Του ΑΛΕΞΗ ΠΑΠΑΧΕΛΑ
Η όποια χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ για την ωρίμανση της χώρας θα τελειώσει σε λίγο. Ο ελληνικός λαός επέλεξε τον κ. Τσίπρα γιατί πίστευε πραγματικά ότι θα πετύχαινε ένας μεγάλος εκβιασμός προς τους δανειστές μας. Το εγχείρημα απέτυχε παταγωδώς. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών γνωρίζει πλέον καλά ότι δεν υπάρχει, καλώς ή κακώς, άλλος δρόμος.
Η εκπαιδευτική σημασία αυτής της οδυνηρής εμπειρίας είναι τεράστια, παρά το κόστος για τη χώρα. Επρεπε να την περάσουμε για να το βγάλουμε από το μυαλό μας. Η προσγείωση ήταν ανώμαλη, ήταν όμως προσγείωση στην πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν επίσης η κυβέρνηση που έκοψε συντάξεις και μισθούς στο Δημόσιο χωρίς να ανοίξει μύτη από διαδηλώσεις και επεισόδια. Και αυτό σημαντικό, γιατί κάποιος έπρεπε να το κάνει, νομοτελειακά.
Προχώρησαν όμως και λίγες ιδιωτικοποιήσεις, όπως αυτή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και των περιφερειακών αεροδρομίων. Ούτε εκεί σημειώθηκαν μεγάλες αντιδράσεις. Το λιμάνι του Πειραιά, που ήταν κάποτε ιερό σύμβολο για την Αριστερά, περνάει και αυτό εξ ολοκλήρου στα χέρια των Κινέζων.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τα τοτέμ της μεταπολίτευσης θάφτηκαν για τα καλά. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, σύμφωνα με επίσημα χείλη, βρίσκονται στο καλύτερο σημείο από τον Πόλεμο και η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ έμεινε ανέπαφη, αν δεν απέκτησε και περισσότερο βάθος.
Ολα αυτά είναι θετικό ότι συνέβησαν. Βοηθούν, αν το δει κανείς με λίγη ψυχραιμία, να μετακινηθεί το εκκρεμές στο μέσον. Ιδεολογικές αυταπάτες γκρεμίστηκαν και το έδαφος για τον επόμενο που θα κυβερνήσει τη χώρα θα είναι λιγότερο δύσβατο σε πολλούς τομείς.
Δεν νομίζω ωστόσο ότι μπορεί να προσφέρει κάτι άλλο αυτή η κυβέρνηση. Οι πολίτες αναγνωρίζουν πως υπάρχει μια στροφή στην κανονικότητα. Επειδή όμως τους ενδιαφέρει να έχουν δουλειά οι ίδιοι και τα παιδιά τους, καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να πάει παρακάτω τη χώρα.
Ο κ. Τσίπρας επελέγη για μη κανονικές συνθήκες, για να κάνει τον «τσαμπουκά» με την Ευρώπη και να εκδικηθούν οι πολίτες το παλαιό σύστημα. Η κανονικότητα και η ανάπτυξη απαιτούν ικανούς διαχειριστές. Μια ματιά γύρω μας δείχνει ότι εκεί πάσχει απίστευτα η σημερινή κυβέρνηση. Τα βαρίδιά της δεν της επιτρέπουν να γίνει ειλικρινά φιλοεπιχειρηματική και να υπηρετήσει την ανάπτυξη. Δεν μπορεί, «δεν το έχει».
Αν είναι να έχουμε μια κανονική εξωτερική πολιτική, προώθηση της επιχειρηματικότητας, ιδιωτικοποιήσεις και όλα τα συναφή, δεν χρειαζόμαστε έναν «επαναστάτη».
Υπάρχει βέβαια η θεωρία, ιδιαίτερα δημοφιλής και στο εξωτερικό, πως...
εάν φύγει ο κ. Τσίπρας από την εξουσία, κανείς δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα, γιατί θα γίνεται –πάλι– χαμός στους δρόμους.
Μάλλον υποτιμούν πόσο ωρίμασε ο Ελληνας χάρη στον κ. Τσίπρα και πόσο δύσπιστος θα είναι στον επόμενο που θα τον καλέσει να ξεσηκωθεί.
Η όποια χρησιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ για την ωρίμανση της χώρας θα τελειώσει σε λίγο. Ο ελληνικός λαός επέλεξε τον κ. Τσίπρα γιατί πίστευε πραγματικά ότι θα πετύχαινε ένας μεγάλος εκβιασμός προς τους δανειστές μας. Το εγχείρημα απέτυχε παταγωδώς. Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών γνωρίζει πλέον καλά ότι δεν υπάρχει, καλώς ή κακώς, άλλος δρόμος.
Η εκπαιδευτική σημασία αυτής της οδυνηρής εμπειρίας είναι τεράστια, παρά το κόστος για τη χώρα. Επρεπε να την περάσουμε για να το βγάλουμε από το μυαλό μας. Η προσγείωση ήταν ανώμαλη, ήταν όμως προσγείωση στην πραγματικότητα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ήταν επίσης η κυβέρνηση που έκοψε συντάξεις και μισθούς στο Δημόσιο χωρίς να ανοίξει μύτη από διαδηλώσεις και επεισόδια. Και αυτό σημαντικό, γιατί κάποιος έπρεπε να το κάνει, νομοτελειακά.
Προχώρησαν όμως και λίγες ιδιωτικοποιήσεις, όπως αυτή της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και των περιφερειακών αεροδρομίων. Ούτε εκεί σημειώθηκαν μεγάλες αντιδράσεις. Το λιμάνι του Πειραιά, που ήταν κάποτε ιερό σύμβολο για την Αριστερά, περνάει και αυτό εξ ολοκλήρου στα χέρια των Κινέζων.
Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, τα τοτέμ της μεταπολίτευσης θάφτηκαν για τα καλά. Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις, σύμφωνα με επίσημα χείλη, βρίσκονται στο καλύτερο σημείο από τον Πόλεμο και η στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ έμεινε ανέπαφη, αν δεν απέκτησε και περισσότερο βάθος.
Ολα αυτά είναι θετικό ότι συνέβησαν. Βοηθούν, αν το δει κανείς με λίγη ψυχραιμία, να μετακινηθεί το εκκρεμές στο μέσον. Ιδεολογικές αυταπάτες γκρεμίστηκαν και το έδαφος για τον επόμενο που θα κυβερνήσει τη χώρα θα είναι λιγότερο δύσβατο σε πολλούς τομείς.
Δεν νομίζω ωστόσο ότι μπορεί να προσφέρει κάτι άλλο αυτή η κυβέρνηση. Οι πολίτες αναγνωρίζουν πως υπάρχει μια στροφή στην κανονικότητα. Επειδή όμως τους ενδιαφέρει να έχουν δουλειά οι ίδιοι και τα παιδιά τους, καταλαβαίνουν ότι η κυβέρνηση αυτή δεν μπορεί να πάει παρακάτω τη χώρα.
Ο κ. Τσίπρας επελέγη για μη κανονικές συνθήκες, για να κάνει τον «τσαμπουκά» με την Ευρώπη και να εκδικηθούν οι πολίτες το παλαιό σύστημα. Η κανονικότητα και η ανάπτυξη απαιτούν ικανούς διαχειριστές. Μια ματιά γύρω μας δείχνει ότι εκεί πάσχει απίστευτα η σημερινή κυβέρνηση. Τα βαρίδιά της δεν της επιτρέπουν να γίνει ειλικρινά φιλοεπιχειρηματική και να υπηρετήσει την ανάπτυξη. Δεν μπορεί, «δεν το έχει».
Αν είναι να έχουμε μια κανονική εξωτερική πολιτική, προώθηση της επιχειρηματικότητας, ιδιωτικοποιήσεις και όλα τα συναφή, δεν χρειαζόμαστε έναν «επαναστάτη».
Υπάρχει βέβαια η θεωρία, ιδιαίτερα δημοφιλής και στο εξωτερικό, πως...
εάν φύγει ο κ. Τσίπρας από την εξουσία, κανείς δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα, γιατί θα γίνεται –πάλι– χαμός στους δρόμους.
Μάλλον υποτιμούν πόσο ωρίμασε ο Ελληνας χάρη στον κ. Τσίπρα και πόσο δύσπιστος θα είναι στον επόμενο που θα τον καλέσει να ξεσηκωθεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου