν γύρω από ένα τραπέζι τις σχέσεις μας με την Τουρκία.
Σε δύο το πολύ μήνες θα ακολουθήσει η επίσημη επίσκεψη του
πρωθυπουργού στα Τίρανα. Αν τα αποτελέσματα επιβεβαιώσουν τις υψηλές
προσδοκίες, θα πρόκειται για έναν σημαντικό και αναγκαίο σταθμό στη
δύσκολη προσπάθεια να ανοίξουμε ένα νέο κεφάλαιο στις σχέσεις μας με την
Αλβανία. Ως επισφράγισμα μιας επίπονης διαπραγμάτευσης που έγινε με
ελληνική πρωτοβουλία.
Είναι καιρός να λυθούν τα προβλήματα και οι εκκρεμότητες από το
παρελθόν. Στο στάδιο της ολοκλήρωσης είναι η νέα Συνθήκη (Σύμφωνο)
Συνεργασίας, Φιλίας και Καλής Γειτονίας με την Αλβανία, η δέσμη
συμφωνιών που τη συνοδεύουν, της νέας (αναθεωρημένης) Συμφωνίας για τις
Θαλάσσιες Ζώνες και την ΑΟΖ συμπεριλαμβανομένης, και των αναγκαίων
νομικών ενεργειών από τις δύο πλευρές των συνόρων. Ειδικά μετά το
πρόσφατο επεισόδιο στις βραχονησίδες Ιμια και τις περί κυριαρχίας τους
τουρκικές δηλώσεις, θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και φειδωλοί
στις απαλείψεις και αλλαγές που διαπραγματευόμαστε με τα Τίρανα σε σχέση
με την υποδειγματική συμφωνία του 2009. Ας μην εκπλαγούμε αν η νέα
συμφωνία παραπεμφθεί και αυτή με αίτημα της αλβανικής αντιπολίτευσης στο
Συνταγματικό Δικαστήριο.
Τα βήματα της Αθήνας πρέπει να συγχρονιστούν
με την ολοκλήρωση των τριών σταδίων που απαιτούνται στην Αλβανία:
υπογραφή, κύρωση, εφαρμογή.
Τι θα γίνει εδώ;
Φοβούμαι ότι...
το νέο σύμφωνο και οι επιμέρους
συμφωνίες θα είναι επίσης το νέο θύμα της έλλειψης έγκαιρης, πλήρους και
εμπιστευτικής ενημέρωσης και της δικής μας πολιτικής αντιπαράθεσης και
ασυνεννοησίας. Να μη λησμονούμε ότι οι κυβερνήσεις μεν διαπραγματεύονται
και υπογράφουν, αλλά τα κοινοβούλια αποφασίζουν.
Είναι ήδη αργά για ψύχραιμη συζήτηση και υπεύθυνη ενημέρωση της
κοινής γνώμης. Ο πολωτικός διχασμός –πραγματικός ή τεχνητός– που
αντιλαμβάνομαι ότι θα κορυφωθεί τις επόμενες μέρες και η σύγχυση της
κοινής γνώμης σταθερά επαναλαμβάνονται. Σε όλο πλέον το φάσμα των
κρισίμων θεμάτων της εξωτερικής μας πολιτικής.
Η μία Ελλάδα ακυρώνει
–συνειδητά ή ασυνείδητα– στο επίπεδο της πολιτικής εθνικής ασφάλειας την
άλλη Ελλάδα. Τις πταίει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου