Ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ δήλωσε πως θα προχωρήσει στην εξεύρεση λύσης με την Ελλάδα στην ονομασία ακόμα και αν το τίμημα θα είναι η πτώση του ιδίου και της κυβέρνησής του.
Δεν αποκλείεται να προβεί και σε άλλες κινήσεις καλής θέλησης, δίχως να αποκλειστούν μετονομασίες δρόμων και αεροδρομίων ή και απόσυρση αγαλμάτων.
Ας μην τρέφουμε όμως αυταπάτες ότι ο Ζάεφ θα αναγκαστεί να μας τα δώσει όλα αν του πουλήσουμε «τσαμπουκά». Η διεθνής κοινότητα, από την πλευρά της, εργάζεται για να φέρει πιο κοντά τις δύο πλευρές και να τις πιέσει, αν χρειαστεί, να συμφωνήσουν.
Για Ευρωπαίους και Αμερικανούς, κίνδυνο αποσταθεροποίησης από την παράταση της εκκρεμότητας διατρέχει η FYROM και όχι η Ελλάδα και αυτή θέλουν να κρατήσουν ενωμένη για να αποτραπεί ενδεχόμενο εφιαλτικό βαλκανικό ντόμινο. Είναι στη Δύση πεπεισμένοι ότι η FYROM πρέπει άμεσα να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ για να υψωθεί ασπίδα προστασίας από τη ρωσική διείσδυση και στη συνέχεια στην Ε.Ε.
Αν κάτι μας άφησε η πολυσυζητημένη επίσκεψή του Ταγίπ Ερντογάν στην Αθήνα, είναι ότι η πραγματική απειλή προέρχεται εξ ανατολών. Και πάντως όχι από τα Σκόπια.
Τι σημαίνει αυτό;
Οτι κλείνουμε, με το μικρότερο δυνατό κόστος, τα ανοιχτά θέματα, υπαρκτά ή μη, με τους άλλους γείτονες (ΠΓΔΜ, Αλβανία) και διαθέτουμε ως χώρα το όποιο διπλωματικό, οικονομικό, στρατιωτικό κεφάλαιο μας έχει απομείνει, για την αντιμετώπιση του πέραν του Αιγαίου, ισχυρού, νευρικού και απρόβλεπτου γείτονα.
Και ενώ αρχίζει να διαμορφώνεται νέο σκηνικό γύρω από το Σκοπιανό, ο Ελληνας πολίτης παραμένει στο σκοτάδι, επαναπαυμένος στην «κόκκινη γραμμή» του erga omnes και της απόφασης του Βουκουρεστίου.
Εχει μπερδευτεί, εν τω μεταξύ, γύρω από το ποια είναι η θέση της κυβέρνησης με την οποία θα διαπραγματευθεί, όταν έρθει η ώρα, που κατά τον κ. Κοτζιά τοποθετείται στο πρώτο εξάμηνο του 2018. Αλλα λέει ο πρωθυπουργός και ο ΥΠΕΞ και άλλα ο κ. Καμμένος.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση φαίνεται ότι έχουν...
εντάξει το ευαίσθητο αυτό ζήτημα στους (προ)εκλογικούς τους σχεδιασμούς τους προσδοκώντας οφέλη και ήδη έχουν αρχίσει οι αψιμαχίες. Αποφεύγουν να μιλήσουν τη γλώσσα της αλήθειας και να ενημερώσουν για τον δύσκολο «τοκετό» την κοινωνία, η οποία κινδυνεύει να φανατιστεί και να διχαστεί, όπως στις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου