ΥΠΑΡΚΤΟΣ ΣΥΡΙΖΟΠΛΗΚΤΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ: Ελλάδα χωρίς μεσαία τάξη;

Από τον Αθανάσιο Ι. Σκορδά

Yπουργοί παραδέχονται δημόσια ότι συνειδητά αφαιρούν εισόδημα από τη μεσαία τάξη. Δεν ακολουθούν πολιτική αναδιανομής. Ακολουθούν πολιτική φτωχοποίησης της μεσαίας τάξης, ώστε να μπει κι αυτή στην ουρά των εξαρτώμενων από τα ψίχουλα της κυβερνητικής ελεημοσύνης.

Επιτίθενται συνειδητά σε εκείνο το τμήμα της κοινωνίας που διασφαλίζει την κοινωνική συνοχή, αποδεικνύοντας ξεκάθαρα ότι στις κοινωνίες όπου η Αριστερά είναι καθεστώς η κοινωνική κινητικότητα δεν προκύπτει από τους πολίτες, αλλά επιβάλλεται από την εξουσία. Ευκατάστατος γίνεται αυτός που επιλέγει η κομματική νομενκλατούρα, όχι ο άξιος, ο εργατικός, ο αποτελεσματικός.

 

Ο φόβος της μεσαίας τάξης ότι οι προοπτικές χειροτερεύουν και το κοινωνικοπολιτικό σύστημα δεν προσφέρει ασφάλεια είναι δικαιολογημένος, διότι, ειδικά στη χώρα μας, η Αριστερά βρίσκεται στην εξουσία επειδή το επέτρεψε το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα με τις αβελτηρίες του, τις παραλείψεις και τα σφάλματά του.

 

Επιπλέον, ένας κόσμος που αλλάζει ταχύτερα απ' ό,τι αντέχουμε πυροδοτεί ανησυχίες. Αυξάνει τον εξτρεμισμό. Υπονομεύει τον πυρήνα της κοινωνικής και της εθνικής συνοχής.
 

Η έρπουσα κοινωνική ανταρσία εξαλείφει και τα τελευταία αποθέματα εμπιστοσύνης προς θεσμούς και συστήματα.
 

Η σκέψη ότι τέτοια φαινόμενα θα υποχωρήσουν λόγω μιας κάποιας σταθεροποίησης ή και ανάκαμψης είναι λανθασμένη. Οσο η μεσαία τάξη θα συρρικνώνεται και η κοινωνική κινητικότητα θα περιορίζεται τόσο η μεσαία τάξη θα οδηγείται στην περιθωριοποίηση και εν συνεχεία στη ριζοσπαστικοποίησή της.

 

Η μεσαία τάξη αλλοτριώνεται από τη διαχρονική αποτυχία της πολιτικής και μάλιστα παγκοσμίως. Η διεθνής πολιτική κοινότητα έχει ξοδέψει πολλή ενέργεια για να προστατεύσει -ορθώς- με άδειες ευρεσιτεχνίας και δικαιώματα ιδιοκτησίας πολυεθνικούς κολοσσούς. Εάν αφιέρωνε το 10% αυτής της ενέργειας στο πώς θα μπορούσε να αποτραπεί η φυγή κεφαλαίων σε φορολογικούς παραδείσους και να εμποτιστεί η παράκαμψη των κανόνων, τότε θα υπήρχε ένας κόσμος στον οποίο θα νιώθαμε ασφαλέστεροι. Ενας κόσμος όπου όλοι θα απολαμβάναμε ίσες ευκαιρίες.

 

Θέλουμε η Ελλάδα να δίνει ευκαιρίες σε όλους και να διευκολύνει την κοινωνική κινητικότητα.

 

Θέλουμε η Ελλάδα να είναι μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης, χωρίς φόβο και ανασφάλεια.

 

Θέλουμε η Ελλάδα να είναι εύρωστη και να απολαμβάνει τον διεθνή σεβασμό.

 

Αυτό κάνει τα έθνη μεγάλα. Αυτή είναι η οπτική, η θέση και η πρόταση του ΡΕΥΜΑτος.

 

Για να επιτύχουμε αυτόν τον εθνικό στόχο, πρέπει να επανιδρύσουμε τη μεσαία τάξη. 

Αυτό δεν θα συμβεί με οικονομικούς όρους. Δεν αρκεί να βγούμε στις αγορές ή να κάνουμε δυο μεταρρυθμίσεις παραπάνω ή να διαπραγματευθούμε μια νέα οικονομική συμφωνία. Γι’ αυτά τσακώνεται το υφιστάμενο πολιτικό προσωπικό και αποτυγχάνει να συνεννοηθεί και στα βασικά.

 

Στη Ριζοσπαστική Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση & Ανασυγκρότηση (ΡΕΥΜΑ) προτείνουμε τέσσερις βασικές πολιτικές για να μειωθεί η μεταφορά μειονεκτημάτων από τη μια γενεά στην επόμενη ώστε να βελτιωθεί η κοινωνική κινητικότητα. Το κόστος εφαρμογής αυτών των πολιτικών είναι εντός των δυνατοτήτων μας, αρκεί να αναδιαρθρώσουμε προτεραιότητες.

Πολιτική πρώτη: Πρώιμη παρέμβαση στα αρχικά στάδια του κύκλου ζωής, ώστε να μειωθούν οι ανισότητες που προκαλούνται από τις ικανότητες των γονέων και το δημογραφικό. 

Πολιτική δεύτερη: Αύξηση των ευκαιριών στα άτομα που προέρχονται από χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, ώστε να αρχίζουν τον εργασιακό βίο τους έγκαιρα και να αμείβονται δίκαια και ικανοποιητικά. Θεσμικό πλαίσιο -φορολογικό, ασφαλιστικό- που θα διευκολύνει την επιχειρηματικότητα και τραπεζικό σύστημα που θα υποστηρίζει και δεν θα αποτρέπει την ανάληψη επιχειρηματικού κινδύνου. 

Πολιτική τρίτη: Αστικές πολιτικές, ικανές να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη γειτονιών με μεικτά κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά, ώστε να εξομαλύνονται οι επιπτώσεις των κοινωνικών και των οικονομικών ανισοτήτων.

Πολιτική τέταρτη αλλά προτεραιότητα ύψιστη: 

Παιδεία για όλους. Αξιοποίηση του πολιτιστικού αποθέματος, έμφαση στην έρευνα και την καινοτομία, διά βίου μάθηση, προγράμματα mentoring, προγράμματα στοχευμένα στη μείωση των μεγάλων ανισοτήτων στην αγορά εργασίας κ.ο.κ. Το 5% για την Παιδεία, το 1% για έρευνα και τεχνολογία είναι αναγκαία και ικανή συνθήκη για να παραχθούν αποτελέσματα, αλλά πρέπει επιτέλους να γίνουν πράξη.

Με άλλα λόγια: Η συζήτηση για τη μεσαία τάξη ισοδυναμεί με τη συζήτηση για την ανασυγκρότηση και την εξέλιξη της χώρας. Και αυτή η συζήτηση δεν είναι οικονομική. Είναι βαθύτατα πολιτική και πρέπει να διεξαχθεί άμεσα. Οχι από ένα πολιτικό προσωπικό με δουλείες και εξαρτήσεις που αντιλαμβάνεται τη λαϊκή εκπροσώπηση και την πολιτική διαδικασία ως επάγγελμα.

 

Τώρα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζονται πολιτικές δυνάμεις που θα εγκαθιδρύσουν μια σταθερή, μόνιμη και ειλικρινή σχέση διαλόγου και επικοινωνίας με τη μεσαία τάξη, ώστε να καταστεί η εκπροσώπησή της αυθεντική.