ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ: Εξι μνημεία αλυτρωτισμού στο Σύνταγμα των Σκοπίων

Ποια είναι τα άρθρα στα οποία αποδεικνύεται ότι υπάρχει παραχάραξη της Ιστορίας και πρέπει οπωσδήποτε να αναθεωρηθούν

Από τον Κώστα Παπαχλιμίντζο

Η αναθεώρηση του Συντάγματος της ΠΓΔΜ είναι μία από τις βασικές προϋποθέσεις που θέτει η κυβέρνηση -αλλά και αναδεικνύει σχεδόν σύσσωμη η αντιπολίτευση- προκειμένου να υπάρξει τελική συμφωνία μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων. Το ζήτημα αυτό είναι κομβικής σημασίας και συνδέεται άμεσα τόσο με την ανάγκη απάλειψης κάθε αλυτρωτισμού όσο και με την εφαρμογή της λύσης για την ονομασία έναντι όλων (erga omnes).
 

Εξι είναι τα κρίσιμα σημεία που πρέπει να αλλάξουν στο Σύνταγμα της γειτονικής χώρας, όπως αυτό αναθεωρήθηκε το 2001.

1 Κυρίαρχο θέμα είναι η αντικατάσταση σε όλο το Σύνταγμα του ονόματος «Δημοκρατία της Μακεδονίας» με το όνομα που θα συμφωνηθεί μεταξύ των δύο πλευρών.

2 Η ριζική αλλαγή του προοιμίου του Συντάγματος, που αποτυπώνει με τον πλέον επίσημο τρόπο την παραχάραξη της Ιστορίας και τον αλυτρωτισμό των Σκοπιανών. Ιδού ακριβώς τι γράφει το προοίμιο στην αρχή του: «Οι πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας, ο μακεδονικός λαός καθώς και οι πολίτες που ζουν εντός των συνόρων της και είναι μέλη του αλβανικού λαού, του τουρκικού λαού, του βλάχικου λαού, του σερβικού λαού, του Ρομά λαού, του βοσνιακού λαού και άλλων παίρνουν την ευθύνη για το παρόν και το μέλλον της πατρογονικής τους γης, γνωρίζοντας και όντας ευγνώμονες στους προγόνους τους για τις θυσίες και την αφοσίωσή τους στην προσπάθεια και στον αγώνα τους για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους της Μακεδονίας, και υπεύθυνοι στις μελλοντικές γενιές να διατηρήσουν και να αναπτύξουν ό,τι είναι πολύτιμο από την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά και τη συνύπαρξη εντός της Μακεδονίας, με ισότητα στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις έναντι του κοινού καλού -της Δημοκρατίας της Μακεδονίας- σύμφωνα με την παράδοση της Δημοκρατίας του Κρούσοβο και τις αποφάσεις της Αντιφασιστικής Λαϊκής Απελευθερωτικής Συνέλευσης της Μακεδονίας (σ.σ.: διεκδικούσε την «ένωση ολόκληρου του μακεδονικού λαού»!) και το δημοψήφισμα της 8ης Σεπτεμβρίου 1991, αποφάσισαν να συστήσουν τη Δημοκρατία της Μακεδονίας ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος».

3 Το σημείο που αφορά την ιθαγένεια και συγκεκριμένα το άρθρο 4 στο οποίο αναφέρεται ότι «Οι πολίτες της Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχουν την ιθαγένεια της Δημοκρατίας της Μακεδονίας».

4 Ακόμα ένα εδάφιο όπου απαιτείται αναθεώρηση είναι το άρθρο 7, το οποίο κάνει λόγο για «μακεδονική γλώσσα», σημειώνοντας επί λέξει:

 «Η μακεδονική γλώσσα, που έχει γραφεί χρησιμοποιώντας το κυριλλικό αλφάβητο, είναι η επίσημη γλώσσα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας».

5 Αλλαγής χρήζει οπωσδήποτε και το άρθρο 49, με το οποίο οι Σκοπιανοί ουσιαστικά αναγνωρίζουν την ύπαρξη μακεδονικών μειονοτήτων σε γειτονικές τους χώρες. «Η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για το καθεστώς και για τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων που ανήκουν στον μακεδονικό λαό σε γειτονικές χώρες καθώς και για τους απόδημους Μακεδόνες, τους βοηθά στην πολιτιστική τους ανάπτυξη και αναπτύσσει δεσμούς μαζί τους. Η Δημοκρατία ενδιαφέρεται για τα πολιτιστικά, οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών της Δημοκρατίας στο εξωτερικό» γράφει το επίμαχο άρθρο.

6 Τελευταία προαπαιτούμενη αναθεώρηση είναι του άρθρου 3, το οποίο αφήνει ανοιχτό το ζήτημα των συνόρων: «Τα σύνορα της Δημοκρατίας της Μακεδονίας μπορούν να αλλάξουν μόνο σε συμφωνία με το Σύνταγμα και στην αρχή της ελεύθερης βούλησης, καθώς και σε συμφωνία με τους γενικά αποδεκτούς διεθνείς κανόνες».