Η υπόθεση της Καταλωνίας εξελίσσεται πολύ άσχημα. Θα έλεγα ότι
εξελίσσεται τραγικά, αν δεν ήταν αυτός ο Κάρλες Πουτζντεμόν με τη
φατσούλα του. Δεν τον λες μεγάλο κωμικό, όχι. Εχει όμως χαρακτηριστική
φυσιογνωμία καρατερίστα των πρώτων ασπρόμαυρων κωμωδιών σλάπστικ. Είναι ο
φουκαράς, του οποίου ο ρόλος, μέσα στη γενική κλωτσοπατινάδα, είναι να
του φορούν καπέλο την πιατέλα με τα μακαρόνια και εκείνος, για μια
στιγμή, να κοιτάζει την κάμερα με βλέμμα εγκαρτέρησης και βουβής
απελπισίας.
Αυτό σκέπτομαι και χαμογελώ κάθε φορά που τον βλέπω ή –διότι
παίζει και αυτό– ότι εμφανίζεται ξαφνικά ένα χέρι μέσα στο κάδρο της
φωτογραφίας, του τραβάει το μαλλί-σφουγγαρόπανο και αποκαλύπτεται ότι
ήταν πράγματι σφουγγαρόπανο-περούκα.
Ο Πουτζντεμόν είναι αξιολύπητος, διότι παγιδεύτηκε σε μια κατάσταση
μεγαλύτερη από εκείνη που του επέτρεπαν οι δυνατότητές του να χειρισθεί,
υπό την πίεση των πρώην κυβερνητικών εταίρων του από την Αριστερά.
Ποτέ
δεν είχε την επιθυμία να καταλήξει φυγάς στο εξωτερικό, αντιμέτωπος
μάλιστα με κατηγορίες παραβίασης του συντάγματος της Ισπανίας.
Αρχικά,
εκλιπαρούσε για παράταση χρόνου, ώστε να διαπραγματευθεί.
Τώρα κρύβεται
στο Βέλγιο και τον φαντάζομαι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου