Του ΚΩΣΤΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΗ
Σεισμός γης, κατά τον Αγιο Γρηγόριο τον
Θεολόγο, είναι η εορτή των Χριστουγέννων, το απερινόητο αυτό μυστήριο
της θείας ενανθρωπήσεως. Αλλά αυτά είναι θέματα που δεν απασχολούν την
παγανιστική, την αγνωστικιστική και άκρως καταναλωτική κοινωνία της
Δύσεως.
Ωστόσο ακραίοι οπαδοί του Ισλάμ, για τους οποίους οι συμβολισμοί έχουν τεράστια σημασία, επέλεξαν τις παραμονές της εορτής των Χριστουγέννων για να σκορπίσουν τον όλεθρο στο Βερολίνο.
Ανεξαρτήτως, όμως, από τη λέξη που θα επέλεγε κανείς για να χαρακτηρίσει τους δράστες του εγκλήματος αυτού και άλλων παρομοίων που έχουν προηγηθεί στη Δύση, θα ήταν ίσως σκόπιμο να αναγνωριστεί –εν τέλει– ότι υπάρχει εν εξελίξει μία σύγκρουση θρησκευτική, της πλέον αδυσώπητης μορφής, όχι απλώς σε «περιοχές μακράν» αλλά επί του εδάφους της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Πέρασαν πράγματι αιώνες από τον τριακονταετή πόλεμο μεταξύ των ετεροδόξων χριστιανών, που από το 1618 έως το 1648 εσάρωσε κυρίως τα εδάφη της σημερινής Γερμανίας. Λήθη παρήγορος επικράτησε.
Πέρασαν επίσης αιώνες και ελησμονήθη ότι η σταθερότης αποκατεστάθη με την Ειρήνη της Βεστφαλίας, που αναγνώριζε στα κράτη απόλυτο δικαίωμα κυριαρχίας επί των εδαφών τους, απέκλειε την ανάμειξη στις εσωτερικές τους υποθέσεις και εξασφάλιζε ισότητα όλων των κρατών.
Η θεμελιώδης αρχή της Ειρήνης της Βεστφαλίας θεωρείται, πλέον, αναχρονιστική. Αλλά η κατάργησή της, με την εκούσια εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους υπερεθνικούς θεσμούς της Ε.Ε., δεν εξουδετέρωσε το βασικό μειονέκτημα του παλαιού συστήματος, που δεν ήταν άλλο από τον κίνδυνο αναδείξεως μίας ηγεμονικής δυνάμεως.
Διότι η Γερμανία καθορίζει, πλέον, την οικονομική και μεταναστευτική πολιτική της μετα-βεστφαλιανής Ευρώπης. Εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων, η αρχή περί μη αναμείξεως στα εσωτερικά κρατών που ίσχυε στις διεθνείς σχέσεις καταργήθηκε με μία σειρά από στρατιωτικές επεμβάσεις στην περιφέρεια της ηπείρου. Ο ευφάνταστος πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, μάλιστα, σε ομιλία του στο Σικάγο το 1999 προέβαλε «το δόγμα της διεθνοποιημένης κοινότητος» στη θέση του κυριάρχου κράτους και εξασφάλισε τον χαρακτηρισμό του «ταξιθέτου της μετα-βεστφαλιανής εποχής».
Παράλληλα μία μετα-μαρξιστική αντίληψη ουτοπικού ανθρωπισμού άρχισε να επιβάλλεται διά της παροχής δικαιωμάτων εις το διηνεκές σε διάφορες ομάδες ατόμων, δίχως αναφορά στις παραδόσεις των κρατών, των κατά τόπους εθνών, των αντιλήψεων περί πατρίδος.
Την παλαιά τάξη πραγμάτων, με όλες τις ατέλειες και τις αδυναμίες της, διαδεχόταν το χάος. Είναι ανώφελο να αντιδικεί κανείς με τις τροπές της ιστορίας του ανθρώπου.
Η παγκοσμιοποίηση στον οικονομικό τομέα είναι ένα γεγονός και δεν θα ανατραπεί με επαναστάσεις των μαζών, με εθνοκαθάρσεις, φυλετικούς ή πολιτιστικούς διαχωρισμούς. Απλώς η ορθολογική διαχείριση της νέας τάξεως πραγμάτων, όπως διαμορφώθηκε στο υλιστικό επίπεδο, είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει μία διέγερση θρησκευτική που δημιούργησε η Δύση με ατυχείς της παρεμβάσεις στις χώρες του Ισλάμ.
Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αληθινή επανάσταση, εάν η εορτή των Χριστουγέννων αποτελούσε «σεισμόν γης» και όχι εμποροπανήγυρη αποσκοπούσα απλώς στην αύξηση του τζίρου.
Αλλά...
αυτά αποτελούν θεολογία, παρελθόν, και η ιστορία της Ευρώπης, κατά το «Σύνταγμά» της, αρχίζει με τον Διαφωτισμό.
Ωστόσο ακραίοι οπαδοί του Ισλάμ, για τους οποίους οι συμβολισμοί έχουν τεράστια σημασία, επέλεξαν τις παραμονές της εορτής των Χριστουγέννων για να σκορπίσουν τον όλεθρο στο Βερολίνο.
Ανεξαρτήτως, όμως, από τη λέξη που θα επέλεγε κανείς για να χαρακτηρίσει τους δράστες του εγκλήματος αυτού και άλλων παρομοίων που έχουν προηγηθεί στη Δύση, θα ήταν ίσως σκόπιμο να αναγνωριστεί –εν τέλει– ότι υπάρχει εν εξελίξει μία σύγκρουση θρησκευτική, της πλέον αδυσώπητης μορφής, όχι απλώς σε «περιοχές μακράν» αλλά επί του εδάφους της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Πέρασαν πράγματι αιώνες από τον τριακονταετή πόλεμο μεταξύ των ετεροδόξων χριστιανών, που από το 1618 έως το 1648 εσάρωσε κυρίως τα εδάφη της σημερινής Γερμανίας. Λήθη παρήγορος επικράτησε.
Πέρασαν επίσης αιώνες και ελησμονήθη ότι η σταθερότης αποκατεστάθη με την Ειρήνη της Βεστφαλίας, που αναγνώριζε στα κράτη απόλυτο δικαίωμα κυριαρχίας επί των εδαφών τους, απέκλειε την ανάμειξη στις εσωτερικές τους υποθέσεις και εξασφάλιζε ισότητα όλων των κρατών.
Η θεμελιώδης αρχή της Ειρήνης της Βεστφαλίας θεωρείται, πλέον, αναχρονιστική. Αλλά η κατάργησή της, με την εκούσια εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στους υπερεθνικούς θεσμούς της Ε.Ε., δεν εξουδετέρωσε το βασικό μειονέκτημα του παλαιού συστήματος, που δεν ήταν άλλο από τον κίνδυνο αναδείξεως μίας ηγεμονικής δυνάμεως.
Διότι η Γερμανία καθορίζει, πλέον, την οικονομική και μεταναστευτική πολιτική της μετα-βεστφαλιανής Ευρώπης. Εκτός των ευρωπαϊκών συνόρων, η αρχή περί μη αναμείξεως στα εσωτερικά κρατών που ίσχυε στις διεθνείς σχέσεις καταργήθηκε με μία σειρά από στρατιωτικές επεμβάσεις στην περιφέρεια της ηπείρου. Ο ευφάνταστος πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνι Μπλερ, μάλιστα, σε ομιλία του στο Σικάγο το 1999 προέβαλε «το δόγμα της διεθνοποιημένης κοινότητος» στη θέση του κυριάρχου κράτους και εξασφάλισε τον χαρακτηρισμό του «ταξιθέτου της μετα-βεστφαλιανής εποχής».
Παράλληλα μία μετα-μαρξιστική αντίληψη ουτοπικού ανθρωπισμού άρχισε να επιβάλλεται διά της παροχής δικαιωμάτων εις το διηνεκές σε διάφορες ομάδες ατόμων, δίχως αναφορά στις παραδόσεις των κρατών, των κατά τόπους εθνών, των αντιλήψεων περί πατρίδος.
Την παλαιά τάξη πραγμάτων, με όλες τις ατέλειες και τις αδυναμίες της, διαδεχόταν το χάος. Είναι ανώφελο να αντιδικεί κανείς με τις τροπές της ιστορίας του ανθρώπου.
Η παγκοσμιοποίηση στον οικονομικό τομέα είναι ένα γεγονός και δεν θα ανατραπεί με επαναστάσεις των μαζών, με εθνοκαθάρσεις, φυλετικούς ή πολιτιστικούς διαχωρισμούς. Απλώς η ορθολογική διαχείριση της νέας τάξεως πραγμάτων, όπως διαμορφώθηκε στο υλιστικό επίπεδο, είναι ανίκανη να αντιμετωπίσει μία διέγερση θρησκευτική που δημιούργησε η Δύση με ατυχείς της παρεμβάσεις στις χώρες του Ισλάμ.
Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αληθινή επανάσταση, εάν η εορτή των Χριστουγέννων αποτελούσε «σεισμόν γης» και όχι εμποροπανήγυρη αποσκοπούσα απλώς στην αύξηση του τζίρου.
Αλλά...
αυτά αποτελούν θεολογία, παρελθόν, και η ιστορία της Ευρώπης, κατά το «Σύνταγμά» της, αρχίζει με τον Διαφωτισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου